از حضرت صادق علیه السلام روایت است که چون پروردگار اراده کند که عالم آفرینش را مبعوث فرماید، بر زمین چهل روز باران می بارد قطعات بدن بهم می پیوندند و روی آنها گوشت روئیده میشود.

سپس آن حضرت فرمود: جبرائیل نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آمد و دست او را گرفت و به بقیع آورد؛ تا اینکه کنار قبری رسیدند و جبرائیل صاحب آن قبر را صدا زد و گفت: به اذن خدا برخیز!

ردی که موهای سر و صورتش سفید بود از میان قبر برخاست و خاک را با دست خود از چهره خود پاک میکرد، و می گفت: الْحَمْدُ لِلهِ وَ اللَهُ أَکْبَرُ. جبرائیل به او گفت: به اذن خدا دو مرتبه در قبر باز گرد!

سپس به کنار قبری دیگر آمدند و جبرائیل صاحبش را ندا درداد: به اذن خدا برخیز! از میان قبر مردی با چهره و سیمای سیاه برخاست و می گفت: یَا حَسْرَتَاهُ! یَا ثُبُورَاهُ! و سپس جبرائیل به او گفت: باز گرد به مکانی که بودی به اذن خدا.

و پس از آن گفت: ای محمد! این قِسم مردگان در روز قیامت محشور میشوند. مؤمنان میگویند: الْحَمْدُ لِلهِ وَ اللَهُ أَکْبَرُ. و دسته دیگر میگویند: یَا حَسْرَتَاهُ، یَا ثُبُورَاهُ…

تفسیر قمی طبع سنگی ص581 و از طبع حروفی نجف ج2

 نانوا خمیر را درون تنور پهن می کند.

چه اتفاقی می افتد؟!

خمیر به خاطر خامی ابتداء به همه سنگ ها ریز و درشت می چسبد!
اما همینکه پخته و پخته تر می شود ، از سنگ ها یکی پس از دیگری جدا می شود.

و این قصه ما آدم هاست.
سختی های این دنیا، حرارت تنور را می ماند.
و این سختی هاست که انسان را پخته و پخته تر می کنند ؛
و هر چه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری به خود میگیرد…

و سنگها همان تعلقات هستند…

ماشین من، خانه من، کارخانه من و…
آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگها را از آن میگیرند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد.

حضرت آیت الله بهجت رحمه الله علیه می‌فرمایند: “خدا نکند انسان معصیت کند و اگر کرد، خدا نکند معصیت اجتماعی بکند و اگر کرد خدا رحم بکند که اضلال مردم در آن باشد.” .

و نیز فرمودند:
در قیامت که نامه عمل را به دست انسان می‌دهند، در نامه بعضی‌ها نوشته شده که فلان فرد را تو کشته‌ای.
می‌گوید: خدایا، من کی او را کشتم؟ من کجا قاتل بودم؟ من اصلا خبر ندارم که قاتلش چه کسی است.
در جواب می‌گویند: در فلان مجلس فلان کلمه را گفتی، این کلمه نقل شد به مجلس دیگری و از آن‌جا دوباره به مجلس دیگر که قاتل در آن مجلس بود، رسید و او این را شنید و رفت او را کشت و تو سبب این قتل شدی.

این جور سببیت است که انسان باید احتیاط کند و حواسش را جمع کند. آیا کسی می‌تواند متوجه باشد که این کلمه‌اش به ده واسطه خرابکاری نکند؟

قهرا باید هر کاری که بالفعل برای خودش جایز می‌داند با طلب توفیق از خدا و طلب نجات از خدا آن را انجام دهد تا عواقبش چیزی نشود که برایش مسئولیت بیاورد.”

باری تقوای در رفتار و گفتار، تقوای در خانواده و جامعه، تقوای علمی و عملی، اخلاقی و معنوی حد و مرز ندارد و رعایت تقوا و ترک گناه در هیچ مرحله‌ای از انسان ساقط نیست بلکه برای هر کسی در شان و مرتبه خودش لازم است و چنین است که آیت الله بهجت می‌فرمایند:
“ترک معصیت در اعتقادات و اعمال و نماز اول وقت کافی و وافی است برای وصول به مقامات عالیه اگر چه هزار سال باشد.”

