در حدیث، امام محمد باقر علیه السلام خطاب به جابر بن یزید جُعفی می‌فرمایند: «ای جابر! تو را به پنج چیز وصیت می‌کنم…

إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِم: اگر مورد ستم قرار گرفتی، ستم نکن…

وَ إِنْ خَانُوكَ فَلَا تَخُنْ: اگر به تو خیانت کردند، تو خیانت نکن…

وَ إِنْ كُذِّبْتَ فَلَا تَغْضَبْ: اگر تو را تکذیب کردند، خشم نگیر…

وَ إِنْ مُدِحْتَ فَلَا تَفْرَح: اگر تو را ستایش کردند، دلخوش نشو…

وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تَجْزَعْ وَ فَكِّرْ فِيمَا قِيلَ فِيك‏: و اگر تو را سرزنش کردند، دلگیر مشو… بلکه درباره آنچه گفتند فکر کن!

(اگر دیدی آنچه می‌گویند راست است، خود را اصلاح کن و اگر دیدی درست نیست، پس بدان که خود را مدیون تو کردند و برای جبران این دِین، از ثواب‌های او به تو می‌دهند و از گناهان تو کم کرده، در نامه اعمال او قرار می‌دهند)»

 بحار الأنوار، ج 75، ص 162

امام صادق(علیه السلام):

حسين(علیه السلام) را زيارت كنيد اگر چه سالی یکبار؛ زيرا هر كس به زيارتش رود در حالى كه حق آن حضرت را بشناسد و منكر نباشد(یعنی قبول امامت و واجب الطاعة بودن)، عوضی کمتر از بهشت ندارد، و روزى و رزقش وسعت پيدا مى‏كند، و در همين عالم خداوند متعال در ازاى زيارتش به او در دنيا فرح و سرور مى‏دهد.

 کامل الزیارت ص 151

امام رضا (علیه السلام):
مریضى، براى مؤمن سبب رحمت و آمرزش گناهانش مى باشد و براى کافر عذاب و لعنت خواهد بود.
سپس افزود: مریضى، همیشه همراه مؤمن است تا آن که از گناهانش چیزى باقى نماند و پس از مرگ آسوده و راحت باشد.

بحارالأنوار: ج 78، ص 183، ح 35،

ثواب الأعمال: ص 175.

امام سجّاد صلوات‌الله‌علیه فرمودند:

مڪروهاتی که روزی را از انسان دفع می‌ڪند:

1. اظهار فقر و نداری ڪردن در حضور مردم؛

2. خواب دیرهنگام شب و بعد از نماز صبح؛

3. تحقیر و ڪم‌ارزش شمردن نعمت‌های خداوند؛

4. شِڪوه و گلایه‌ داشتن از خداوند متعال.

 معانی الأخبار، صفحه 271

امام جعفر صادق (عليه السلام):
از پيامبرخدا(صلي الله عليه و آله و سلم) پرسيدند: كفاره غيبت چيست؟

فرمودند:

براي آن كس كه غيبتش كردي هر زمان به يادش افتادي از خدا طلب آمرزش كني.

اصول كافي، ج ۴، ص ۶۱

 امام صادق (علیه السلام) فرمود :

 سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او از نعمت ها مى شود :

1. طول دادن ركوع و سجده

2.زياد نشستن بر سر سفره اى كه در آن ديگران را اطعام مى كند

3. خوش رفتارى اش با خانواده.

 کافی ج۴ ص۴۹ ح۱۴

علی بن عفان از مفضّل بن عمر از امام صادق‏ علیه ‏السلام نقل نموده که حضرت فرمود:

براستی خدایی که ثنایش بزرگ است، عذر می‌آورد نزد بنده مؤمنی که در دنیا محتاج (و فقیر) بوده است، چنان که برادر از برادرش عذرخواهی می‌کند.

