درویشی تهی‌‌دست از ڪنار باغ ڪریم خان زند عبور می‌ڪرد. چشمش به شاه افتاد و با دست اشاره‌ای به او ڪرد. ڪریم خان دستور داد درویش را به داخل باغ آوردند.
ڪریم خان گفت: «این اشاره‌های تو برای چه بود؟»

درویش گفت: «نام من ڪریم است و نام تو هم کریم و خدا هم کریم. آن ڪریم به تو چقدر داده است و به من چی داده؟»

کریم خان در حال کشیدن قلیان بود. گفت: «چه می‌خواهی؟»

درویش گفت: «همین قلیان، مرا بس است.»
چند روز بعد درویش قلیان را به بازار برد و قلیان بفروخت. خریدار قلیان کسی نبود جز کسی که می‌خواست نزد کریم خان رفته و تحفه برای خان ببرد. پس جیب درویش پر از سکه کرد و قلیان نزد کریم خان برد. چند روزی گذشت.
درویش جهت تشکر نزد خان رفت. ناگه چشمش به قلیان افتاد و گفت: «نه من کریمم نه تو. کریم فقط خداست،
ڪه جیب مرا پر از پول کرد و قلیان تو هم سر جایش هست.»

«اَلسَّلامُ ﻋَﻠَﻴْﻚَ ﻳﺎ ﺧَﻠﻴﻔَﺔَ اﻟﻠّﻪِ وَ ﻧﺎﺻِﺮَ حَقِّه» سلام بر تو ای خلیفه ی خدا

″ﺧَﻠﻴﻔَﺔَ اﻟﻠّﻪ″ را فقط خود خدا می تواند تعیین کند و کس دیگری نمی تواند این کار را بکند!

به همین خاطر است که شیعه می گوید امامان را باید خدا تعیین کند نه مردم! نه شورا، نه سقیفه!! و نه چیزهای دیگر! امام زمان (عج) جانشین خدا روی زمین است.

بعد می گوید «وَ ﻧﺎﺻِﺮَ حَقِّه» یعنی یاری کننده ی حق خدا، منظور از حق خدا، چه هست!؟ منظور توحید است، یعنی امام زمان (عج) یاری دهنده ی دین خدا برای برقراری توحید در سراسر جهان است. این توحید، کی برقرار می شود؟! در زمان ظهور.

در زمان ظهور است که حکومت عدل الهی تمام جهان را می گیرد و همه ی جهان رنگ و بوی توحید را پیدا می کند!

ادامه دارد …

برگرفته از فایل سخنرانی
“شرح زیارت آل یاسین″
استاد احسان عبادی

از پیرهرات پرسیدند عبادت چیست ؟

فرمود :
عبادت خدمت کردن به خلق است

پرسیدند چگونه؟
گفت اگر هر پیشه ای که به آن اشتغال داری رضای خدا که بالطبع رضای مردم را هم همراه دارد در نظر داشته باشی نامش عبادت است.

پرسیدند: پس نماز و روزه و خمس و… این ها چه هستند؟!

گفت :
اینها اطاعت هستند که باید بنده برای نزدیک شدن به خدا انجام دهد تا انوار حق بگیرد.

عبادت به جز خدمت به خلق نیست
به تسبیح و سجاده و دلق نیست

خواجه عبدالله انصاری

«اَلسَّلامُ ﻋَﻠَﯿْﮏَ ﯾﺎ ﺑﺎبَ ﷲِ وَ دَﯾّﺎنَ دﯾﻨِﻪِ» می گوید امام زمان (عج) تو باب خدا هستی، در ورودی به سمت خدا هستی!

هر کس می خواهد به سمت خدا برسد، باید از طریق امام زمان برسد! و الا نمی تواند به خدا برسد. اصلا بدون امام زمان (عج) نمی تواند کسی به خدا برسد، محال ممکن است!!!

در زیارت سرداب می گوییم:
«السَّلام ﻋَﻠَﻴْﻚَ ﻳَﺎ ﺳَﺒِﻴﻞَ اللَّهِ الَّذی ﻣَﻦْ ﺳَﻠَﻚَ ﻏَﻴْﺮَهُ هَلَک» سلام بر تو ای راه خدا، که اگر کسی غیر از تو بخواهد به خدا برسد، هلاک می شود! غیر از امام زمان (عج) نمی شود به خدا رسید.

اگر هزاران راه هم باشد، آنها فرعی هستند، باید به یک جاده ی اصلی که، امام زمان است وصل بشوند، از این طریق با ولایت امام زمان (عج) هست که انسان به خدا می رسد، و الا نمی تواند!!