ردمظالم
واژه مظالم جمع مظلمه عبارت است از چیزى که به ستم از کسى گرفته شده است و در اصطلاح اموال حرامى است در دست انسان و صاحبان آن را نمى‏شناسد. در این صورت باید با اجازه مجتهد جامع شرایط به فقیر بدهد . (لسان العرب و دهخدا، ماده «ظلم»)
عدم رعایت حقوق دیگران دوقسم دارد: یک قسم امور مالی و قسم دیگر امور غیر مالی.  همه ما میدانیم که اگر کسی مالی پیش ما داشته باشد حال پول باشد یا جنس فرقی نمی کند باید به آن شخص برگردانیم و توبه ما قبول نمی شود تا این کار را بکنیم،اما سوال اینجاست گاهی ما به خاطر علل مختلفی(کمی سن و…) دیگر به خاطر نداریم که از چه کسی پول قرض گرفته یا خدای ناکرده بدون اجازه برداشته ایم و بعدا هم پرداخت نکرده ایم یا به اموال کسی ضربه ای زده ایم و جبران نکرده ایم، و حالا هم دیگر آن اشخاص را نمی شناسیم چکار باید کنیم؟

جواب
اگر صاحبش را می شناسد باید به او برگرداند یا حلالیت بطلبد. و اگر به هیچ وجه انسان صاحبان آن ها را نمیشناسد، یا میشناسد ولی پیدا کردن صاحبان آن ها ممکن نیست، در این صورت با اجازه مرجع تقلید اموال و یا قیمت آن ها را (در صورتی که اموال از بین رفته باشد) به فقرا صدقه بدهد.

ادامه »

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی:

 خداوند در قرآن، در سوره قیامت لحظه جان دادن انسان را چنین به تصویر می‌ کشد:

چنين نيست (كه انسان مى‏ پندارد) آنگاه كه (در آستانه مرگ) جان به گلوگاه رسد. و گفته شود: چه كسى شفادهنده است؟ و (محتضر) بداند كه هنگام جدايى است. و ساق پا به ساق ديگر بچسبد (و ديگر حركتى نكند) در آن روز به سوى پروردگارت سوق داده شود.

او كه نه حق را تصديق كرد و نه نماز گزارد. بلكه تكذيب كرد و روى گردانيد. و سپس با كبر و غرور به سوى اهلش رفت. (عذاب الهى) براى تو شايسته‏ تر است، شايسته‏ تر. باز هم شايسته ‏تر است، شايسته‏ تر.

 امام على(ع) مى‏ فرمايد: «يَنْظُرُ بِبَصَرِهِ وَ يَسْمَعُ بِأُذُنِهِ»(بحارلانوار،ج6،ص164)

 انسان در لحظه آخر، کسانی كه بالاى سر او هستند را مى‏ بيند و حرف‌ هايشان را مى‏ شنود، اما ديگر توان اينكه جواب بدهد را ندارد. كم كم زبان بسته مى ‏شود و در چنین لحظه‌ ای «وَ يُفَكِّرُ فِيمَ أَفْنَى عُمُرَهُ»

(بحارلانوار، ج 6، ص 164) فكر مى ‏كند كه عمرش را چه كرد؟ تا جوان هستيم فكر كنيم.

براى چه درس مى‏ خوانی؟

 مدرك بگيرم بعد استخدام بشوم زندگى كنم و…

اگر فكر مادى باشد، اينجا بن بست است. کسانی كه ايمان ندارند، در يك دايره در حال چرخش هستند. كار مى‏ كنند كه بخورند و می‌ خورند تا جان داشته باشند که كار کنند. و هفتاد سال را به همین ترتیب سپری میکنند

آیت‌الله ضیاءآبادی :

گاهی بعضی از جوانان پاک‌طینت می‌آیند و می‌پرسند: ما کدام ‌یک از مستحبات را انجام بدهیم که به خدا تقرب بجوییم؟‌ عرض‌می‌کنیم: شما واجبات را انجام بدهید، خیلی دنبال مستحبات نباشید. اگر محصل هستید دنبال درستان باشید.

