تفکر باید برای انسان عادت بشود. عادت کردن به تفکر یعنی درباره هرکاری که انسان می‌خواهد تصمیم بگیرد، عادت داشته باشد که قبلاً کاملاً روی آن کار، فکر کند.

و این از نظر اخلاقی، نظیر محاسبه النفس است.

و غیر از اینکه در هر کاری انسان باید قبلاً فکر کند، در هر شبانه‌روز ولو چند دقیقه هم شده است، انسان باید به خودش مجال بدهد که درباره خودش فکر کند، و درباره کارهایی که باید در مورد آنها تصمیم بگیرد، بیندیشد.

مجموعه آثار، ج22، ص768

 فصل بهار با آن که بهترین و لطیف ترین فصل است اما به دلیل آن که خلط های حبس شده و راکد ناشی از سرمای زمستان به جریان می افتد بیماری هایی رخ می دهد که برخی از آن ها خطرناک هستند!

 در این فصل کسانی که در زمستان کمتر تحرک داشته و پرخوری کرده اند به سبب افزایش خلط ها بیشتر در معرض خطر هستند.

 بيماري هايی نظیر سکته و درد مفاصل و ام اس و بیماری های سوداوی مانند مالیخولیا و سایر بیماری های روحی و خونریزی بینی زیاد می شود و سرطان ها گسترش می یابند!

ادامه »

آیت الله مجتهدی (ره):

ﻫﺮ ﮐﺲ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ، ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ، ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﯿﺪ.

ﻧﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ «ﻓﻼ‌ﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺸﺎﻣﺪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ.
بهﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻼ‌ﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ».

ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ؟ ﻣﺎ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ.

 ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ(شاید)ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: «ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﯼ،و ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﯾﻢ،

ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺣﻘﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺯﺩﯼ؟» ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﯽ.

 ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻄﻮﺭ ﺑﺪﻫﯿﻢﮐﻪ ﻓﻼ‌ﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺸﺎﻣﺪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺷﺪ.

ﺑﺮﺧﯽ ﺧﻄﻮﺭﺍﺕ ﻗﻠﺒﯽ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺘﯽ،ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺖ ﺧﻄﻮﺭ ﺩﺍﺩﯼ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪ …

حضرت فاطمه ی زهرا علیها السلام فرمودند :

… أَنَ‏ السَّعِیدَ كُلَّ السَّعِیدِ حَقَّ السَّعِیدِ مَنْ أَحَبَّ عَلِیّاً فِی حَیَاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ وَ إِنَّ الشَّقِیَّ كُلَّ الشَّقِیِّ حَقَّ الشَّقِیِّ مَنْ أَبْغَضَ عَلِیّاً فِی حَیَاتِهِ وَ بَعْدَ وَفَاتِهِ.

… همانا خوشبخت واقعی کسی است که حضرت علی علیه السلام را چه در حال زندگیِ آن حضرت و چه بعد از دنیا رفتن ایشان دوست داشته باشد و بدبخت واقعی کسی است که حضرت علی علیه السلام را چه در حال زندگیِ آن حضرت و چه بعد از دنیا رفتن ایشان دشمن بدارد. 

أمالی صدوق رَحِمَهُ الله ؛ ص 249، ح 8.

