امام عسكرى عليه السلام:

تا جايى كه مى توانى تحمّل كنى دست نياز دراز مكن، زيرا هر روز، روزىِ تازه اى دارد

 بدان كه پافشارى در درخواست و خواهش، هيبت آدمى را مى بَرد و رنج و سختى به بار مى آورد

 پس صبر كن تا خداوند دَرى به رويت بگشايد كه براحتى از آن وارد شوى؛

 كه چه نزديك است احسان به آدم اندوهناك ، و امنيت به آدم فرارى وحشتزده، چه بسا كه دگرگونى و گرفتاري ها، نوعى تنبيه خداوند باشد و بهره ها مرحله دارند
 پس براى چيدن ميوه هاى نارس شتاب مكن كه به موقع آنها را خواهى چيد

 بدان، آن كه تو را تدبير مى كند، بهتر مى داند كه چه وقت، بيشتر مناسب حال توست
 پس در همه كارهايت به انتخاب او اعتماد كن، تا حال و روزت سامان گيرد.

 بحارالانوار، ج 4، ص 378،

ابوسعيد ابوالخير شبي در عالم رويا
نفس خود را ديد، بينهايت فربه!

به نفس گفت: اي نفس!
من تو را اين همه رياضت دادم
و سختي چشاندم،
پس چگونه تو همچنان چاق و فربه مانده‌اي!؟

نفس گفت:
آري تو بسيار بر من سخت گرفتي
اما آنچه را كه ديگران
از تو تمجيد مي‌كردند
و تعريف، بر خود حمل نمودي
و حق دانستي
اين فربگي حاصل همان تكبر
و خودشيفتگي و باور تمجيد ديگران است.

گويند ابوسعيد ديگر هيچگاه در آنجا كه
از وي تعريف و تمجيد كنند، حاضر نشد!

موحد آن کسی نیست که فقط در فکرش موحد باشد، یعنی بتواند برای توحید دلیل بیاورد، البته این یک مرحله توحید است، لازم هم هست. اما توحید آن‌وقت برای انسان توحید واقعی است که تا آن اعماق روحش نفوذ کرده باشد، یعنی غیر از خدا چیزی را نبیند و چیزی را نخواهد و از چیزی نترسد.

اگر انسان به حدی رسید که غیر از رضای خدا هیچ چیزی را نخواست و هرچه را که خواست به آن دلیل خواست که رضای خدا در اوست، موحد واقعی است.

 استاد مطهری، حج، ص111-110 (با تلخیص)

ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ، ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺧﻴﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺩﺭّﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﻴﻞ ﺁﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻓﻮﺭﺍًﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻧﺨﻰ ﻳﺎ ﭘﺸﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ…

ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻛﻪ ﺭﻓﺖ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯿﻜﺮﺩﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻡ .

ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻗﺪﺭﻯ ﺗﻮﻗّﻒ ﻛﻦ، ﺳﭙﺲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻓﻮﺭﺍً ﺁﺏ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﻔﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.

ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ؛ ﭼﻪﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻰ ﻛﻪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻯ ؟

ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺗﻮ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﮔﻔﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩﻯ ؟
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ:
ﺃﻧﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻟﻠَّﻪ ﺑﺈﺳﻤﻪ ﺍﻷﻋﻈﻢ.
ﻣﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ .

ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﺳﻢ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﺪﺍ ﭼﻴﺴﺖ؟

ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: ﺍﺳﻢ ﺟﺎﻧﺸــﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ .

ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪﻡ .
ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴّﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻭﺭﺩ .

ﻣﺸﺎﺭﻕ ﺍﻷﻧﻮﺍﺭ، 172 ،

ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﻤﻌﺎﺟﺰ ، 430/1 ﺡ .290

در تفسير صافى دارد كه خدا را صد جزء رحمت است.
يك جزء از آن صد جزء را در دنيا به مخلوقات خود داده

كه از آن يك جزء رحمى است كه پدر به فرزند دارد و مادر به طفل خود دارد و مومنين به هم دارند

و همچنين رحمى است كه حيوانات با يكديگر دارند

و نود و نه جزء ديگرش را براى خود گذاشته كه روز قيامت بندگانش را رحم كندو بواسطه همين صفت رحم بود كه خداوند حضرت موسى را به درجه مقام نبوت و پيغمبر رساند.

