از کاسبی پرسیدند:

چگونه در این کوچه پرت و بی عابر کسب روزی میکنی؟!

گفت: آن خدایی که فرشته مرگش ،مرا در هر سوراخی که باشم پیدامیکند

چگونه فرشته روزیش مرا گم میکند

پيامبر صلى الله عليه و آله:
هر كس روزى اى دارد كه حتما به او خواهد رسيد. پس هر كس به آن راضى شود، برايش پُر بركت خواهد شد و او را بس خواهد بود و هر كس به آن راضى نباشد، نه بركت خواهد يافت و نه او را بس خواهد بود. روزى در پى انسان است، آن گونه كه اجلش در پى اوست.

اعلام الدين ص 342

امام صادق(علیه السلام):

کسی که برای برادردیني خود
دعاکند…
خداوند ملکی راوکیل قراردهد و به اوگوید:
همانندهمین دعابرایش دعاکن

 مکارم الاخلاق، ص ۵۳۱

از على بن مهزيار روايت كرده‏ اند كه گفت: 

نامه ‏اى به امام محمّد تقى عليه السّلام نوشتم و از بسيارى زلزله كه در اهواز مى ‏آمد نزد آن حضرت شكوه كردم .
 نوشتم:
در مورد اينكه از اين شهر به شهر ديگرى كوچ كنم رأى و نظر شما چيست؟
آن حضرت در پاسخ نوشت:
از آن شهر به جاى ديگر كوچ نكنيد،
بلكه روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بداريد
و (روز جمعه) غسل كنيد
و جامه پاكيزه و پاك بپوشيد
و به صحرا رويد
و به درگاه خداوند متعال دعا كنيد
تا آن بلا را از شما بردارد.
و هر کس از شما گنهکار است، به درگاه خدا توبه کند…
على بن مهزيار گويد:
ما چنان كه آن حضرت فرموده بود كرديم
و زلزله‏ ها به‏ آرامش بدل گشت (يا زمين ديگر نلرزيد و آرام گرفت).

ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 261، حدیدث 1515، ترجمه غفاری

 امام سجّاد (علیه السلام) :

«مکروه های که روزی را از انسان دفع می‌کنند :

_ اظهارفقر و نداری کردن در حضور مردم؛
_ خواب دیرهنگام شب و بعد از نماز صبح؛
_تحقیر و کم‌ارزش شمردن نعمت های خدا؛
_ شکوِه و گلایه داشتن از خداوند متعال.»

 معانی الاخبار، ص ۲۷۱

امام على عليه السلام:

افزون ترين نيكى، به جا آوردن صِله رحِم است.
أوفَرُ البِرِّ صِلَةُ الرَّحِمِ

غرر الحكم حدیث 2984

پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله:

وَ آمُرُكُمْ اَنْ تَذْكُرُوا اللّه َ فَاِنَّ مَثَلَ ذلِكَ كَمَثَلِ رَجُلٍ خَرَجَ الْعَدُوُّ فى اَثَرِهِ سِراعا حَتّى اِذا اَتى عَلى حِصْنٍ حَصينٍ فَاَحْرَزَ نَفْسَهُ مِنْهُمْ، كَذلِكَ الْعَبْدُ لايُحْرِزُ نَفْسَهُ مِنَ الشَّيْطانِ اِلاّ بِذِكْرِ اللّه ِ؛

حضرت يحيى عليه السلام از جانب خداوند فرمان يافت كه بگويد:

 شما را فرمان مى دهم كه خدا را ياد كنيد؛

 زيرا ياد كننده خدا مانند مردى است كه دشمن به سرعت در تعقيب اوست و او به قلعه نفوذناپذيرى رسيده و خود را از آزار او محفوظ داشته است، بنده نيز جز با ياد خدا، خود را از گزند شيطان نمى رهاند.

 سنن ترمذى، ج 5، ص 148

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرمایند:
«حق مرد بر زن آن است که چراغ خانه را روشن کند، غذا را آماده کند و هنگام ورود مرد به خانه، تا جلوی در، به استقبال او برود و به او خوش آمد بگوید».

مستدرک الوسائل، ج ۱۴، ص ۲۵۴

 «قالَ أبالحَسَنِ الرِّضا علیه السلام لَا تَدَعُوا الْعَمَلَ الصَّالِحَ وَ الِاجْتِهَادَ فِي الْعِبَادَةِ اتِّكَالًا عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام لَا تَدَعُوا حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام وَ التَّسْلِيمَ لِأَمْرِهِمْ اتِّكَالًا عَلَى الْعِبَادَةِ فَإِنَّهُ لَا يُقْبَلُ أَحَدُهُمَا دُونَ الْآخَرِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ رَأْسَ طَاعَةِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ التَّسْلِيمُ لِمَا عَقَلْنَاهُ وَ مَا لَمْ نَعْقِلْهُ فَإِنَّ رَأْسَ الْمَعَاصِي الرَّدُّ عَلَيْهِمْ وَ إِنَّمَا امْتَحَنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّاسَ بِطَاعَتِهِ لِمَا عَقَلُوهُ وَ مَا لَمْ يَعْقِلُوه‏‏.»

