سؤال:

برای درمان عصبانیت چه کنیم؟

جواب:

با عقیده کامل، زیاد «صلوات» فرستادن.

به‌سوی محبوب، ص٧٠

 به جهان بیاموزید
که عشق “صبر و تحمل” است
 و از جهان بیاموزید
که عشق “بخشش و گذشت” است.

 به جهان بیاموزید
که عشق “آگاهی” است
 و از جهان بیاموزیــد
کـه عشق “احساس” است.

 به جهان بیاموزید
که عشق “فداکاری” است
 و از جهان بیاموزید
که عشق “آزادی” است.

 به جهان بیاموزید
که عشق “شور و نشاط"است
 و از جهان بیاموزید
که عشق “فروتنی” است.

 به جهان بیاموزید
که عشق “نیاز” است
 و از جهان بیاموزید
که عشق “کمال” است.

به جهان بیاموزید
که عشق “زیبایی” است
 و از جهان بیاموزیـد
که عشق “هماهنگی” است.

‌
 رهبر انقلاب(حفظه الله):

وظایف داخل خانه‌ی زنان، نه اهمیّتش کمتر از وظایف بیرونی است و نه اینکه زحمتش کمتر است.

شاید زحمتش بیشتر هم باشد. او هم برای اینکه این محیط را اداره کند، به تلاش و کوشش احتیاج دارد. چون مدیر داخل خانه زنان هستند. آن کسی که اداره می‌کند، کدبانو، یعنی آن کسی که محیط خانواده تحت اشراف اوست. تحت نظارت و تدبیر و مدیریت اوست.

خیلی کار پر زحمتی است. خیلی کار ظریفی است. فقط هم ظرافتِ زنانه از عهده‌ی انجام این کار بر می‌آید. هیچ مردی امکان ندارد بتواند این ظرافتها را رعایت کند.

۱۳۸۱/۶/۶

رسول اكرم (ص)فرمودند:
خداوند مي‌فرمايد:

هيچ بنده اي با چيزي بهتر از انجام واجبات به من اظهار دوستي و محبت نكرده است و همانا بنده با انجام نوافل اظهار محبت و دوستي به من مي‌نمايد تا آنجا كه محبوب من واقع مي‌شود، پس زماني كه من او را دوست بدارم گوش او مي‌شوم كه با آن مي‌شنود، چشم او مي‌شوم كه با آن مي‌بيند، زبان او مي‌شوم كه با آن سخن مي‌گويد، دست او مي‌شوم كه با آن مي‌گيرد و پاي او مي‌شوم كه با آن راه مي‌رود، اگر مرا بخواند اجابتش مي‌كنم و اگر چيزي از من بخواهد به او خواهم داد.

«المحاسن، ج ۱، ص ۴۵۴»

غـــــرور هديه ى شيـطان است

دوست‌داشتن هديه‌ى خداست

جالب اين است هـديه ى شيطان

را به رخ هــم ميڪشيم و هــديه ى

خـداوند را از يڪديگر پـــنهان

ميڪنيم!

مغــــــــــرورنباشـــــیم
مهـــــــــرباݩ باشــــــیم

 وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ.

هر که در حضور خدا،مراقب رفتارش باشد، خدا راه خلاصی از مشکلات را پیش پایش می‌گذارد و از جایی که فکرش را نمی‌کند، به او روزی می‌دهد. هر که به خدا توکل کند، او برایش بس است…(طه،124)

 نظر علامه طباطبایی ره:
 از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود:
كسى كه خداى تعالى سه چيز به او داده باشد، از سه چيز ديگرش دريغ نمیدارد:
1. كسى كه توفيق دعايش داده باشند از اجابت دعايش دريغ نمی دارند،
2. و كسى كه توفيق شكرش دادند از زيادتر كردن نعمتش دريغ نمی دارند،
3. و كسى كه نعمت توكلش دادند از موهبت كفايتش مضايقه نمی كنند.

