هم قدر او مخفی ماند و هم قبر او …

هر چه بیشتر در شخصیت ملکوتی حضرت زهرا سلام الله علیها تامل و تفکر می کنم بیشتر در شخصیت معنوی و عرفانی ایشان شگفت زده و پریشان می شوم.

چقدر زیبا و دقیق این حالت در زیارت نامه آن حضرت آمده است که فاطمه زهرا هم «مجهوله القدر» و هم «مخفيه القبر»است….

استاد انصاریان

رهبرفرزانه انقلاب (حفظه الله) ؛
مگر نمی‌گوییم که آن بزرگوار کاری کرد که سوره‌ی دهر درباره‌ی او و شوهر و فرزندانش نازل شد؟

ایثار نسبت به فقرا و کمک به محرومان، به قیمت گرسنگی کشیدن خود؛ «و یؤثرون علی انفسهم ولو کان بهم خصاصه»(حشر، ۹) ما هم باید همین کارها را بکنیم.

این نمی‌شود که ما دم از محبت فاطمه‌ی زهرا(سلام‌الله‌علیها) بزنیم، در حالی که آن بزرگوار برای خاطر گرسنگان، نان را از گلوی خود و عزیزانش - مثل حسن و حسین(علیهماالسّلام) و پدر بزرگوارشان(علیه‌السّلام) - برید و به آن فقیر داد؛

نه یک روز، نه دو روز؛ سه روز!

ما میگوییم پیرو چنین کسی هستیم؛ ولی ما نه فقط نان را از گلوی خود نمیبُریم که به فقرا بدهیم، اگر بتوانیم، نان را از گلوی فقرا هم میبُریم!

این روایاتی که در باب علامات شیعه هست، ناظر به همین است؛ یعنی شیعه بایستی آن‌طوری عمل کند. ما باید زندگی آنها را در زندگی خود - ولو به صورت ضعیف - نمایش بدهیم.

دیدار جمعی از مداحان ۱۳۷۰/۱۰/۰۵

ابراهیم کرخى از امام صادق علیه السلام پرسید:

چرا امام على علیه السلام وقتى که حاکم شد، باغ فدک را که از همسرش غصب کرده بودند، به خود برنگرداند؟

امام صادق علیه السلام پاسخ دادند:

وقتى که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) مکه را فتح کرد، به او گفتند:
چرا به خانه ‏ای که در مکه دارید نمی روید؟
رسول الله فرمودند:

خانه من را بدون اجازه ام فروخته اند.

چرا آن را پس نمی گیرید؟
فرمودند:

ما خاندانى هستیم که اگر چیزى را از ما به ستم بگیرند، آن را باز نمی‏گردانیم.

امام على هم به پیروى از رسول الله، فدک را پس نگرفت.

ما خاندانى هستیم که ولیّمان خداست. حق ما را تنها خدا میگیرد. و ما اولیاى مردم هستیم که حقوق آنان را از ستمگران باز پس میگیریم، ولى براى خودمان باز پس نمیگیریم.

بحارالانوار، جلد ۲۹ ، صفحه ۳۹۰

علت اختلاف در زمان شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها) بین ۷۵ و ۹۵ روز چیست؟

مقام معظم رهبری(حفظه الله) :

این را نه به‌عنوان اینکه آدم بخواهد جزو حرفهای متعارف و معمول که میزنند، بر زبان جاری کند- حقّاً و انصافاً ماها قاصریم، حقیرتر از آن هستیم که بخواهیم از آن مقام باعظمت سخن بگوییم؛ از حقیقت نوریِ آن بزرگوار و امثال ایشان از ائمّه‌ی معصومین، زبان ماها، بیان ماها، فهم ماها کوتاه‌تر از این است که بتوانیم در این زمینه‌ها صحبت کنیم. خَلَقَکُمُ اللهُ اَنواراً فَجَعَلَکُم بِعَرشِهِ مُحدِقین؛ دیگر حالا ما چه میخواهیم بگوییم؟
واقعاً قاصرم؛ زبان قاصر است، دل قاصر است، ذهن قاصر است که بخواهد از این مقام بلند تعریف و تجلیل کند؛ این موجود انسانی، این دختر جوان، این‌همه فضیلت، این‌همه درخشندگی، این‌همه کبریا و عظمت؛ که کسی مثل پیغمبر وقتی فاطمه‌ی زهرا بر او وارد میشد، «قام الیها» نه فقط بلند میشد، بلکه بلند میشد و به سمت او میرفت.
یک وقت یکی وارد اتاق میشود، شما به احترامش بلند میشوید؛ یک وقت کسی وارد اتاق میشود، شما با اشتیاق به طرفش میروید. اینها مگر شوخی است؟
این بحثِ پدر - فرزندی نیست. پیغمبر خدا اینجور از فاطمه‌ی زهرا تجلیل میکند؛ رضای او را رضای خود، رضای خود را رضای خدا؛ سخط او را سخط خود، سخط خود را سخط خدا اعلام میکند؛ اینها مقامات فاطمه‌ی زهرا است. آن زندگی با امیرالمؤمنین، آن تربیت آن فرزندان.
خب، مگر میشود درباره‌ی این بزرگوار، امثال ما حرف بزنیم

