علامه حسن زاده آملي:

غرض آن كه مرحوم آقاي شعراني درباره حشر دربهشت ومحشور شدن با بهشتي ها مي فرمود كه محشور شدن با پيامبر (ص) يعني حشر با حقيقت رسول الله واين با حشر كه عوام بر سر زبان دارند فرق دارد،
آن گاه مثال ميزد و ميفرمود : الان عده اي خدمت آيت الله بروجردي مي روند .

ودر محضرش مينشينند و حتي دستش را ميبوسند و شايد شبانه روز در كنارش هم باشند ، چنين كساني محشور با آقاي بروجردي اند و ظاهرا با او حشر و نشر دارند ،
آيا شما چنين حشر ميخواهيد يا حشر علمي و معنوي ؟

آن حشر كه ميگوييم خدايا مارا با محمد و آل محمد (ص) محشور بدار ،بدان معناست كه ما را با صفات و حقيقت آنها محشور فرما ، ما را بر اسرار قرآن و مقامات بهتر توفيق ارزاني دار ، ما چنين حشر را ميخواهيم ؛ منظور حشر جسماني نيست .

به شكرانه نعمت ‏هاى بى پایان و بى شمار خداوند، پس از نماز، سر بر خاك نهادن و نعمت‏ هاى او را به یاد آوردن، و شكر گفتن و حمد كردن، اعمالى است كه هم محبّت خدا را در دل انسان مى‏ افزاید و هم انسان را نزد خدا محبوب و مقرّب مى ‏سازد و هم سبب افزایش نعمت‏ ها مى‏ شود.

 در روایات بسیارى روى این سجده، سفارش شده است.
(در جلد 83 بحارالانوار، 63 حدیث از پیشوایان معصوم درباره سجده شكر، نقل شده است)

حتّى اگر چیزى هم نگوییم، به شكرانه نعمت ‏ها و سپاس از توفیق طاعت و بندگى، پیشانى و صورت بر زمین نهادن و حالت سپاس گرفتن، شكر است. ولى بهتر است ذكرهایى چون شُكْراًلِلّه، یا حَمْداًلِلّه و … گفته شود.

در حدیث آمده است اگر انسان به طول یك نفس كشیدن مرتب بگوید: یا ربّ، یا ربّ … خداوند خطاب مى‏ كند:

لَبَّیْكَ، ماحاجَتُكَ؟ حاجتت چیست تا برآورم؟ (بحارالانوار،ج83، ص205)

 به تعبیر امام صادق(ع) سجده شكر بعد از نماز، دلیل كامل شدن نماز و خشنودى خدا و خوشامدن و اعجاب فرشتگان است. خداوند از آنان مى ‏پرسد: پاداش این بنده شاكر چیست؟ مى‏ گویند: رحمت تو، بهشت تو، حلّ مشكل او، …

 خداوند مى‏ فرماید: همانگونه كه او از من تشكّر كرد، من هم از او سپاسگزارم. این جمله مى‏ فهماند كه رضایت و سپاس الهى از همه نعمت‏ ها برتر است.
(وسائل ‏الشیعه، ج 4، ص1071)