 به حضرت موسى علیه السلام خطاب شد: مى دانى تو را براى چه پيغمبر گردانديم؟
 عرض كرد: الهى تو بهتر مى دانى.

خطاب شد: ياد دارى روزى در آن موضع گوسفند مى چرانيدى، يكى از آنها از گله فرار كرد، همراهش رفتى به او رسيدى و او را اذيت نكردى.

گفتى: اى حيوان، هم مرا و هم خودت را به زحمت انداختى و او را با كمال ملايمت به گله بازگرداندى.

چون اين شفقت و مهربانى را از تو ديدم در حق آن حيوان، تو را به منصب نبوت رسانيدم.

تفسیر صافی،ملامحسن فیض کاشانی

می گویند: روزی مولانا، شمس تبریزی را به خانه اش
دعوت کرد.

شمس به خانه ی جلال الدین رومی رفت و پس از این که وسائل پذیرایی میزبانش را مشاهده کرد از او پرسید: آیا برای من شراب فراهم نموده ای؟
مولانا حیرت زده پرسید: مگر تو شراب خوار هستی؟!
شمس پاسخ داد: بلی !
مولانا: ولی من از این موضوع اطلاع نداشتم!!

ـ حال که فهمیدی برای من شراب مهیا کن.
ـ در این موقع شب، شراب از کجا گیر بیاورم؟!
ـ به یکی از خدمتکارانت بگو برود و تهیه کند.
– با این کار آبرو و حیثیتم بین خدام از بین خواهد رفت.

– پس خودت برو و شراب خریداری کن.
- در این شهر همه مرا میشناسند، چگونه به محله نصاری
نشین بروم و شراب بخرم؟!
ـ اگر به من ارادت داری باید وسیله راحتی مرا هم فراهم
کنی چون من شب ها بدون شراب نه میتوانم غذا بخورم، نه صحبت کنم و نه بخوابم.

مولوی به دلیل ارادتی که به شمس دارد خرقه ای به دوش می اندازد، شیشه ای بزرگ زیر آن پنهان میکند و به سمت محله نصاری نشین راه می افتد.

ادامه »

گنجشك به خدا گفت :
لانه كوچكی داشتم آرامگاه خستگیم
و سرپناه بی كسیم بود …
طوفان تو آن را از من گرفت

كجای دنیای تو را گرفته بودم‌!؟

خدا گفت :
ماری در راه لانه ات بود
تو خواب بودی باد را گفتم
لانه ات را ویران كند
تا تو از خطر ایمن بمانی …

 امام علی(علیه السلام) :

 دوازده آیه از تورات انتخاب کرده و هر روز سه مرتبه در آنها می نگرم:

1. پسر آدم! تا سلطنت من(بر تو) پایدار است، از سلطانی بیم نکن،و سلطنت من ابدی است.

2. پسر آدم! تا خزانه های من پر است،به دیگری امیدوار نباش ( و خزائن من پیوسته پر است).

3. ای پسر آدم!تا مرا می یابی با دیگری طرح الفت(دوستی)
نینداز که هر وقت مرا بخواهی به تو نزدیک و با تو مهربانم.

4.آدمی زاده! من تو را دوست دارم، تو هم مرا دوست بدار.

5. ای آدمی زاده! تا از پل صراط نگذری(ازقهرمن) ایمن مباش.