امام عسگری (ع) می‌فرماید:
«اَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرَامَ»؛
«زاهدترین مردم کسی است که محرمات را ترک کند».

نه اینکه به بهانه زهد، ترک زندگی عادی کرده و به وضع خوراک و پوشاک خود نرسد و قوای بدنی خود را تضعیف کرده و احیاناً به بیماری‌های عصبی یا روانی مبتلا گردد! نگفتند که غذای خوب نخورید، لباس خوب نپوشید و تفریح و تفرج نداشته باشید و از همه چیز و از همه کس دوری گزینید. نه؛ محرمات را ترک کنید. از راه حرام ‌خانه درست نکنید؛ از طریق حرام مرکب تهیه نکنید؛ سفره خود را به حرام آلوده ننمایید؛ کسب و کارتان را حلال کنید؛ آنگاه نوش‌جانتان. غذای خوب هم بخورید؛ لباس خوب هم بپوشید؛ مسکن و مرکب خوب هم داشته باشید.

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:

هر فرزند نيكوكاري كه با مهرباني به پدر و مادر خويش نگاه كند، در مقابل هر نگاه، ثواب يك حجّ كامل مقبول به او داده مي شود.
سئوال كردند اي رسول خدا، حتّي اگر در هر روز صد مرتبه نگاه کند؟

فرمودند: آري خداوند بزرگتر و پاك تر است.

 بحارالانوار، ج 74، ص 73

یا فتاح

یعنی کلید قلب من در دستان توست؟

بوی ناب بهشت می دهد همه ي نام های قشنگ تو …

می گذارمشان روی زخم های *د ل م* …

گفته بودی * اَلجَـبّار *

یعنی کسی که جبران می کند همه ي شکستگی های دلت را …

گفته بودی * الشّافی *

یعنی کسی که شفا می دهد تمام زخم های عمیق و نا علاج را …

هوای دلم سبک می شود با زمزمه ي نام های زیبایت

فرشته از شیطان پرسید:

قویترین سلاح تو برای فریفتن انسانهاچیست؟

شیطان گفت: به آنها میگویم:
«هنوز فرصت هست»

سپس شیطان پرسید:
قدرتمندترین سلاح تو برای امید بخشیدن به انسانها چیست؟

فرشته گفت:
به آنها میگویم «هنوز فرصت هست»

آیت الله حسن زاده آملی می فرماید:

به آقاي سيد محمدحسن الهي، برادر بزرگتر مرحوم علامه طباطبايي (‌ره) كه در عرفان و سير و سلوك از شاگردان مرحوم سيد‌علي‌آقا قاضي (ره) بود، مكرر عرض مي‌كردم: وقتي خدمت آقا (علامه قاضي) مي‌رسيد، از جانب من از ايشان خواهش كنيد كه مرا هم در تشرف به خدمت حضرت بقية الله (عج) شريك خود نماييد و براي من نيز اجازه ملاقات بگيريد (چون مي‌‌دانستم اين دو بزرگوار به اين سعادت عظمي مي‌رسند).

ادامه »

امیرالمومنین عليه السّلام در مسجد جامع كوفه بود كه مردى از اهل شام در برابرش به پاخواست و پرسش هائى از آن حضرت نمود و از آن جمله اين بود كه عرض كرد:

یا امير المؤمنين! مرا از رنگ هاى آسمان ها و نام هايشان خبر بده!

حضرت به او فرمود:
1.آسمان دنيا نامش رفيع است و از آب و دود آفريده شده است.

2. آسمان دوم نامش قيدوم است كه به رنگ مس است.

3.آسمان سوم نامش ماروم است كه به رنگ برنج است.

4.آسمان چهارم نامش ارقلون و برنگ نقره است.