وقتی می گوییم امام زمان باب خداست، یعنی مقام امام زمان خیلی بالاست، که باب ورودی به سمت خدا می شود.

«دَﯾّﺎنَ دﯾﻨِﻪِ» دیان یعنی حاکم، جزا دهنده، مالک! یعنی می گوید تو مالک و جزا دهنده ی دین خدا هستی! فردای قیامت، خدا به واسطه ی شما اهل بیت است که به مردم جزا می دهد.

مثل همان بحثی که امیرالمومنین (ع) فرمود: به خدا قسم من فردای قیامت تقسیم کننده ی بهشت و جهنم هستم.

ادامه دارد …

برگرفته از فایل سخنرانی
“شرح زیارت آل یاسین″
استاد احسان عبادی

آیت الله حق شناس:

 حضرت ملک الموت وعده داده است که هر کس نمازش را اول وقت بخواند در هنگام موت ، خودش(خود عزرائیل) شهادتین را به او تلقین می‌کند.

«اَلسَّلامُ ﻋَﻠَﯿْﮏَ ﯾﺎداﻋِﯽَﷲِ وَ رَﺑّﺎﻧِﯽُ آﯾﺎﺗِﻪِ..» داعی یعنی دعوت کننده به سمت خدا (یعنی امام زمان تو مردم را به سمت خدا دعوت می کنی، راهنمای مردم به سمت خدا هستی)

دو نوع دعوت داریم؛ 

1- یکبار به فلانی می گویی آدرس کجاست! آدرس را به تو نشان می دهد می گوید، اینجا و اینجا و اینجا، که بروی به آدرس میرسی.

2- اما یکبار طرف هم آدرس را به تو نشان می دهد، هم دست تو را می گیرد و به سمت آدرس می برد.

دعوت امام زمان (عج) از نوع دوم است! یعنی نه تنها امام زمان آدرس خدا را به ما نشان می دهد، بلکه ما را به سمت خدا راهنمایی هم می کند و می برد.

اما شرطش هم این است که، خودمان همراهش باشیم، گاها امام ما را می خواهد ببرد ولی ما همراه امام نیستیم و این از بد روزگار است!

«وَ رَﺑّﺎﻧِﯽُ آﯾﺎﺗِﻪِ..» رب یعنی پرورش دهنده، اینکه می گویند خدا رب است! یعنی پرورش دهنده ی انسانهاست، اینکه می گوییم امام زمان «رَﺑّﺎﻧِﯽُ آﯾﺎﺗِﻪِ..» هست، یعنی امام زمان پرورش دهنده ی آیات خداست!!

?آیات فقط آیات قرآن نیست، بلکه نشانه های خداست! یعنی امام زمان (عج) است که باعث هدایت تکوینی و تشریحی موجودات می شود و آنها را رشد می دهد! حتی گیاهان، حتی موجودات دیگر هم برای رشد خودشان، نیاز به هدایت امام زمان دارند!

در دعای عدیله می گوییم «ﺑِﻴُﻤْﻨِﻪِ رُزِقَ اﻟْﻮَرَی» به یمن امام زمان (عج) است که موجودات روزی می خورند، یعنی موجودات کلی است چه آدم، چه گیاه!!!

ادامه دارد …

برگرفته از فایل سخنرانی
“شرح زیارت آل یاسین″
استاد احسان عبادی

زیارت آل یاسین، زیارتی است که یکی از شیعیان به نام جناب حمیری نامه ای به محضر امام زمان (عج) می نویسد و سوالاتی را از محضر حضرت می پرسند؟

حضرت علاوه بر جواب دادن سوالات، این زیارت آل یاسین را هم به عنوان هدیه به این فرد می دهند و به ایشان می گویند: هر وقت می خواهید به سمت خدا توجه کنید به وسیله ی ما اهل بیت، با این زیارت به سمت خدا بروید! (توصیه و هدیه ی امام زمان برای شیعیان است)

از لحاظ سندی کاملا معتبر است. زمان و مکان ندارد، یعنی اینطور نیست که شما فقط در غروب جمعه بخوانید، زیارت آل یاسین زمان خاصی ندارد و می توانید هر زمانی که دلتان خواست بخوانید که ما توصیه می کنیم حتما بعد از یکی از نمازها بخوانید.

در ابتدای زیارت می گوید «ﺳَﻼَمٌ ﻋَﻠَﻰ آِلْ ﻳَﺎﺳِﻴﻦَ» سلام بر آل یاسین.. یاسین چه کسی است؟! پیغمبر خدا، هم شیعه قبول دارد، هم سنی.