6. همه چیزها را برای تو آفریدم و تو را برای خودم،تو چگونه از من می گریزی؟

7. ترا از خاک، سپس از نطفه، و آنگاه از مضغه آفریدم و در خلقت تو در نماندم، (آیا) از یک گرده نانی که می خوری در می مانم؟

8. به خاطر خود بر من غضب می کنی و به خاطر من بر خود(خواهش دلت) خشم نمی گیری؟

9. تکلیف های من به عهده تو است و رزق تو بر عهده من، اگر تو در انجام تکالیف سرپیچی کنی من از بنده پروری خودداری نکنم.

 10. پسر آدم! همه ترا برای خودشان می خواهند و من برای خودت، از من مگریز.

11. رزق فردا را مطالبه نکن چنان که من هم عمل فردا را از تو نخواهم.

12. اگر به قسمت خود راضی شوی، قلب و بدنت را آسوده می کنم و ستوده باشی، و اگر ناراضی شوی دنیا را بر سرت مسلط کنم تا چون آهوی بیابان مدام به دنبالش بدوی و جز به مقدار روزی نیابی، و دچار نکوهش شوی.

نصایح چهارده معصوم علیهم السلام،آیت الله مشکینی،ص۳۳۴

انسان با انجام گناه فیلترهایے بین
خود و خدا ایجاد میکند !
گناهانے که مانع استجابت دعا هستن و
راه انسان به خدا رو ناهموار میکنن

و اما ” نـــــماز ” بهترین فیلتر شکن دنیاست!

خـــــدا این فیلتر شکن را امضا و مهر کرده است

خصوصیت مهم این فیلتر شکن این است که مانع انجام گناه مے شود و رشد و کمال انسان را سرعت مے بخشد.

اگر باور ندارید این آیه را بخوانید
” اِنَ الصَلاة تَنهےٰ عَنِ الفَحشا وَ المُنکَر “

“بدرستے که نماز انسان را از
فساد و فحشاء باز مے دارد “

عنکبوت آيه44

شخصی نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم آمد و عرض کرد:

یا رسول الله!
هیچ گناهی نیست که من آن را انجام نداده باشم و

 گناهانم خیلی زیاد شده آیا راه توبه ای برایم هست؟

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

 آیا کسی از پدر و مادرت زنده هستند؟

عرض کرد: بله پدرم زنده هستند

آنگاه حضرت فرمودند:

 برو هر چه میتوانی به پدرت خدمت کن،تا این خدمت سبب آمرزش گناهان و خطاهایت شود.

وقتی این مرد برگشت که برود، حضرت فرمودند:

 ای کاش مادرش زنده بود،چون خدمت به مادر در آمرزش گناهان اثری سریع تر دارد.

پس در خدمت به والدین کوتاهی نکنید…

بحار الانوار ج ۷۴ ص۸۲

می گویند شخصی از راهی می گذشت. دید دو نفر گدا، سر یک کوچه جلوی دروازه خانه ای با یکدیگر گفتگو دارند و نزدیک است بینشان دعوا شود.
آن شخص نزدیک شد و از یکی از آن ها سؤال کرد: «چرا با یکدیگر مشاجره و بگو مگو می کنید؟»
یکی از گداها جواب داد: «چون من اول می خواستم بروم در این خانه گدایی کنم، این گدا جلوی مرا گرفته و می گوید: من اول باید بروم. بگو مگوی ما برای همین است».
آن شخص تا این حرف را از دهن گدا شنید، سرش را به سوی آسمان بلند کرد و به دو نفر گدا اشاره کرد و گفت: «گدا به گدا، رحمت به خدا.» یعنی گدا راضی نیست گدای دیگر از کیسه مردم روزی بخورد؛ پس رحمت به خدا که به هر دوی آن ها رزق و روزی می رساند.

حضرت علی (ع) می فرمایند که، روزی از پیامبر مکرّم اسلام (ص) سئوال نمودم ،که کدامیک از حیوانات مسخ شده اند؟

حضرت (ص) فرمودند :

 فیل ؛ خرس ؛ خوک ؛ میمون ؛ مارماهی ؛ سوسمار ؛ خرگوش ؛ شب پره ؛ عقرب ؛ عنکبوت ؛ کرم سیاه آبی ؛ سهیل و زهره ( نام دو حیوان دریایی است)

از ایشان علت مسخ را پرسیدم ؟ که حضرت فرمودند :

١- عقرب : مرد بد زبانی بود که ، هیچکس از نیش زبانش آسوده نبود .