 کتاب راز نماز، محسن قرائتی

علامه محمدتقی جعفری در سال 1304 ش (1344ق) در تبریز به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران ابتدایی، برای ادامه تحصیل راهی تهران گردید. ایشان سپس به نجف رفت و در مدت هفده سال اقامت در حوزه علمیه نجف اشرف از محضر فقیهان، فیلسوفان و استادان نامداری همچون سیدابوالقاسم خویی، سیدمحسن حكیم، سیدعبدالهادی شیرازی، سیدمحمدهادی میلانی، سیدمحمود شاهرودی و سیدجمال گلپایگانی كسب فیض كرد. علامه جعفری پس از مدتی به مقامات عالی علمی و معنوی نائل شد و از آن پس به تدریس علوم دینی و تألیف كتب پرداخت. ایشان در سال 1337 ش به ایران بازگشت و ضمن تدریس و تحقیق در حوزه‏های علمیه مشهد و تهران، با دانشگاهیان ارتباط برقرار كرد و در دانشگاه‏ها به ایراد سخنرانی و تبیین معارف اسلامی پرداخت. علامه جعفری ضمن شركت در كنگره‏ها، همایش‏ها و كنفرانس‏های متعدد بین‏المللی، با بسیاری از شخصیت‏های برجسته علمی جهان مكاتبه، مصاحبه و ارتباط علمی داشت.
از ویژگی‏های مهم استاد جعفری اتصال میان حوزه و دانشگاه و علوم جدید و قدیم بود. وی از ضرورت‏های زمان و نیازهای فكری و فرهنگی دنیای معاصر به خوبی آگاهی داشت و با توجه به همین نیاز، آثاری از خود به جای گذاشت كه بسیار ارزشمند و گران‏بهاست. علامه جعفری با اشراف به فقه، فلسفه، هنر و زیبایی‏شناسی در اسلام و نیم قرن فعالیت علمی و پژوهشی، بیش از یكصد جلد كتاب و رساله تحریر نمود كه شرح و تفسیر نهج‏البلاغه در 27 جلد، كشف الابیات مثنوی معنوی در 4 جلد و تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی در 15 جلد و… از جمله آثار این علامه بزرگوار است. استاد محمدتقی جعفری، همچنین هفتاد جلسه بحث و گفتگو با شخصیت‏های متفكر بین‏المللی همچون برنارد آرتور، برتراند راسل، پروفسور عبدالسلام، روژه گارودی و پروفسور رُزِنتال داشته است. ایشان با التفات و علاقه ویژه‏اش نسبت به هنر و ادبیات، بیش از یكصد هزار بیت شعر فارسی و عربی و نیز بخش‏هایی از ادبیات غرب را در سینه محفوظ داشت. سخنرانی‏ها، مقالات و كتاب‏های متعدد این محقق فرزانه در زمینه زیبایی و هنر، هنوز یكی از مهم‏ترین منابع درباره هنر از دیدگاه فلسفه و حكمت اسلامی است. علامه محمدتقی جعفری سرانجام در 25 آبان 1377 ش برابر با شب مبعث سال 1419 ق در یكی از بیمارستان‏های لندن دار فانی را وداع گفت و بنا به وصیت معظم‏له، در مشهد مقدس به خاك سپرده شد.

آیت الله بهاءالدینی (ره) :

گاهی من برای اموات صلوات را هدیه می‌‌کنم و اثرات عجیبی هم دیدم.

 خواب دیدم فردی به چند نوع عذاب گرفتار است، مقداری صلوات برایش هدیه کردم دوباره در خواب دیدم، الحمدلله صلوات‌ها او را نجات داده‌اند.

 کسی می‌‌گفت: مادرم چند‌سال قبل مرده بود، یک شب خوابش را دیدم، گفت:
پسرم! هیچ‌چیزی مثل صلوات روح من را شاد نمی‌کند؛ بهترین هدیه که به من می ‌‌دهی، این ذکر است.

«اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم»

از آیت الله میلانی نقل شده که فرمودند: روزی جوانی را دیدم که در کمال ادب سمت حرم اباعبدالله آمد و سلام داد و من نیز جواب سلام امام حسین به آن جوان را شنیدم.

 از جوان پرسیدم چه کرده ای که به این مقام رسیدی…؟

پاسخ داد پدر و مادر پیر و از کارافتاده ای داشتم که دیگر توانایی پیاده زیارت آمدن را نداشتند؛ قرار بر این شد هر شب جمعه یکی از والدینم را روی پشتم سوار کنم و به زیارت ببرم.