5.آسمان پنجم نامش هيضمون (هيفون) و به رنگ طلا است.

6.آسمان ششم نامش عروس است و آن ياقوت سبزى است.

7.آسمان هفتم نامش عجما است و دُرّى است سفيد…

  منبع:الخصال،ترجمه فهرى، ج‏۲، ص: ۳۸۵

شب یلدایم اگر باتو سپر شد یلداست
یا اگر این شب من باتو سحر شد یلداست

ما که عمری زده ایم دم زِ فراق تو اگر
بعد از این شامِ سیَه خَتمِ سفر شد یلداست

ما که خود چلّه نشین تو شدیم آقاجان
این شب چلّه اگر از تو خبر شد یلداست

شب نشینی و کنار دِگران خوب اما
با تو و عشقِ تو گر جمله به سر شد یلداست

ای خدایِ کرم و جود و مُحبت مهدی(عج)
از کرم، بر من اگر از تو نظر شد یلداست

همچنان آلِ علی در خطر تهدیداند
آن دَمی که زِ شما دفع خطر شد یلداستچون شهیدان تو ای شَهدِ شهادت نوشان

سینه ام گر به دفاع از تو سپر شد یلداست

حرف آخر اگر این چشم من ای صاحبِ اشک
امشبی بَهرِ غَمِ جَدّ تو تَر شد یلداست

1.کسی که نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده باید قضای آن را بجا آورد، اگرچه در تمام وقت نماز خواب مانده یا به واسطه سستی، نماز نخوانده باشد ولی نمازهای یومیه ای را که زن در حال حیض یا نفاس نخوانده قضا ندارد.

2.اگر بعد از وقت نماز بفهمد نمازی را که خوانده باطل بوده باید قضای آن را بخواند.

3.کسی که نماز قضا دارد باید در خواندن آن کوتاهی نکند ولی واجب نیست فورا آن را بجا آورد.

4.کسی که نماز قضا دارد می تواند نماز مستحبی بخواند.

5.اگر انسان احتمال دهد که نماز قضایی دارد یا نمازهایی را که خوانده صحیح نبوده، مستحب است احتیاطاً قضای آن را بجا آورد.

6.قضای نمازهای یومیه لازم نیست به ترتیب خوانده شود. مثلاً کسی که یک روز نماز عصر و روز بعد نماز ظهر را نخوانده لازم نیست اول نماز عصر و بعداز آن نماز ظهر را قضا نماید.

ادامه »

استاد انصاریان:

 التماس می کردم برایم دعا کنید

من همیشه به پدر و مادر خودم التماس می‌کردم و می‌گفتم من را دعا کنید،

گریه میکردند ومی‌گفتند دعایت می‌کنیم،

می‌گفتم دائم دعا کنید چون من با دین مردم، با فکر مردم، با عقل مردم، با دنیا و آخرت مردم سروکار دارم و اگر دعا نباشد، خرابکاری می‌کنم.

اینقدر دعا مهم است که پروردگار عالم می‌فرماید: آن کس که دعا نمی‌کند، یعنی در پیشگاه من گدایی نمی‌کند و تکبر دارد، که دست گداییش را دراز کند و از من چیزی بخواهد.

 راهکارهای خودسازی و رسیدن به کمالات عالیه و حداکثر بهره بری از دنیا برای ساختن آخرت و داشتن دنیایی بهتر

1. مشارطه 
یعنى ، صبح انسان با خودش شرط كند كه آن روز، وظایف دینی اش را به خوبى انجام دهد و از گناهان نیز بپرهیزد و سعی کند کار های بیهوده را کنار بگزارد و اگر در مسائلی ضعف یا عیبی دارد آن را به لطف خدا برطرف سازد و در نهایت به بهترین شکل ممکن بندگی خدا را انجام دهد و به طوری که همه کارهایش را با اخلاص کامل برای خدا انجام دهد و با برنامه ای جامع از هر گونه اتلاف وقت و بیهودگی جلوگیری کند

2. مراقبه 
یعنى ، در طول روز مراقب خود و اعمالش باشد تا از آنچه با خود عهد كرده تخطى نكند.