پس می‌گوید: «به عزّت و جلالم سوگند، من ترا در دنیا بخاطر این که خوارت کنم محتاج نکردم

 [بلکه] چیزی به عهده من داری پس این پرده را بردار و نگاه کن به آنچه بجای دنیا به تو عوض دادم

 امام فرمود: پس مؤمن محتاج سربلند می‌کند (و نگاه می‌کند) پس می‌گوید:
 (خدایا) ضرری به من نرسانده آنچه ندادی در قبال آنچه (در آخرت)به من دادی…

کافي، شيخ كليني، تهران، دار الكتب الاسلامية، 1367 هـ .ش، ج 2، ص 264

پیامبر مهربانی صلی الله علیه آله:

بدترین (مسلمانان) امت من کسانی هستند که چهار خصلت در آنها وجود داشته باشد :

1. در ناز و نعمت متولد شوند و درد مردم را نفهمند و رسیدگی نکنند.

2. گواراترین و پاکیزه ترین خوراکی ها را به خورند و به مردم می خورانند.

3.و و نرم ترین لباس را بهت می کنند و به مردم فقط و افتخار کنند.

4.  و چون سخن گویند راست نگویند.

 وسائل الشیعه ج ۱۰ ص۱۷۵

چیکار کنیم علم مون برکت پیدا کنه ؟

 قال رسول الله صلي الله عليه و آله
من تعلم العلم رياء وسمعة يريد به الدنيا نزع الله برکته، و ضيق عليه معيشته، و وکله الله إلي نفسه، ومن وکله الله إلي نفسه فقد هلک.

رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر کس دانش را براي خود نمايي و شهرت طلبي بياموزد و هدفش از آن دنيا باشد، خداوند برکتش را از او بگيرد و زندگيش را بر او تنگ سازد و او را به خودش واگذارد و هر کس که خداوند او را به خودش واگذارد، همانا هلاک شود.

مکارم الأخلاق، ج 2، ص 364

امير المومنين عليه السلام فرمودند:

به دستورات خدا عمل کرده و اطاعت کنيد وبه پشتوانه شفاعت ما گناه نکنيد و کيفر خداي بزرگ را کوچک نشماريد، زيرا به برخي از گناهکاران (از شيعه) شفاعت ما نمي رسد مگر بعد از اينکه سيصد هزار سال عذاب شوند!

منابع:

معاني الأخبار: 288/ ح 2

بحار 6: 154/ ح 9

امام علی علیه السلام :

الحَمدُ للّه ِ الّذي جَعلَ تَمْحيصَ ذُنوبِ شِيعتِنا في الدُّنيا بمِحْنتِهِم، لِتَسْلَمَ بِها طاعاتُهُم ويَسْتَحِقّوا علَيها ثَوابَها .

 سپاس و ستايش خدايى را كه رنج و گرفتارى پيروان ما را مايه زدوده شدن گناهان آنان در دنيا قرار داد تا با اين رنجها و بلاها طاعاتشان سالم ماند و سزاوار پاداش آن شوند.

بحار الأنوار : 67/232/48

امام زين العابدين عليه السلام :

 از حسين عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد : اگر مردى در اين گوشم ـ اشاره به گوش راست خود كرد ـ مرا دشنام دهد و در ديگرى از من پوزش بخواهد ، پوزش او را مى پذيرم ؛ چرا كه امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام برايم نقل كرد كه از جدّم رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيد كه مى فرمايد : بر حوض كوثر وارد نمى شود كسى كه عذر را ـ موجّه باشد يا غير موجّه ـ نپذيرد .

 إحقاق الحقّ ، 11 ، 431

حضرت علی علیه السلام مردی را دید که آثار ترس و خوف در سیمایش آشکار است.

از او پرسید: چرا چنین حالی به تو دست داده است؟
مرد جواب داد: من از خدا می ترسم.
امام فرمود: بنده خدا! از گناهانت بترس و نیز به خاطر ظلمهایی که درباره بندگان خدا انجام داده‌ای.
از عدالت خدا بترس
از خدا اطاعت کن و از آنچه که به صلاحت تو را نهی کرده است نافرمانی نکن، آن گاه از خدا نترس؛ زیرا او به کسی ظلم نمیکند و هیچگاه بدون گناه کسی را کیفر نمیدهد.