 ترجمه المیزان، ج19، ص536

شهیدمحسن حججی در دفترچه خاطرات آخرین جملات را چنین نوشته است: 

«ان شاالله شهادتم صدق گفتارم را گواهی می دهد…شک نکنید و مطئمن باشید راه ولایت همان راه علیست - رهبر برحق سید علیست…

شیخ حسین انصاریان:

به حقیقت این معنی را باور کنید که
ذکری بالاتر از صلوات واستغفار
نیست این حـرف را باید با تامــل در
روایات و آیات به دست آورد.

اما واقعا جـــوانان و هـمه مـردم
چه مـیزان التـــــزام به این دو ذڪر
مهم باتوجه و عـنایت به این دو ذکر
دارند؟! مراقبت کنیدهرروز ملتزم
به استغفار و صلوات بر رسـول خدا
و اهلبیتش باشـــــید.

فردی تعریف می کرد که در وضو خانه مسجد شاهد بودم امام جماعت از دستشویی بیرون آمد و یکراست به محراب مسجد رفت و بدون وضو نماز خواند!! از آن مسجد بیرون رفتم و جای دیگری نماز خواندم! از آن به بعد به همه دوستان و آشنایان گفتم که در فلان مسجد نماز نخوانید چون امام جماعت آن آلزایمر گرفته!! و نماز بی وضو می خواند!!

این رویداد گذشت تا یک زمان به علت بیماری؛ آمپولی تزریق کردم و هنگام نماز با خود گفتم یکبار دیگر محل تزریق را در دستشویی ببینم تا از طهارت لباس و بدن اطمینان داشته باشم. وقتی از دستشویی بیرون آمدم و آماده نماز شدم؛ گویی به من الهام شد:

شاید آن روز هم امام جماعت مسجد؛ مشابه من به قصد دیگری وارد دستشویی شده است. از خودش این را پرسیدم. حرفم را تایید کرد.

اما چه فایده من آبروی او را پیش افراد زیادی برده بودم!

مجموعه شهرحکایات

امام علی علیه السلام :

 اوصيكُم عِبادَ اللّهِ بِتَقوَى اللّهِ؛ فَإِنَّهَا الزِّمامُ وَالقِوامُ، فَتَمَسَّكوا بِوَثائِقِها، وَاعتَصِموا بِحَقائِقِها؛ تَؤُل بِكُم إلى أكنانِ الدَّعَةِ، وأوطانِ السَّعَةِ .
 « بندگان خدا! شما را به تقواى خدا سفارش مى‌كنم؛ كه تقوا هم وسيله مهار و هم مايه استوارى شما است. پس به رشته‌هاى تقوا چنگ زنيد و به حقيقت‌هاى آن پناه آوريد تا شما را به سرمنزل آرامش و جايگاه‌هاى وسيع برساند .»

 نهج البلاغة خطبه ١٩٥

بیشتر موفقیت های مهم در جهان توسط افرادی به دست آمده که در زمانی که به نظر می رسید هیچ امیدی وجود ندارد،

به تلاش کردن ادامه دادند.

پرسش :

 از نظر امام علی(علیه السلام) مردم بیشترین الگو پذیری را از چه کسانی دارند؟

پاسخ :

 در روایتى از امیرمومنان على(علیه السلام) مى خوانیم: 
«اَلنّاسُ بِاُمَرائِهِمْ اَشْبَهُ مِنْهُمْ بِآبائِهِمْ»(1)؛ شباهت مردم به امیران و حکمفرمایانشان بیشتر است از شباهت به پدرانشان!.
این شباهت ممکن است از این طریق باشد که گروهى چشم و گوش بسته به دنبال امرا حرکت مى کنند و دین و دل در گرو فرمان آنها دارند تا آن جا که این ضرب المثل مشهور شده است: که «الناس على دین ملوکهم»؛ (مردم بر دین پادشاهان و زمامدارانشان هستند).
آنها در نظر گروهى از مردم قهرمان و الگو و اسوه اند و حتى بعضى از کم خردان آنها را برتر از آن مى دانند که اعمالشان مورد نقد و بررسى قرار گیرد و گاه زمامداران خود کامه با قرار دادن خویش در هاله اى از قداست این معنا را در مغز عوام بى خبرتقویت مى کنند و حجابى بر فکر و عقل آنها مى افکنند.