بیانات در دیدار جمعى از مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام۱۳۹۵/۰۱/۱۱

____________
@basirat133

خداوند متعال وقتی که آدم ابوالبشر را آفرید، نور پیامبر و امیرالمومنین علیهماالسلام را از عرش الهی پایین آورد و در صلب حضرت آدم قرار داد
همانطور که در زیارات می خوانیم: اشهد انک کنت نور فی الاصلاب الشامخه والارحام المطهره.
نورشان را از صلبی به صلبی که همه پاک و طاهر بودند قرار داد.

ولی خداوند نور حضرت زهراسلام الله علیها را در همان ملا اعلی در خزانه عرش الهی اش نگه داشت و در صلب و رحم هیچ کس حتی انبیاء و اولیا قرار نداد.

خداوند نور حضرت زهراعلیهاالسلام را از بالا به پایین نیاوردند بلکه پیغمبر صلی الله علیه وآله را در یکی از معراج ها، از پایین به بالا بردند و نورشان را در قالب ظاهری بعضی از میوه ها به پیامبر صلی الله علیه و آله منتقل کردند.

بنابراین آفرینش حضرت زهرا علیهاالسلام نوری است، نه خاکی.

لذا به آن حضرت سلام الله عليها انسیه الحورا می گویند.

 دلائل الامامه ص 52 اثر علامه امینی رحمة الله عليه

رهبرفرزانه انقلاب (حفظه الله) :

این نمیشود که ما دم از محبت فاطمه‌ی زهرا (سلام‌الله‌علیها) بزنیم، در حالی که آن بزرگوار برای خاطر گرسنگان، نان را از گلوی خود و عزیزانش -مثل حسن و حسین (علیهماالسّلام) و پدر بزرگوارشان (علیه‌السّلام)برید و به آن فقیر داد؛ نه یک روز، نه دو روز؛ سه روز!
ما میگوییم پیرو چنین کسی هستیم؛ ولی ما نه فقط نان را از گلوی خود نمیبُریم که به فقرا بدهیم، اگر بتوانیم، نان را از گلوی فقرا هم میبُریم!

۷۰/۱۰/۵

 در بحارالانوار، به نقل از امالی شیخ مفید، از عبدالله‌بن عباس، روایت شده است:

 وقتی که زمان رحلت رسول اکرم(ص) نزدیک شد، آن‌ قدر گریه کردند تا محاسنشان از شدت اشک، تر گردید. به ایشان عرض شد: یا رسول الله، برای چه گریه می‌کنید؟
فرمودند: برای ذریه و فرزندان خویش گریه می‌کنم و برآنچه بر سر آنان از بدکاران امتم خواهد آمد؛ گویی دخترم، فاطمه را می‌بینم که بعد از من به وی ظلم می‌شود و هرچه فریاد برمی‌آورد: پدر…! هیچ کس به فریاد او نمی‌رسد.

‌‌ فاطمه‌ی زهرا‌(س) این سخن را شنید و شروع به گریه کرد. رسول اکرم فرمودند: «دخترعزیزم، گریه مکن.»
فاطمه(س) پاسخ داد: «پدرجان، من بر آن‌چه پس از شما بر سر من خواهد آمد، نمی‌گریم. من از فراق شما گریه می‌کنم.»
پیامبر(ص) فرمود: ای دختر محمد بر تو بشارت باد‌‌؛ زیرا که تو به سرعت به من می‌پیوندی!
تو اولین کسی هستی که به من ملحق خواهی گردید.

منبع:

کتاب فاطمة الزهرا من المهد الی اللحد

      
مردي مصري نقل مي كرد : روزي در حجره بودم ، زني باوقار و با حجاب و متانت نزد من آمد و متاعي طلب كرد . سو ال كردم : مادر ! چرا پريشاني ؟
عرض كرد : اي جوان مصير ! يك فرزند بيشتر ندارم ، آن هم به مرض سل مبتلا شده و تمام پزشكان از درمان او عاجز مانده اند حالا آمده ام و آذوقه اي مهيا كنم و به وطن باز گردم .
مردي مصري گفت : مي شود امشب را در منزل ما مهمان شوي ، تا من هم طبيبي سراغ دارم و فرزند تو را نزد او مي برم ، زن رفت و پسر را آورد و گفت : من هر چه طبيب بوده بردم . مرد مصري رفت در مقام حضرت زينب (س ) در مصر ، و طولي نكشيد برگشت و به زن گفت : آماده باش برويم .