به امام رضا (علیه السلام) گفتند، شما شیعیان برای چه بعد از صلوات بر پیامبر بر آل پیامبر هم صلوات می فرستید؟ گفت: یاسین که در قرآن آمده، چه کسی است؟! گفتند، پیامبر است. گفت: سوره ی صافات آیه ی [130] هم می فرماید «ﺳَﻼَمٌ ﻋَﻠَﻰ آِلْ ﻳَﺎﺳِﻴﻦَ» سلام بر آل پیغمبر (ص).

آل با اهل چه فرقی دارد؟! آل محدوده ی کوچکتری را شامل می شود! محدوده تنگ تر می شود، یعنی به هر کسی نمی گویند جزء آل آن فرد هست.

کسانی جزء آل پیغمبر (ص) هستند که با پیغمبر یک نسب نه خانوادگی، بلکه نسب روحی و معنوی داشته باشند و الا زنان پیغمبر هم با ایشان نسبت داشتند! ابوجهل هم با ایشان نسبت داشت، عموی ایشان بود ولی جزء آل ایشان حساب نمی شوند.

منظور کسانی است که با آنها پیوند نزدیک دارند، که همان ″اهل بیت و 14 معصوم″ هستند.

ادامه دارد …

برگرفته از فایل سخنران
″شرح زیارت آل یاسین”
استاد احسان عبادی

برای جلوگیری از شر نفس و شیطان، دوام بر وضو را سفارش می فرمودند و می گفتند: وضو به منزله لباس جُندی است.

 چهل حدیث ص 208

جابراز جُعفى از حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام حديث ميكند كه آن حضرت فرمودند:

 إذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِيكَ خَيْرًا فَانْظُرْ إلَى قَلْبِكَ؛ فَإنْ كَانَ يُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَهِ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفِيكَ خَيْرٌ وَ اللَهُ يُحِبُّكَ، وَ إنْ كَانَ يُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَهِ وَ يُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فِيكَ خَيْرٌ وَاللَهُ يُبْغِضُكَ؛ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ.

 حضرت فرمودند كه: «اگر بخواهى بدانى كه در تو خيرى هست در دل خود نظر بيفكن؛

 اگر ديدى دل تو اهل طاعت خدا را دوست دارد و از اهل معصيت متنفّر است، بدان كه در تو خير وجود دارد و خداوند تو را دوست دارد.

 و اگر ديدى كه دل تو از اهل طاعت خدا متنفّر است و اهل معصيت را دوست دارد، بدان كه در تو خيرى وجود ندارد و خداوند نيز از تو بيزار است؛

چون انسان ارتباط كامل با محبوب خود دارد، بلكه با محبوب خود جنبه اتّحاد و معيّت دارد.»

 «رسالۀ مودّت» مرحوم علّامه طهرانی ص 56 از «کافی» ج 2 ص 126

شهیدمرتضی مطهری(ره):

فرق است میان نماز خواندن و نماز را به پا داشتن؛ و اصولًا مواردی که در قرآن «نماز خواندن» تعبیر شده است، در مقام مذمّت است؛ یعنی سخن از کسانی بوده که نمازهایشان ایراد داشته است.

اقامه (به پا داشتن) نماز چیست؟ به پا داشتن نماز آن است که حق نماز ادا شود، یعنی نماز به صورت یک پیکر بی‏ روح انجام نگردد بلکه نمازی باشد که واقعاً بنده را متوجه خالق و آفریننده خویش سازد؛ و این است معنی «ذکر الله» که در آیه شریفه 14 سوره طه بدان اشاره شده: اقِمِ الصَّلوةَ لِذِکری.

آشنایی با قرآن، ج2، ص65

استدلال علامه امینی در مورد ولایت امیر المومنین(ع) در حضور علمای اهل سنت و سوالی که بی جواب ماند…

زمانی علمای اهل تسنن مرحوم علامه امینی (صاحب کتاب الغدیر) را برای صرف شام دعوت می کنند. اما علامه امینی امتناع می ورزد و قبول نمی کند . آنها اصرار می کنند که علامه امینی را به مجلس خود ببرند.

به علت اصرار زیاد علامه امینی دعوت را می پذیرد و شرط می گذارد که فقط صرف شام باشد وهیچ گونه بحثی صورت نگیرد آنها نیز می پذیرند. پس از صرف شام یکی از علمای اهل سنت که در آن جمع زیادی از علما نشسته بود (حدود 70 الی 80 نفر) می خواست بحث را شروع کند که علامه امینی گفت : قرار ما این بود که بحثی صورت نگیرد

اما باز آنها گفتند : پس برای متبرک شدن جلسه از همین جا هر نفر یک حدیث نقل کند تا مجلس نورانی گردد. ضمناً تمام حضار درجلسه حافظ حدیث بودند و حافظ حدیث به کسی گفته می شود که صد هزار حدیث حفظ باشد. آنان شروع کردند یکی یکی حدیث نقل کردند تا اینکه نوبت به علامه امینی رسید . علامه به آنها گفت شرطم بر گفتن حدیث این است که ابتدا همگی بر معتبر بودن یا نبودن سند حدیث اقرار کنید . همه قبول کردند .