 یک شب جمعه که بسیار خسته بودم و نوبت پدرم بود، خستگی و گرسنگی و تشنگی ام را به رویشان نیاوردم و پدرم را سوار بر پشتم به زیارت امام حسین علیه السلام آوردم و برگرداندم.

 وقتی خسته به خانه رسیدم دیدم مادرم بسیار گریه می کند؛ پرسیدم مادرم چرا گریه می کنی؟
پاسخ داد پسرم می دانم که امشب نوبت من نبود و تو هم بسیار خسته ای.
اما می ترسم که تا هفته ی بعد زنده نباشم تا به زیارت اباعبدالله بروم. آیا می شود امشب مراهم به زیارت ببری؟

 هرطور بود مادرم رو بر پشتم سوار کردم و به زیارت رفتیم. تمام مدت مادرم گریه می کرد و دعایم می نمود.

 وقتی به حرم رسیدیم دعا کرد ان شاء الله هربار به امام حسین علیه السلام سلام بدهی، خود حضرت، سلامت را پاسخ بدهند.

 و این شد که من هربار به زیارت اباعبدالله علیه السلام مشرف می شوم و سلام می دهم، از داخل مضجع شریف صدای جواب سلام حضرت را می‌شنوم.

فرشتگان در حال خواندن اسامی جهنمیان بودند…
که ناگهان نامش خوانده شد…
“چگونه می توانند مرا به جهنم ببرند؟
دو فرشته او را گرفتند و به سوی جهنم بردند…
او تمام اعمال خوبی که انجام داده بود، را فریاد می زد…
نیکی به پدرش و مادرش،روزه هایش،نمازهایش،خواندن قرآنش و…

التماس میکرد ولی بی فایده بود.

او را به درون آتش انداختند.

ناگهان دستی بازویش را گرفت و به عقب کشید.
پیرمردی را دید و پرسید:
“کیستی؟”

پیرمرد گفت:
“من نمازهای توام".

مرد گفت:
“چرا اینقدر دیر آمدی؟
چرا در آخرین لحظه مرا نجات دادی؟

پیرمرد گفت:
چون تو همیشه نمازت را در آخرین لحظه میخواندی!آیا فراموش کرده ای؟

در این لحظه از خواب پرید.
تا صدای اذان را شنید وضو گرفت و به نماز ایستاد.

نمازت را سر وقت، چنان بخوان كه گویا آخرین نمازی است که میخوانی.

سول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

خداوند متعال می‏‌فرماید: من تعهدی نسبت به بنده ‏ام دارم که اگر نماز را در وقتش به پا دارد او را عذاب نکنم و بی حساب او را به بهشت ببرم.

 کنز العمال، ج 7، حدیث 19036

امام علی علیه السلام خطاب به قنبركه مى خواست به كسى كه بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گويد، فرمودند:

 مَهْلاً يا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَكَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطِ الشَّيطانَ و تُعاقِبْ عَدُوَّكَ، فَوَ الذي فَلَقَ الحَبَّةَ و بَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ، و لا أسخَطَ الشَّيطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ، و لا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّكوتِ عَنهُ.

 آرام باش قنبر ! دشنام گوى خود را خوار و سرشكسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شيطان را ناخشنود كرده و دشمنت را كيفر داده باشى.
 قسم به خدايى كه دانه را شكافت و خلايق را بيافريد، مؤمن پروردگار خود را با چيزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نكرد و شيطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نياورد و احمق را چيزى مانند سكوت در مقابل او كيفر نداد.

 أمالي(مفيد) ص 118، ح 2

شیخ جعفر شوشتری (ره) :

 هر وقت شـــیطان وسوسه کرد و نتوانستید حریف نفس بشوید، هـــــفت مرتبه این ذکر را بگوئید .

وقتی این ذکر را می گوئید،هفت ملک به کمک شما می آیند و آنها را دفع می کنند 

بارها تجربه شده است که انسان وقتے آن را می خواند احساس قوّت می کند.