امام رضا علیه السلام فرمودند:

«مبادا عمل صالح و کوشش در عبادات رابه
بهانه دوستی‌تان با آل محمّد عليهم ‏السلام کنار بگذاريد،مبادا دوستی اهل بیت و تسليم در برابر دستورات آنها را با تکیه بر عبادات‌تان رها کنید،زيرا هيچ کدام از این دو به تنهایی (در پيشگاه الهی) پذيرفته نمی‏‌شود.

بدانید سرآمد طاعت پروردگار، تسلیم بودن است، چه ما با عقل‌مان دلیل آن دستورات را بفهمیم و چه نفهمیم؛

همچنین رأس همه گناهان، سرپیچی از فرامین الهی است.

و بدانید که خداوند، مردم را به تسلیم بودن و اطاعت از همه دستوراتش، چه آنهایی که حکمتش را می‌فهمند و چه آنهایی را که نمی‌فهمند، امتحان و آزمایش می‌کند.»

 بحار الانوار، ج ‏٧۵، ص ٣۴٧

امام رضا(علیه السلام) :
نگاه کردن به موهای زنان نامحرم، حرام است،زیرااین نگاه،مردرا تهییج وتحریک نموده واین تحریک شخص رابه فسادوچیزی که حلال نیست می‌کشاند.

علل الشرایع ج۲ص۵۶۴

امام علي عليه السّلام :

العبوديّةُ خمسةُ اشياء: خَلاءُ البطْنِ و قرائةُ القرآنِ و قيام الليّل و التضُّرُع عند الصُّبح و البكاءُ من خشْية الله.
عبوديت بر پنج ركن استوار است:
1. خالي ساختن شكم (از حرام)
2. قرائت قرآن
3. تهجّد و شب زنده داري
4. زاري و راز و نياز با پروردگار در هنگام صبح
5. گريه از خوف خداوند.

«مستدرك الوسائل، ج 2، ص 294»

امام باقر عليه السّلام فرمودند:

هر زنی که هفت روز شوهرش را خدمت کند، خداوند هفت در دوزخ را به روی او ببندد و هشت در بهشت را به رويش بگشايد، تا از هر در که خواهد وارد شود و فرمودند: هيچ زنی نيست که جرعه اي آب به شوهرش بنوشاند مگر آن که اين عمل او برايش بهتر از يک سال باشد که روزهايش را روزه بگيرد و شبهايش را به عبادت سپری کند.

وسائل الشيعه، ج۱۴ ص۱۲۳

شخصي از امام صادق (علیه السلام) پرسيد:
گروهي از دوستان شما گناه ميكنند و ميگويند: ما به رحمت خدااميدواريم.!!

امام(علیه السلام) فرمود: آنها دروغ ميگويند كه دوست ما هستند.!
 آنها دوست ما نيستند؛ بلكه قومی هستند كه آرزوهای بيجا آنها را به اين طرف و آن طرف مي كشاند.!!

وگرنه كسي كه به چيزي(مثل رحمت خدا) اميدوار باشد، براي رسيدن به آن،كار ميكند و كسي كه از چيزي خائف و ترسان است، از آن دوری مي نمايد.!!

اصول کافی،باب خوف والرجا، ج۲،ص۶۸،ح۶

 حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله):

«لَوکَانَ عَلی بَابِ دارِ أحَدُکُم نَهرُ و اغتَسَلَ فِی کُلِّ یَومٍ مِنهُ خَمسَ مَرّات أکَانَ یَبقی فِی جَسَدهِ مِن الدّرنِ شَیءٌ؟ قُلتُ: لا. قَالَ: فَإنَّ مِثلَ الصَّلاةِ کَمِثلِ النَّهر الجَارِی کُلَّما صَلّی صَلاة کَفَرَت مَا بَینَهُما مِنَ الذُّنُوبِ»

اگر در کنار خانه شما نهری باشد و در روز پنج نوبت خود را در آن شست و شو دهید، آیا در بدن شما چیزی از آلودگی‌ها می‌ماند؟ هرگز!
نماز نیز مثل نهر جاری و روانی است که هرگاه بر پا می‌شود گناهان را می‌شوید و از بین می‌برد.

وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۷

 امام علی (علبه السلام) فرمودند:

یک روز دیناری صدقه دادم رسول خدا فرمودند: یا علی آیا میدانی که صدقه از دست مومن خارج نشود مگراینکه از دهان هفتاد شیطان بیرون آید که هر یک او را با وسوسه خود از دادن منع می کنند (یکی گوید نده که ریا می شود ودیگری میگوید نده که او مستحق نیست و آن دیگر گوید نده که خود بدان محتاج خواهی شد و …) وقبل از آنکه به دست سائل برسد بدست خدا خواهد رسید.

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه غفاری، ص۳۱۴

 جوانی به محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) رسید و عرض کرد: ای رسول خدا! خیلی مایلم در راه خدا بجنگم.