٢- خوک : عده ای نصرانی بودند که ، از خدا خواستند غذای آسمانی برآنها بفرستد و با این که خواسته شان برآورده شد بر کفر خود افزودند.

٣- فیل : مردی بوده که ،  اهل لواط بوده است .

۴- خرس : مردی بوده که ، مردان دیگر را به سبب مفعولیت به خود جلب می کرده است.

۵- عنکبوت : زنی بوده است ،که به شوهر خود خیانت نموده است .

۶- خرگوش : زنی بوده است ،که غسل حیض و غیره نمی کرده است .

٧- مارماهی : مردی بوده است ،که زن خود را در اختیار مردم می گذاشته است .

٨- سوسمار : بادیه نشینی بوده است ،که سر راه حاجیان را می گرفته و اموالشان را به غارت می برده است .

٩- میمون : کسی بوده است ،که در روز شنبه برخلاف دستور الهی ماهی گرفته است.

کتاب نصایح ص 339

امام صادق(علیه السلام)فرمودند: اى مفضّل!

در اين كوهها كه از سنگ و خاك پديد آمده بنگر. غافلان پنداشته اند كه آنها زايد و بى مصرفند، حال آنكه سود فراوان دارند.

 برف بالاى كوهها مى نشيند تا آنها كه به آن محتاجند از آن بهره برند.

 از آنچه كه ذوب مى شود چشمه ساران پر آب مى جوشد چشمه ها، رودها و جويبارها پديد مى آيند.

در نتيجه در كوهها انواع رويندگان و گياهان دارويى كه در دشت نمى رويد مى رويد.
نيز غارها و دره هايى در آنهاست كه حيوانات وحشى و درندگان موذى را پناه داده.

 مردم از كوه در برابر دشمنانشان دژها و قلعه هاى سخت و محكم مى سازند.

از سنگهاى آن براى به كارگيرى در ساختمانها و ساخت سنگ آسياب استفاده مى كنند. همچنين در كوهها انواع معادن و جواهر نهفته است.
در كوهها مصالح و منافع ديگرى نيز وجود دارد كه مدبّر و حكيم آن بهتر مى داند.

 شگفتيهاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، ص۱۳۹

عَنْ جَابِرٍ، قَالَ:
أَرَادَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام الرُّکُوبَ إِلی بَعْضِ شِیعَتِهِ لِیَعُودَهُ، فَقَالَ (علیه السلام): «یَا جَابِرُ الْحَقْنِي»! فَتَبِعْتُهُ، فَلَمَّا انْتَهی إِلی بَابِ الدَّارِ، خَرَجَ عَلَیْنَا ابْنٌ لَهُ صَغِیرٌ؛
فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام: «مَا اسْمُکَ؟»
قَالَ: مُحَمَّدٌ.
قَالَ (علیه السلام): «فَبِمَا تُکَنّی؟»
قَالَ: بِعَلِیٍّ.
فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام:
«لَقَدِ احْتَظَرْتَ مِنَ الشَّیْطَانِ احْتِظَاراً شَدِیداً ؛ إِنَّ الشَّیْطَانَ إِذَا سَمِعَ مُنَادِیاً یُنَادِی: *یَامُحَمَّدُ* ، *یَاعَلِیُّ*، ذَابَ کَمَا یَذُوبُ الرَّصَاصُ، حَتّی إِذَا سَمِعَ مُنَادِیاً یُنَادِی بِاسْمِ عَدُوٍّ مِنْ أَعْدَائِنَا، اهْتَزَّ وَاخْتَالَ».[۱]

جابر نقل می‌کند:

امام_باقر علیه السلام می‌خواستند به عیادت یکی از شیعیانشان بروند؛
به من دستور دادند تا با ایشان همراه شوم و من نیز ایشان را همراهی کردم.