لاحول ولاقوه الابالله

از مفضل بن عمر روايت شده است كه از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام در باره صراط پرسيدم؟

 ايشان فرمود: صراط، راهی است به سوی شناخت خداوند عز و جل و دو صراط وجود دارد: صراطی در دنيا و صراطی در آخرت؛ صراط دنيا، امامی است كه پيروی از او واجب است. هر كس در دنيا او را بشناسد و به هدايت او اقتدا كند، از صراط آخرت كه پل جهنم است عبور می كند و هر كس در دنيا او را نشناسد، در آخرت قدمش بر صراط بلغزد و در آتش جهنم افتاده و هلاك شود.

معانی الاخبار، ص 32، ح 1

یکی از شـاگردان مرحوم شیخ رجبعلی خیاط می گفت : بعد از فوت مرحوم شیـخ ، ایشان را در خـواب دیدم ، از او سوال کردم در چه حالی ؟

گفت : فلانی من ضرر ڪردم
با تعجب گفتم : تو ضرر کردی، چرا !؟

فـرمود : زیرا خیلی از بلاها که بر من نازل می شد با توسل آن ها را دفـع میکردم ، ای کاش حرفی نمیزدم چون الان می بینم برای آنهایی که در دنیا بلاها را تحمل می کنند ، در اینجا چه پاداشی می دهنـد !

 کرامات معنوی : ص ۷۲

امام خامنه ای :
این فشارهائی که در دنیا انجام میگیرد، اینها محکوم به شکست است؛

اینها شکست خواهد خورد. این چیزی است که تجربه به ما نشان داده، غیر از وعده‏ ی الهی که: «و لینصرنّ اللَّه من ینصره» و آیات زیادی که در این جهت هست. فشارها غالباً محکوم به شکست است. یک مدتی فشار می‏ آورند، وقتی که ایستادگی مشاهده شد از این طرف، آن فشار تمام میشود. جنگ، جنگ اراده‏ هاست؛

جنگ عزم های راسخ است؛ هر که عزمش بیشتر بود، او برنده است. بنابراین، اینها شکست میخورند. اگر قرار بود نظام اسلامی با این فشارها شکست بخورد، باید همان دهه‏ ی اول شکست میخورد.

آن وقت- گفتم- دشمن قوی‏تر بود، ما ضعیف‏ تر بودیم، توانائی‏هامان کمتر بود، امکاناتمان کمتر بود، دنیاشناسی‏مان کمتر بود، تجربه‏ مان کمتر بود؛ امروز بحمداللَّه این کمبودها و کمی‏های آن وقتها جبران شده و خیلی از اشکالاتی که آن وقت وجود داشت، وجود ندارد. مردم روحیه‏ هاشان هم خوب است. امروز انگیزه‏ ها خیلی بالاست. اگر خدای نکرده یک وقتی یک جنگی اتفاق بیفتد که حضور در جبهه را برای مردم و جوانها ایجاب کند، آن وقت خواهید دید که جوان امروز ما که نسل سوم انقلاب است، همتش و فداکاری‏اش از جوان آن روز کمتر نیست؛ شاید بیشتر هم هست. یک چنین حالتی وجود دارد.

بنابراین، این فشارها محکوم به شکست است؛ لکن مهم این است که ما بیدار باشیم. به شرط اینکه ما بیدار باشیم؛ به شرط اینکه خوابمان نبرد، غفلت نکنیم. این زنگ های هشداردهنده و بیدارباش، ما را بیدار نگه دارد؛ این شرطش است.