 حضرت فرمود: در راه خدا جهاد کن؛ اگر کشته شوی زنده و جاوید خواهی بود و از نعمت های بهشتی بهره مند می شوی و اگر بمیری، اجر تو با خداست.

 چنانچه زنده برگردی، گناهانت بخشیده شده و مانند روزی که از مادر متولد شدی، از گناه پاک می گردی.

 جوان عرض کرد: ای رسول خدا! پدر و مادرم پیر شده اند و می گویند: ما به تو انس گرفته ایم و راضی نیستند من به جبهه بروم.

 پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: در محضر پدر و مادرت باش. سوگند به آفریدگارم! یک شبانه روز در خدمت پدر و مادر بودن، بهتر از یک سال جهاد در جبهه جنگ است.
 ( البته در صورتي كه جهاد واجب عيني نباشد بلكه واجب كفائي باشد )

 « بحارالأنوار ، جلد 52/74 »

پيامبراكرم (صلى الله عليه و آله وسلم) فرمودند:

اَمَرَنى رَبّى بِسَبْعِ خِصالٍ: حُبِّ المَساكينِ وَ الدُّنُوِّ مِنْهُم و اَنْ أكثِرَ مِن «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه » وَ اَنْ اَصِلَ بِرَحِمى و اِن قَطَعَنى و اَن اَنظُرَ الى مَن هُوَ اَسفَلُ مِنّى و لا اَنْظُرَ اِلى مَنْ هُوَ فَوقى و اَن لا يَأخُذَنى فِى اللّه ِ لَومَةُ لائِمٍ و اَنْ اَقولَ الحَقَّ وَ اِنْ كانَ مُرّا و اَن لا اَسْاَلَ اَحَدا شَيئا؛

پروردگارم مرا به هفت خصلت امر نموده است:
_ دوست داشتن بينوايان و نزديك شدن به آنها
_ ذكر لا حول و لا قوة الا باللّه را بسيار گفتن
_ با خويشاوندان رابطه برقرار كردنهر چند آنان قطع رابطه كنند.
_ به پايين تر از خود نگاه كنم نه به بالاتر
_ در راه خدا سرزنش ملامتگران را به خود نگيرم.

_ حق را بگويم اگر چه تلخ باشد 
_ از كسى چيزى نخواهم.

الاصول الستة عشر، ص ۷۵

مام صادق علیه السلام فرمودند :

خدای متعال فرموده است:
به عزت و عظمت و شرف و بزرگواری و سلطه ام بر جمیع ممکنات سوگندکه:
 آرزوی هر کس را که به غیر من امید بندد ناامید خواهم کرد و لباس ذلت و خواری بر او خواهم پوشاند و او را از پیش خود می رانم و از فضل خویش دور می کنم .
آیا به غیر من امید دارد و در خانه غیر مرا می کوبد با آنکه کلید های همه درهای بسته نزد من است و در خانه من به روی کسی که مرا بخواند باز است؟
چه کسی در مشکلات بزرگی که برای او پیش آمده است به من امیدوار گشته که امیدش را قطع کرده ام؟
آیا کسی که به غیر من امیدوار است نمی داند که اگر برای او حادثه ای پیش آید چه کسی غیر از من می تواند بدون اذن من گرفتاری او را بر طرف سازد؟
پس چرا از من رویگردان است با اینکه از فضل و کرم خود چیزی به او داده ام که از من نخواسته بود سپس آن را از او می گیرم و برگشت آن را از من نمی خواهد و از غیر من می طلبد؟
او درباره من چه اندیشه ای دارد؟
من که بدون تقاضا و سوال به او عطا می کنم
آیا عفو و رحمت در دست من نیست ؟مگر من محل آرزوها نیستم؟
بنابر این چه کسی جز من می تواند آرزوها را قطع کند؟
 آیا آنها که به غیر من امید دارند نمی ترسند  از عذاب من یا از اینکه نعمت هایم را از آنان قطع کنم؟
پس بدا به حال آنها که از رحمتم ناامیدند و بدا به حال آنها که مرا معصیت کرده و از من پروا ندارند…

اصول کافی ج 2 ،ص 66 حدیث 7 -
بحارالانوار- چاپ بیروت - ج 71

قال رسول الله صلی علیه و آله:

جبرییل نزد من آمد و گفت: ای محمد, خداوند به تو سلام می رساند و میفرماید:

 نماز را واجب کردم ولی این تکلیف را از معذور و مجنون و طفل برداشتم
و روزه را واجب کردم ولی آن را برای مسافر الزامی نکردم
وحج را واجب کردم ولی آن را از بیمار نخواستم
و زکات را واجب کردم ولی آن را از گردن نیازمند ساقط کردم.

اما دوست داشتن “علی بن ابی طالب” (علیه السلام) را واجب کردم و محبتش را بر تمام اهل آسمان و زمین الزام نمودم، بدون آنکه رخصتی در آن باشد.

بحارالانوار ج۴۰ص۴۶
الفضاعل ص۱۵۴و۱۵۵