عجبا که در پنج قرن پیش یک مرد 《بوقلمون صفت》که معلوم نیست شیعه است یا سنّی به نام ملّاحسین کاشفی[کتابی می نویسد به نام روضه الشهداء] این مرد، واعظ است و چون اهل سبزوار و بیهق بوده و آنجا مرکز تشیع بوده، ذکر مصیبت هم می کرده است . این مرد تا توانسته《ساخته و پرداخته》و حتی اسمهایی در این کتاب هست از اصحاب و از مخالفین که معلوم است《مجعول》است و ظاهراً از خود ساخته . بعد این کتاب چون فارسی بوده به دست مرثیه خوان ها می افتد و سند و مدرک آنها می شود که این کتاب را از رو می خوانده اند و به همین مناسبت آنها را《روضه خوان》گفته اند ، و این کتاب بعد بجای همه کتابهای درست ، منبع و ماخذ《روضه های دروغ》شده است . این کتاب در اواخر قرن نهم یا اوایل قرن دهم نوشته شده است زیرا ملاحسین کاشفی در ۹۱۰ وفات کرده است . بعد در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم کتاب دیگری که صد چوب به سر آن کتاب زده به نام《اسرار الشهاده》نوشته و چاپ می شود و کار را می رساند به آنجا که رسانده اند.

 مجموعه آثار،مرتضی مطهری، جلد ۱۷ ، ص ۶۰۶