۱۳۸۹/۰۶/۲۵

 آیت الله مجتهدی تهرانی فرمودند:

در حدیث قدسی آمده است که خدواند فرمود: ای بندگانم! شش چیز از شما و در برابر آن شش چیز از من می باشد؛ اگر به وظایف خود عمل کردید، خیر دنیا و آخرت نصیب شما خواهد شد:

 آمرزش و عفو از من و توبه از شما؛

 بهشت برین از من و طاعت و عبادت از شما؛

 روزی زیاد از من و شکر و سپاس از شما؛

 قضا از من و رضا از شما؛

بلا از من و صبر از شما؛

 اجابت از من و دعا از شما

 مواعظ العددیّه، ص۲۹۲

امـام علـى عليه‌السلام:

مردى نزد پيامبر صلي الله عليه و آله آمد و گفت:
به من كارى بياموز كه خداوند ، به سبب آن ، مرا دوست بدارد و مردم نيز دوستم بدارند، و خدا دارايى ام را فزون گرداند و تن درستم بدارد و عمرم را طولانى گرداند و مرا با تو محشور كند.

حضرت فرمود:
«اينها يى كه گفتى شش چيز است كه به شش چيز ، نياز دارد:

1. اگر مى خواهى خدا تو را دوست بدارد ، از او بترس و تقوا داشته باش.
2. اگر مى خواهى مردم دوستت بدارند ، به آنان نيكى كن و به آنچه دارند ، چشم مدوز.
3.اگر مى خواهى خدا دارايى ات را فزونى بخشد ، زكات آن را بپرداز.
4.اگر مى خواهى خدا بدنت را سالم بدارد ، صدقه بسيار بده.
5. اگر مى خواهى خداوند عمرت را طولانى گرداند ، به خويشاوندانت رسيدگى كن ؛
6. و اگر مى خواهى خداوند تو را با من محشور كند ، در پيشگاه خداى يگانه قهّار ، سجده طولانى كن.

منابع :
أعلام الدين ص 268
بحار الأنوار ج 85 ص 164 ح 12

عجبا که در پنج قرن پیش یک مرد 《بوقلمون صفت》که معلوم نیست شیعه است یا سنّی به نام ملّاحسین کاشفی[کتابی می نویسد به نام روضه الشهداء] این مرد، واعظ است و چون اهل سبزوار و بیهق بوده و آنجا مرکز تشیع بوده، ذکر مصیبت هم می کرده است . این مرد تا توانسته《ساخته و پرداخته》و حتی اسمهایی در این کتاب هست از اصحاب و از مخالفین که معلوم است《مجعول》است و ظاهراً از خود ساخته . بعد این کتاب چون فارسی بوده به دست مرثیه خوان ها می افتد و سند و مدرک آنها می شود که این کتاب را از رو می خوانده اند و به همین مناسبت آنها را《روضه خوان》گفته اند ، و این کتاب بعد بجای همه کتابهای درست ، منبع و ماخذ《روضه های دروغ》شده است . این کتاب در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم نوشته شده است زیرا ملاحسین کاشفی در ۹۱۰ وفات کرده است . بعد در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم کتاب دیگری که صد چوب به سر آن کتاب زده به نام《اسرار الشهاده》نوشته و چاپ می شود و کار را می رساند به آنجا که رسانده اند.

 مجموعه آثار،مرتضی مطهری، جلد ۱۷ ، ص ۶۰۶

آیت الله حق شناس “ره":

روایتی از پیامبر اکرم “ص"برای شما بخوانم: پنج چیز است که قلب و دل را روشن و منور می کند:

 قرائت قرآن است که حجاب ها و زنگ ها را از روی قلب بر می دارد؛ خصوصا اگر انسان با تدبر بخواند.

 قلت اکل یعنی کم خوردن است؛ مخصوصا در شب که اگر انسان معده اش را مانند مترفین پر کند، خیلی محرومیت می آورد.
وامصيبتا که مردم راه های دنیا را بسیار بهتر از آخرت یاد گرفته اند!

 همنشینی با دانشمندان و رهبران دین قلب را نورانی می کند.
با عالم نشست و برخاست کنید که نفس نشست و برخاست با عالم، موثر است!

نماز در شب، قلب را منور می کند.