اصولا گروهى قدرت را دلیل بر حقانیت مى دانند و هر فرد یا گروه پیروز را مُحق مى شمرند؛ و همین طرز تفکّر سبب مى شود که در محاسبات اجتماعى خود گرفتار انحراف و اشتباه فراوان گردند.
پادشاهان و زمامداران جبّار با استفاده از این ضعف و ناتوانى فکرى که در گروهى وجود دارد هرجا گام مى نهند آنجا را به فساد مى کشانند. چنانچه در قرآنمجید از زبان ملکه سبا این سخن نقل شده است «قَالَتْ اِنَّ الْمُلُوکَ اِذَا دَخَلُوا قَرْیَهً اَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا اَعِزَّهَ اَهْلِهَا اَذِلَّهً وَکَذَلِکَ یَفْعَلُونَ»(2)؛ (گفت: پادشاهان هنگامى که وارد منطقه آبادى شوند آن را به فساد و تباهى مى کشند، و عزیزان آن جا را ذلیل مى کنند؛ [آرى] روش آنان همواره این گونه است).
گرچه این سخن خود از زبان پادشاه ظالمى است، ولى ذکر آن در قرآنمجید بدون انتقاد از یک سو، و شناختى که آن پادشاه ظالم از امثال خودش داشته است از سوى دیگر، دلیل بر واقعیّت این تعبیر اعتراف گونه است.
لذا ملکه سبا گفت: من سلیمان را امتحان مى کنم ببینم واقعاً پیامبر است یا پادشاه؟ هدایایى براى او مى فرستم تا عکس العمل او را ببینم. زیرا مى دانم شاهان فکر و قلبشان در گرو مقام و هدایا و زر و زیور است؛ در حالى که پیامبران جز به صلاح امّت ها نمى اندیشند!(3)

پی نوشت: 

(1). بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، محقق / مصحح: جمعى از محققان، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403 قمری، چاپ: دوم، ج 75، ص 46، باب 16 (ما جمع من جوامع كلم أمير المؤمنين صلى الله عليه و على ذريته)، ح 57.

(2). سوره نمل، آيه 34.

(3). گرد آوری از کتاب: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 شمسی، چاپ: نهم، ج 1، ص 383.

 يكى از پولداران خوشگذران روزى جلوی درب خانه‌اش نشسته بود. زنی زیبا به حمام معروف یعنی حمام مَنجاب مى‌رفت، ولی راه حمام را گم كرده و خسته شده بود، چشمش به آن مرد افتاد، نزد او آمد و از او پرسيد: حمام منجاب كجاست ؟ آن مرد به خانه خود اشاره كرد و گفت: حمام منجاب همين جاست. آن زن به گمان اينكه حمام همانجاست، به آن خانه وارد شد، آن مرد سریع درب خانه را بست و به سراغ او آمد و تقاضاى گناه كرد.

زن دريافت كه گرفتار مرد هوسباز شده است، چاره‌اى جز حيله نديد و گفت: من هم به پیشنهاد تو اشتياق دارم، ولى چون كثيف هستم و گرسنه، مقدارى عطر و غذا تهيه كن تا با هم بخوريم بعد در خدمتتان باشم.
مرد قبول كرد و به خارج خانه رفت و عطر و غذا تهيه كرد و برگشت، اما زن را در خانه نديد، بسيار ناراحت شد و آرزوى گناه با آن زن در دلش ماند و همواره اين جمله را مى‌خواند:
چه شد آن زنى كه خسته شده بود، و مى پرسيد راه حمام منجاب كجاست؟
مدتى از اين ماجرا گذشت تا اينكه در بستر مرگ افتاد، آشنايان به بالين او آمدند و او را به كلمه (لا اله الا الله محمّد رسول الله) تلقين می‌كردند اما او به جاى اين ذكر، همان جمله مذكور در حسرت آن زن را مى‌خواند، و با اين حال از دنيا رفت.
 مانوس شدن با خیالات و اوهام، در تصمیم‌گیری و اراده انسان نقش بزرگی دارد.

 كتاب عالم برزخ ص ۴۱