وقتی به درب خانه رسیدیم، کودکی از خانه خارج شد؛
حضرت از او پرسید: «نامت چیست»؟
گفت: محمد.

پرسیدند: «به چه نامی صدایت می‌زنند»؟

گفت: علی.

حضرت فرمود:
«به‌راستی‌که -بدین وسیله- از شیطان به شدت در امان ماندی و محافظت شدی.

همانا شیطان هرگاه بشنود کسی صدا می‌زند:
ای محمد، ای علی! ذوب می‌شود همان‌گونه که سرب ذوب می‌شود.

تا آنکه بشنود کسی نام دشمنی از دشمنان ما را صدا می‌زند،آنگاه به شدت -از شادی- به جنب‌وجوش درآمده و جست‌وخیز می‌کند.

 الکافي، ط- دارالحدیث، مجلد۱۱، کتاب العقیقة، (۱۰) باب الأسماء و الکنی، صفحه۳۷۲، حدیث۵۵۸.

1. اعتراف به گناهان
2. شکر نعمتها
3. صلوات بر محمد و آل محمد
4. دعا کردن و حاجت خواستن
5.صلوات بر محمد و آل محمد.

 اگر دعایتان مستجاب شده مواظب سه حالت باشید.

1. آن که عُجب نکنى و نگویى من معلوم مى شود آدم خوبى هستم که دعایم مستجاب شد زیرا عجب و خودپسندى باعث فساد عمل و غلبه شیطان است.
2. شکر و حمد خدا نمایى که تفضل کرد بر تو به اجابت دعاى تو، بلکه مستحب است دو رکعت نماز شکر بجا آورى .
3. همین که دعاى تو مستجاب شد ترک دعا نکنى و باز در خانه خدا بروى تا بیگانه نشوى و در وقت حاجت خواستن دوباره آشنا باشى .

 اگر دعایتان به اجابت نرسید مواظب این سه حالت باشید :

1. آن که مایوس نشوى از رحمت خدا، زیرا به اجابت نرسیدن دعا ممکن است به سبب گناهان تو باشد که مانع اجابت است پس درصدد رفع آن به توبه و تعذیب نفس برآى .
2. ترک دعا نکن .
3.راضى باش به تقدیر الهى تا همان رضاى تو باعث اجابت دعایت بشود.

آیت الله بهجت (ره):

از ما، عمل چندانی نخواسته اند!

مهم تر از عمل کردن، “عمل نکردن” است!

تقوا یعنی “عمل گناه را مرتکب نشدن!

همه میپرسند چه کار کنیم؟

من میگویم: بگویید چه کار نکنیم؟

و پاسخ اینست:

گــــــــنــــــــــــاه نــــکــنــیــد.

شاه کلید اصلی رابطه با خدا ” گــنــاه نــکــردن ” است

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

هر كه براى شركت در نماز جماعت به مسجدى رود ،
براى هر قدمى كه برمى دارد هفتاد هزار حسنه منظور شود و به همان اندازه درجاتش بالا رود.
و اگر در آن حال بميرد ، خداوند هفتاد هزار فرشته بگمارد كه در قبرش به عيادت او روند و انيس تنهايى او باشند و تا زمانى كه برانگيخته شود برايش آمرزش طلبند .

بحار الأنوار ،76/336/1

ارزش انسان به معارف است ، پس بهترين ظرف هاى علم( يعنى نفوس ‍ انسانى) ، آن ظرفى است كه گنجايش آن بيشتر است ،چنان كه حضرت وصی با شاگرد نامدارش كميل «رضوان الله علیه»فرمود:.
« يا كميل!
ان هذه القلوب اوعيه ، فخيرها اوعاها؛
اى كميل !
اين دل ها ظرف ها هستند، پس بهترين آنها آن دلى است كه ظرفيت و گنجايش او بيشتر است.»

 گنجينه گوهر روان ، ص ۲۱۰