عرض كنم خدمت شما، نهج البلاغه ، صحيفه سجاديه ، صحيفه علويه ، كافى ، بحار و ديگر جوامع روايى ما، همه از قرآن سرچشمه گرفته اند .. قرآن اصل است ، و وسايط فيض الهى بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله از قرآن منشعب مى شود و جوامع روايى ما، يعنى نهج البلاغه و كتابهايى از زبان وسايط الهيه از معصومين است ، اينها همه مرتبه نازله قرآنند. قرآن نيستند، بنده تشبيه كرده ام ، گفته ام مثل قرآن با روايات ، مثل جان است با بدن همان طور كه بدن پربو روح است ؛ نطق و چشم و گوش بدن زنده ، به جان است ، و مرتبه نازله آن است ، و اعضا و جوارح قوا، همه مظاهر حياب نفس ناطقه و علم و شعور و ادراكات او هستند؛ روايات نيز آن طور هستند، همه از قرآن منشعب شده اند .
تمام روايات نهج البلاغه ، تمام خطب توحيدى و غير توحيدى و هر چه ائمه عليه السلام فرموده اند، برگشت مى كند به قرآن .و هر چه انسان الهى مى گويد برگشت مى كند به قرآن .
تفاوتى هم در روايات هست ، در جوامع روايى هست ، و آن اين است كه همانطور كه در عرايضمان ، در نوشته هايمان داريم - بين روايات و آثارى كه از ائمه در مناجات و ادعيه به ما رسيده است تفاوت خيلى است . به زبان ديگر، آن مطالب و نكات و دقايقى كه در اسرار و لطايف عرفانى و انسانى ، آدمى از كتاب دعاها و از مناجات به دست مى آورد، از روايات به دست نمى آورد.جهتش اين است كه در روايات مخاطب بودند و معصومين عليه السلام به فرا خور فهم مردم خرف زدند. اما در مناجات و ادعيه مخاطب خداست و آنچه در نهانخانه عشق داشتند همه را بيرون ريختند. خيلى نكات علمى عجيبى در ادعيه و اوراد و كتاب دعاها وجود دارد. اينها همه همانطور كه عرض كردم از قرآن كريم است .

منبع:

فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار,علامه حسن زاده آملی

یکی از نقشه‌های شوم استکبار جهانی برای ضربه زدن و تضعیف اسلام ناب محمدی جدا کردن دین از سیاست است. با پیروزی شکوه‌مند انقلاب اسلامی ایران و اعلام رسمی بزرگان در یکی بودن دین و سیاست، لرزه بر اندام دنیای سکولاریسم و اومانیسم افتاد.

قبل از پیروزی انقلاب مردمی ایران، سال‌ها مذهب رسمی کشور ایران تشیع بود. مذهبی که توسط سلطه گران و دشمنان اسلام ناب محمدی به نام تشیع ترویج می‌شد سیاست را از دین جدا می‌دانست تا هم‌چنان به نام دین بر سلطه خود ادامه دهند.

بعد از شکست فیزیکی دشمن در هشت سال دفاع مقدس، پروژه جدیدی برای تضعیف اعتقادات و جدا کردن دین از سیاست اجرا شد و جنگ نرم استکبار با ترویج عرفان‌های نوظهور آغاز شد. عرفان‌های نوظهور پدیده‌ای است که بعد از پایان هشت سال دفاع مقدس به صورت چشم‌گیری افزایش یافت و در طول چند سال اخیر، در کشور ما به صورت چشم‌گیری نمود یافت.

ادامه »

“زمان” به خاطر هیچ کس …
منتظر نمی ماند!!!

پس فراموش نکنید:
“دیروز” به تاریخ پیوست…

“فردا ،"معما است.
و"امروز"هدیه خداست!!!

حاج اسماعیل دولابی (ره) :

اشخاص زاهد با زهد و عبادتشان دارند از دیوار جهنم بالا می‌روند.

ممکن است چند بار در میانه‌ی دیوار به داخل جهنم بیفتند اما بالاخره با همین زهدشان بالا می‌روند و به بهشت وارد می‌شوند.

اهل محبت پرواز می‌کنند و به بهشت می‌روند.

عاشقان مثل نیروی برقند که بقیه را هم بلند می‌کنند و با خود به بهشت می‌برند.

اینها پشت سر امیر المؤمنین «علیه السلام» راه می‌روند.