بحارالانوار، ج 67، ص 392

عن علی بن الحسین(ع): رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

امام زین العالدین(ع) فرمود: خداوند عباس را رحمت کند که از خود گذشت و رنج‌ها کشید و خود را فدای برادرش کرد تا اینکه دو دستش بریده شد و خداوند عزوجل به جای آن دو بال در بهشت به او ارزانی کند که با فرشتگان به پرواز درآید همانگونه که به جعفر بن ابی طالب نیز دو بال در بهشت عنایت می‌کند. عباس نزد خدای تبارک و تعالی جایگاهی دارد که روز قیامت تمام شهدا به آن غبطه می‌خورند.

 امالی شیخ صدوق، ص462

امام صادق علیه السلام فرمود :

هر کس در هر روز سی (30) مرتبه بگوید : لَا إِلَهَ‏ إِلَّا الَّلهُ‏ الْمَلِكُ‏ الْحَقُ‏ الْمُبِينُ‏
رو به غنا و ثروت خواهد آورد و فقر و فاقه
را پشت سر خواهد گذاشت و درب بهشت
را می کوبد.

 وسائل الشیعه ج ۷ ص ۲۲۲

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله:

«بهترين شما صاحبان عقل هستند». گفته شد: «اى رسول خدا! صاحبان عقل، چه كسانى اند؟». فرمودند:
 آنان كه داراى اخلاق خوب اند،
 بردبار و باوقارند،
 صله رحم مى نمايند،
 به پدران و مادران نيكى مى كنند،
 به فقرا، همسايگان و يتيمان رسيدگى مى نمايند،
 اطعام مى كنند،
 آشكارا به همه سلام مى كنند
 و هنگامى كه مردم در خواب و غافلند، نماز (نماز شب) مى گذارند.

كافى، ج 2، ص 240، ح 32

 مرحوم طریحی در مجمع البحرین نقل می کند :

روزی حضرت موسی علیه السلام عرض کرد :
ای پروردگار من ! چرا امّت محمّد را بر سایر امّت ها برتری دادی؟
خداوند متعال فرمود : ایشان را به دلیل ده خصلت برتری بخشیدم.

حضرت موسی علیه السلام عرض کرد: آن ده خصلت چیست تا بنی اسرائیل را نیز امر کنم که به جا آورند؟
خداوند فرمود : نماز، زکات، روزه، حجّ، جهاد، نماز جمعه، نماز جماعت، قرآن، علم و عاشورا.

حضرت موسی علیه السلام عرض کرد : ای پروردگار من! عاشورا چیست؟
فرمود : عاشورا ، یعنی گریه ، خود را به گریه زدن ، مرثیه خوانی و عزاداری برای مصیبت فرزند محمّد مصطفی صلّی الله علیه وآله …

اگر بنده ای مقداری از مالش را به خاطر محبّت به فرزند دختر پیامبر، به طعام یا غیر آن انفاق نماید، خداوند در دنیا هر درهمی را به هفتاد درهم به او برکت دهد، و وی در بهشت در حال عافیت خواهد بود و گناهانش را می آمرزم.

 مستدرك ‏الوسائل، ج ۱۰ ، ص ۳۱۹

امام صادق (علیه السلام) :

1_  کسی که در خانه بنشیند و بگوید : خدایا روزی مرا برسان ، که خدا به او میگوید : آیا دستور ندادم که پی روزی بروی و تلاش کنی.

2_  مردی که مغلوب زنش شده است ، که خداوند می گوید : آیا اختیار او را به دست تو واگذار نکردم ؟

3_  فردی که دارای مال و ثروت باشد و آن را تباه کند و گوید : خدایا روزیم را برسان که خداوند میفرماید : آیا دستور ندادم که میانه رو باش و اسراف نکن ، سپس این آیه را خواند : بندگان خدا کسانی هستند که هنگام انفاق اسراف نمی کنند و بخل هم نمی ورزند بلکه میان این دو راه میانه را میگرند.

4_  مردی که پول داشته و آن را قرض داده بدون آنکه سندی بگیرد خداوند میفرماید : مگر تو را دستور ندادم که شاهد بگیری ؟

 بحارالانوار جلد ۱۰۳ صفحه ۱۲ حدیث 53