ادامه »

 حجت الاسلام و المسلمین قرائتی:

 گروهى نزد پیامبر اكرم(‏ص) آمدند و گفتند: تا ما به همه احكام عمل نكنیم، امر به معروف نمى‏ كنیم.

حضرت فرمود: امر به معروف كنید؛ گرچه به همه آنچه مى‏ گویید، عمل نمى‏ كنید و نهى از منكر كنید گرچه از همه منكرات دورى نمى‏ كنید.

  (میزان الحكمه،ج6،ص274)

سؤال: اگر مردم مخالفت كردند، چه كنیم؟

پاسخ: اولاً: سنت و برنامه خداوند بر آزاد گذاشتن مردم است.

لذا پیامبر مى ‏فرماید: من وكیل شما نیستم. 

بنابراین، معناى تذكر شما، قبول حتمى مردم نیست.

ثانیاً: باید به مردم فرصت داد. زیرا كسانى كه مدت‏ ها در راهى رفته ‏اند، یكدفعه نمى ‏توانند از راه خود دست بردارند.

ثالثاً: گاهى باید صبر كنیم تا حساسیت طرف از بین برود، درست مثل دندانپزشكى كه اگر دندان درد كند، آن را نمى ‏كشد.

رابعاً: ممكن است اگر شیوه را عوض كنیم، او بپذیرد.

و فراموش نكنیم كه اگر مردم اعتنایى نكنند، پاداش ما در نزد خداوند محفوظ است.

 کتاب ده درس امر به معروف و نهی از منکر نوشته استاد محسن قرائتی

 شخصی در پيش بزرگى از فقر خود شكايت مے كرد و سخت مے ناليد.
گفت : خواهـى كہ دہ هـزار درهـم داشتہ باشى و چشم نداشتہ باشى ؟ گفت : البتہ كہ نہ . دو چشم خود را با هـمہ دنيا عوض نمے ‏كنم .
گفت : عقلت را با دہ هـزار درهـم ، معاوضہ مے ڪنى ؟
گفت : نہ .
گفت : گوش و دست و پاى خود را چطور ؟
گفت : هـرگز .
بزرگ گفت : پس هـم اكنون خداوند، صدهـا هـزار درهـم در دامان تو گذاشتہ است، باز شكايت دارى و گلہ مے ڪنى ؟! بلكہ تو حاضر نخواهـى بود كہ حال خويش را با حال بسيارى از مردمان عوض كنى و خود را خوش ‏تر و خوشبخت ‏تر از بسيارى از انسان ‏هـاى اطراف خود مے بینى. پس آنچہ تو را دادہ ‏اند، بسیار بیش ‏تر از آن است كہ ديگران را دادہ ‏اند و تو هـنوز شكر اين هـمہ را بہ جاى نياوردهـ، خواهـان نعمت بيش‏ ترى هـستى ؟!

پشیمانی از گناه که تحقق بخش توبه است از مهم ترین واجبات و از نشانه های ایمان است.

1.توبه از گناهان از مهم تربن واجبات است.

2.توبه از گناهان ندامت و تصمیم بر ترک گناه است مانند نگاه به نامحرم،دروغگویی و..

3. توبه ی برخی از گناهان علاوه بر ندامت و تصمیم بر ترک گناهان،باید جبران شود چه در حق الله مانند ترک نماز و روزه و چه در حق الناس مانند کم فروشی،غش در معامله و …

4.توبه ی برخی از گناهان،علاوه بر ندامت و تصمیم بر ترک گناه،باید کفاره نیز بدهد مانند شکستن قسم،عمل نکردن به نذر و عهد و در سقط جنین تا مرحله ی چهار ماهگی دیه دارد و از چهار ماهگی به بعد کفاره هم دارد.

منبع:
(1).فرهنگ فقه،ج2
(2).عروة الوثقی,ج1ص287،احکام اموات