مصباح الهدی -مهدی طیب

امام رضا علیه السلام به شخصی فرمودند :

 معنی این فرمایش خداوند ” و ذکر اسم ربه فصلی ” چیست؟(سوره اعلی آیه ۱۵)

عرض کرد؛ یعنی هر گاه نام پرودگارش را به یاد آورد برخیزد و نماز بخواند،

امام علیه السلام فرمودند :

” اگر خداوند چنین تکلیفی کرده باشد، بسی دشوار و طاقت فرسا است”
عرض کرد؛ پس معنای آیه چگونه است ؟

فرمودند :

” کلما ذکر اسم ربه صلی علی محمد و آله”

” هر گاه نام پروردگارش را به یاد آورد صلوات بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله بفرستد”

*الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ. وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ *

کافی ج ۲ ص ۴۹۴ ح ۱۸
القطرة ج ۱ ص ۱۶۱

پیامبر خدا (ص)فرمودند:
جبرییل به من گفت: آیا کلماتی را به تو بیاموزم که موسی آنها را گفت ودریا برایش شکافته شد.

گفتم:آری.جبرییل گفت بگو:

«اَللَّهُمَّ لَکَ وَ إِلَیکَ المُشتَکی وَ بِکَ المُستَغاثُ وَ أَنتَ المُستَعانُ وَ لا حَولَ وَقُوَّةَ إِلّا بِاللهِ العَلیَّ العَظیم»

بدون شک،هرکس در آغاز کارش،این ذکر را بگوید،از جانب خداوند کمک به او می رسد.

مشکل گشای معنوی.ص33

پیامبر خدا (ص)فرمودند:
جبرییل به من گفت: آیا کلماتی را به تو بیاموزم که موسی آنها را گفت ودریا برایش شکافته شد.

گفتم:آری.جبرییل گفت بگو:

«اَللَّهُمَّ لَکَ وَ إِلَیکَ المُشتَکی وَ بِکَ المُستَغاثُ وَ أَنتَ المُستَعانُ وَ لا حَولَ وَقُوَّةَ إِلّا بِاللهِ العَلیَّ العَظیم»

بدون شک،هرکس در آغاز کارش،این ذکر را بگوید،از جانب خداوند کمک به او می رسد.

مشکل گشای معنوی.ص33

یک کفترباز، وقتی کفترش رابیش ازاندازه دوست دارد، بالهایش را میچیند تا ازاو دور نشود و رام خودش باشد.!

برخی از والدین دلسوز وحمایتگر افراطی نیز درارتباط با فرزندان خود، همین بلای هولناک را بنام محبت و تربیت وحمایت برسر آنها درمی آورند.!

امیرالمؤمنین(ع):

بچه هایتان را به اخلاق خودتان تربیت نکنید؛ چون آنها متعلق به زمانی غیر از زمان شما هستند.!(شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید،ج۲۰ ،ص۲۶۷ ،حکمت۱۰۲)

بنقل از:۳۲تکنیک درتعلیم وتربیت،پورحسینی، ص۱۰۳-۱۰۴

گزارشی کاملا واقعی از لحظات آخر رسیدن مرگ از حضرت امیر (ع) :

دو چيز ناگهان‌ با هم‌ در آنها پديدار میگردد،
يكی سكرات‌ و بيهوشی مرگ‌ و ديگری پشيمانی و حسرت‌ از دست‌ دادن‌ فرصت‌‌ تهيّۀ توشۀ سفر آخرت‌.
و اين‌ سكرات‌ به‌ اندازه‌ای شديد است كه‌ با ورود آن‌، اعضاء و جوارحشان‌ سست‌ شده‌ و رنگ سيما و بدن‌ آنها تغيير میکند.

سپس‌ مرگ‌ لحظه‌ به‌ لحظه‌ شروع‌ میکند به‌ زياد شدن‌ و پيكر آنها را فرا میگیرد‌،
تا اینکه‌ زبان‌ از كار می افتاد ولی هنوز چشم‌ و گوش‌ از كار نيفتاده‌ است،
با ديدگانش‌ میبيند و با گوشهايش‌ میشنود، عقلش‌ نيز تمام‌ و صحيح‌ است‌ و ادراكاتش‌ بجا و به‌ موقع‌ است‌.