سپس علامه امینی فرمود :

قال رسول الله (صلوات الله علیه ) : من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه : هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است .

سپس از تک تک حضار در جلسه در رابطه با معتبر بودن حدیث اقرار گرفت و همه حدیث را تاییدکردند .
سپس گفت حال که همه حدیث را تایید کردید یک سوال از شما دارم ،

بعد از کل جمع پرسید : 

آیا فاطمه الزهرا ( سلام الله علیها ) امام زمان خود را می شناخت یا نمی شناخت … ؟
اگر می شناخت ، امام زمان فاطمه ( سلام الله علیها ) چه کسی بود ؟

تمام حضار مجلس به مدت ربع ساعت ، بیست دقیقه ساکت شدند و سرشان را به زیر انداختند و چون جوابی برای گفتن نداشتند یکی یکی جلسه را ترک کردند و با خود می گفتند

اگر بگوییم نمیشناخت ، پس باید بگوییم که فاطمه ( سلام الله علیها ) کافر از دنیا رفته است و حاشا که سیده نساء العالمین کافر از دنیا رفته باشد

اگر بگوییم می شناخت چگونه بگوییم امام زمانش ابوبکر بوده ؟ در حالی که بخاری ( از سرشناس ترین علمای اهل سنت ) گفته : ماتت و هی ساخطه علیهما - فاطمه ( سلام الله علیها ) در حالی از دنیا رفت که به سختی از ابوبکر غضبناک بود

و چون مجبور می شدند بر حقانیت و امامت علی بن ابیطالب (علیه السلام ) اقرار بورزند سکوت کرده و جلسه را با خجالت ترک کردند.

استادشهیدمرتضی مطهری(ره):

هیچ کس نیست که اخلاق را نشناسد و یا نداند که عدالت تا چه اندازه ضرورت دارد. مشکل کار در مرحله اجراست. آن وقتی که انسان می‌خواهد یک اصل اخلاقی را رعایت کند می‌بیند منافعش در یک طرف قرار گرفته و اخلاق در طرف دیگر، می‌بیند یا باید دروغ بگوید، خیانت کند و سود را ببرد و یا باید راست بگوید، امانت بورزد و از سود صرف‌نظر کند.

 اینجاست که می‌بینیم بشر که دم از اخلاق و عدالت می‌زند، پای عمل که می‌رسد ضد اخلاق و ضد عدالت عمل می‌کند. آن چیزی که پشتوانه اخلاق و عدالت است و اگر در انسان وجود پیدا کند انسان به سهولت راه اخلاق و عدالت را در پیش‌می‌گیرد و سود را کنار می‌زند، تنها ایمان است، ایمان به خود عدالت و ایمان به خود اخلاق. و آن وقت انسان این ایمان را پیدا می‌کند که به اصل و اساس تقدس یعنی خدا ایمان داشته باشد.

آزادی معنوی، ص۹۲

شِبلي نقل نموده است:
من همسايه اي داشتم که وفات نمود.
او را خواب ديدم،
از او پرسيدم: خدا با تو چه کرد؟
گفت : اي شيخ ! هول هاي بزرگ ديدم،
و رنج هاي عظيم کشيدم.

از آن جمله به وقت سوال منکر و نکير،
زبان من از کار باز ماند.
با خود مي گفتم : واويلاه،
اين عقوبت از کجا به من رسيد؟
آخر ، من مسلمان بودم و بر دين اسلام مُردم.
آن دو فرشته با غضب از من جواب طلبيدند.
ناگاه شخصي نيکو موي و خوش بوي آمد ،
ميان من و ايشان حايل شد
و مرا تلقين کرد تا جواب ايشان را
به نحو خوب بدهم ،

از آن شخص پرسيدم : تو کيستي – خدا تو را رحمت کند – که من را از اين غصه خلاصي دادي؟

گفت: من شخصي هستم که از صلواتي که تو بر پيغمبر (صلی الله علیه وآله) فرستادي آفريده شده ام، و مامورم در هر وقت و هر جا که در ماني به فرياد تو رسم

 آثار و برکات صلوات ص ۱۳۱