رفتن به مسجد، وقتی که شما در مساجد پروردگار ایاب و ذهاب کنید، خداوند علی و اعلا از آن علوم حقیقی نصیب شما می کند یعنی ابتدا شما را موفق به مرحله اول یعنی ترک محرمات و فعل واجبات می کند. یعنی شما را موفق می کند که کم کم در معرض رحمت خودش قرار گیرید.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:
مؤمن تصمیم می‌گیرد عمل نیکی انجام دهد. اگر انجام ندهد خدا او را به همین تصمیم و نیت که داشت یک حسنه می‌دهد، اگر انجام دهد ده برابر در نامه عملش نوشته می‌شود

 و چنانچه شخصی تصمیم گناهی می‌گیرد، چنانچه آن عمل از او سر نزند به واسطه تصمیم و نیتش چیزی برایش ثبت نمی‌شود.

 اگر نیت را به مرحله عمل رساند و کار زشت را انجام دهد، باز هفت ساعت او را مهلت می‌دهند.

فرشته‌ای که در طرف راست و متصدی کارهای نیک است به آن یک که در طرف چپ قرار دارد و مامور ثبت اعمال زشت است می‌گوید: ثبت نکن  شاید کار نیکی انجام دهد که این عمل زشت را بر طرف نماید؛

 زیرا خداوند می‌فرماید: کارهای نیک گناهان را می‌زداید یا شاید ممکن است استغفار کند…

پس اگر در این هفت ساعت آن بنده ی گناهکار بگوید:
«استغفرالله الذی لا اله الا هو عالم الغیب و الشهاده العزیز الحکیم الغفور الرحیم ذاالجلال و الاکرام».
آن گناه در نامه عملش ثبت نمی‌شود.

 اما هرگاه هفت ساعت گذشت و نه کار نیک انجام داد و نه استغفار کرد، همان فرشته سمت راست به فرشته متصدی گناه می‌گوید:
این گناه را در نامه عمل این بدبخت محروم بنویس….

کاش عمیقا به این درک برسیم که خدا واقعا چقدر “ارحم الراحمین” هست و چقدر و تا کجا به ما فرصت خوب شدن میده…
شاید از این همه مهر و محبت خدا به ما،ذره ای احساس شرمندگی کنیم گاهی…

منابع:

پند تاریخ، ج ۴، ص ۲۴۵-۲۴۶
وسائل الشیعه، ص ۵۲۴

هزار و یک حکایت اخلاقی، جلد ۱، ص ۲۹۰-۲۸۹

آیت الله بهجت(ره):

کجارفتند کسانی که با صاحب‌الزمان (عج) ارتباط داشتند؟

ما خود را بیچاره کرده‌ایم که قطع ارتباط نموده‌ایم و گویا هیچ چیز نداریم.

آیا آنها از ما فقیرتر بودند؟ اگر بفرمائید به آن حضرت دسترسی نداریم .

جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید و او به همین از ما راضی است.

زیرا (اورع الناس من تورع عن المحرمات) «پرهیزگارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد» ترک واجبات و ارتکاب محرمات حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.

در محضر آیت الله بهجت ص۳۶۱

 علامه طباطبایی (ره):

هر هلاكتى هر چند عمومى باشد عقوبت و انتقام نيست،زيرا بسيار است حوادث عمومى كه در يک لحظه و يا زمانى كوتاه هزاران هزار انسان و حيوان را در كام مرگ مى‏‌برد

و اين حوادث كه يا زلزله است و يا طوفان و يا وبا و يا طاعون، حوادثى نادر نيست بلكه بسيار اتفاق افتاده و مى ‌افتد

و اين خداى سبحان است كه در مخلوقات خود هر حكمى بخواهد مى‏‌راند. (یعنی اراده الهی به این بوده که جمعی از افراد بشر و حیوانات را در وقت معینی قبض روح کند و این لزوما به معنای عذاب آنها نیست.)

 ترجمه تفسير الميزان، ج‏۱۰، ص: ۴۰۳