در اينحال‌ به فكر فرو ميرود كه‌ در چه‌ چيزهائی عمر‌ خود را به‌ باد داده‌، و به‌ چه‌ چيزهائی روزگار خود را به‌ پايان‌ رسانيده‌ است‌.

نهج‌ البلاغة‌ خطبۀ 201

چنانچه در خبر است زنی از جنیان اسم او « عفرا » گاه گاه خدمت پیغمبر صلی الله علیه و آله میرسید جهت تحصیل مسائل .وقتی مشرف شد حضرت فرمود : مدتی است اینجا نیامده ای ، عرض کرد : به زیارت خواهرم رفته بودم ، فرمود : چه دیدی و چه شنیدی؟

برای من نقل کن . عرض کرد: وقت مراجعت از منزل خواهرم شیطان را در بحر اخضر دیدم بالای سنگی ایستاده و دست بسوی آسمان بلند کرده عرض میکند:

خدایا خداوندا تو قسم یاد کرده ای که مرا به جهنم ببری ، من هم صبر میکنم تا قسمت راست شود ،

آنوقت در جهنم ترا قسم میدهم به حق محمد (ص) و علی(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) مرا بیامرزی و از جهنم بیرون بیاوری و میدانم این قسم را رد نمی کنی.

پیغمبر (ص) فرمود : خوب خیالی کرده ولی در جهنم خداوند اسامی ما را از یادش بیرون میبرد و فراموش می کند،

چنانچه در جهنم از شدت عذاب اسم پیغمبر(ص) از یاد امتش میرود جبرئیل میپرسد شما از امت کدام پیغمبر هستید میگویند ما از امت آن پیغمبری هستیم که قرآن بر او نازل شده .

بلی اگر از خاطر شیطان نرود و خدا را قسم بدهد حق تعالی او را می بخشد.

ملائکه و إبلیس، ص۳۰۵، حاج ملا إسمعیل سبزواری قدس الله نفسه الزکیة

آیت الله مصباح یزدی:

بسيارى از ما تصور مى‌كنيم نعمت‌هاى خداوند فقط اين است كه خانه بخريم، شغل مناسبى پيدا كنيم، جوان‌ها ازدواج كنند، قيمت‌ها ارزان شود و نزولات آسمانى بر ما نازل گردد. گرچه اينها نعمت‌هاى خداوند هستند، اما يكى از بزرگ‌ترين نعمت‌هاى خداوند به بنده‌اش اين است كه او را با خود مأنوس مى‌كند و محبت خود را به دلش مى‌اندازد، به گونه‌اى كه از مناجات با خدا و عبادت او لذت مى‌برد و هيچ‌گاه احساس كسالت و خستگى نمى‌كند.

گرچه براى بسيارى از ما شايد اين حرف‌ها شبيه افسانه باشد، اما خداوند بندگانى دارد كه بزرگ‌ترين لذت آنها و لذت‌بخش‌ترين لحظات زندگى آنان زمانى است كه سر بر درگاه حضرت احديت مى‌سايند و در پيشگاه حضرتش تضرع و زارى مى‌كنند و اشك مى‌ريزند. اين نعمتى است كه خداوند فقط به برخى از بندگان خود عنايت مى‌فرمايد و همه افراد از آن بهره‌مند نيستند.

يكى از بالاترين عقوبت‌ها و عذاب‌هايى كه خداوند متوجه برخى افراد مى‌كند اين است كه لذت عبادت را از آنان سلب مى‌كند و طورى مى‌شود كه خواندن دو ركعت نماز آن‌چنان بر آنان سخت مى‌شود كه گويى مى‌خواهند كوهى سنگين را بر دوش بكشند. براى چنين كسانى برخاستن براى نماز صبح از كوه كندن سخت‌تر است، چه رسد به اين كه بخواهند نيمه‌شب و سحرگاهان از بستر گرم و نرم برخيزند و در خلوت شب با پروردگار خويش نجوا نمايند. اين در حالى است كه خداوند در وصف بهشتيان مى‌فرمايد:

كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَبِالاْسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ؛ و از شب اندكى را مى‌آرميدند. و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مى‌كردند.

هم‌چنين خطاب به پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى‌فرمايد:

ومِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَوِيلاً؛ و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز، او را به پاكى بستاى.

جان ها فدای دین،ص 19

روزی حضرت زهرا(سلام الله علیها) کنار رسول خدا(ص) نشسته بودند.ضرت فاطمه(س):

از پدر بزرگوارش پرسید: پدر جان، یا رسول الله! زنان و مردانى که نسبت به نماز بى‌‌اعتنا هستند و نماز را سبک مى‌‌شمارند، چه عواقبى را در پیش دارند؟

رسول خدا(ص) فرمود:

فاطمه جان! هر کسى از مردان و زنان نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا مى‌‌سازد:

شش مورد در دنیا، سه مورد در وقت مرگ، و سه مورد آنها در قبر و سه مورد در قیامت زمانى که از قبر خارج شود.

اما آن شش بلایى که در دنیا دامنگیرش مى‌‌شود:

1- خداوند برکت را از عمرش مى‌‌برد.
2- خداوند برکت را از رزقش مى‌‌برد.
3- خداوند عزوجل سیماى صالحین را از چهره‌‌اش محو مى‌‌کند.
4- هر عملى که انجام مى‌‌دهد پاداش داده نمى‌‌شود.
5- دعایش به آسمان نمى‌‌رود.
6- بهره‌‌اى از صالحین براى او نیست.

 اما آن سه بلایى که هنگام مرگ گرفتارش خواهد شد:

1- ذلیل از دنیا مى‌‌رود.
2- هنگام مرگ در حال گرسنگى خواهد بود.
3- تشنه از دنیا خواهد رفت، اگر چه آب نهرهاى دنیا را به او بدهند.

اما آن سه بلایى که در قبر دامنگیرش مى‌‌شود:

1- خداوند ملکى در قبر براى او مى‌‌گمارد تا او را زجر دهد.
2- قبرش براى او تنگ خواهد شد.
3- گرفتار ظلمت و تاریکى قبر خواهد شد.

اما آن سه بلایى که در روز قیامت گرفتارش خواهد شد:

1- خداوند ملکى را موکل مى‌‌سازد تا او را با صورت بر زمین بکشد، در حالى که خلایق تماشا مى‌‌کنند.
2- محاسبه اعمالش به سختى انجام مى‌‌شود.
3- خدا به نظر لطف به او نمى‌‌نگرد و براى اوست عذاب همیشگى.

 فلاح السائل ؛ 22

 استاد پناهیان :

فطرت انسان اجازه نمیده که انسان باابتذال کنار بیاد…

امام صادق عليه السّلام می فرمایند:

قال إبليس: خمسة (أشياء) ليس لي فيهن حيلة وسائر الناس في قبضتي …

ابليس گفت: پنج نفر هستند که هيچ چاره اي براي آنها ندارم اما ديگر مردمان در مشت من هستند:

1. هر که با نيت درست به خدا پناه برد و در همه کارهايش به او تکيه کند.
2. کسي که شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد
3. کسي که براي برادر مؤمنش آن پسندد که براي خود مي پسندد
4.کسي که هر گاه مصيبتي به او مي رسد، بي تابي نمي کند
5. و هر کسي که به آنچه خداوند قسمتش کرده، خرسند است و غم روزيش را نمي خورد.

الخصال، ج ۱، ص ۲۸۵