ادامه »

هنگامى که زینب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش امیرالمؤمنین (ع) آورد و گفت: «این نوزاد را نام‌گذاری کنید!» حضرت فرمود: «من از رسول خدا جلو نمی‌افتم.»

در این ایام حضرت رسول اکرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، امیرالمؤمنین على (ع) به آن حضرت عرض کرد: «نامى را براى نوزاد انتخاب کنید.» رسول خدا (ص) فرمود: «من بر پروردگارم سبقت نمی‌گیرم.»

در این هنگام جبرئیل فرود آمده و سلام خداوند را به پیامبر ابلاغ کرده و گفت:

«نام این نوزاد را «زینب» بگذارید! خداوند بزرگ این نام را براى او بر برگزیده است.»

بعد مصایب و مشکلاتى را که بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو کرد. پیامبر اکرم (ص) گریست و فرمود: «هر کس بر این دختر بگرید، همانند کسى است که بر برادرانش حسن و حسین گریسته باشد.»

ناسخ التواریخ، جلد زینبیه، ص ۴۷

   
شب میلاد دختر زهراست
هر کجا بنگری شعف برپاست

خانه مصطفی شده گلشن
دیده مرتضی شده روشن

مونس و یار مجتبی آمد
حامی شاه کربلا آمد

 ولادت حضرت زینب(سلام الله علیها)

مبارکباد

به بهانه ولادت حضرت زينب سلام الله عليها و روز پرستار:

عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلي الله عليه و آله : مَنْ سَعَى لِمَرِيضٍ فِي حَاجَةٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ يَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ فَإِنْ كَانَ الْمَرِيضُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ أَ وَ لَيْسَ ذَاكَ‏ أَعْظَمَ أَجْراً إِذَا سَعَى فِي حَاجَةٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ قَالَ نَعَم‏
امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارشان ، از پيامبر صلي الله عليه و آله نقل فرمودند:هر كه از بيمارى ، پرستاري كند و در كارش كوشش كند چه موفق شود و چه نشود؛ از گناهانش بيرون آيد، مانند روزى كه از مادرش متولد شده است.
مردى از انصار عرض كرد يا رسول الله پدر و مادرم قربانت اگر بيمار از خاندانش‏ باشد اجر بيشترى ندارد كه در كار او تلاش كند؟
فرمود : بله( 1)
قطعا مهمترين خاندان انسان والدين او هستند؛ فقیه بزرگ، شیخ اعظم انصاري ، مادرش را تا نزدیك حمّام به دوش مى گرفت و او را به زن حمامى سپرده، مى ایستاد، تا بعد از پایان كار او را به خانه برگرداند.
هر شب به دست بوسى مادر مى آمد، و صبح با اجازه او از خانه بیرون مى رفت.
پس از مرگ مادر به شدت مى گریست فرمود گریه ام براى این است كه از نعمت بسیار مهمى چون خدمت به مادر محروم شدم.
شیخ پس از مرگ مادر با كثرت كار و تدریس و مراجعات تمام نمازهاى واجب عمر مادرش را خواند، با آنكه مادر از متدیّنه هاى روزگار بود.

1.وسائل الشيعة، جلد‏2، صفحه،427

‍ اَلسَّلامُ عَلَیْك ِ یا بِنْتَ رَسوُل الله (سلام بر تو اى دختر رسول خدا)

اَلسَّلامُ عَلَیْك ِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ وَ خَدیجَةَ (سلام بر تو اى دختر فاطمه و خدیجه)

اَلسَّلامُ عَلَیْكِ یا بِنْتَ اَمیر ِالْمُۆْمِنینَ (سلام بر تو اى دختر امیر مۆمنان)

اَلسَّلامُ عَلَیْك ِ یا بِنْتَ الْحَسَن ِ وَ الْحُسَیْنِ (سلام بر تو اى دختر امام حسن و امام حسین)

اَلسَّلامُ عَلَیْك ِ یا بِنْتَ وَلِىِّ الله ِ (سلام بر تو اى دختر ولىّ خدا)

اَلسَّلامُ عَلَیْكِ یا اُخْتَ وَلِىِّ الله (سلام بر تو اى خواهر ولىّ خدا)

اَلسَّلامُ عَلَیْكِ یا عَمَّةَ وَلِىِّ اللهِ (سلام بر تو اى عمه ولىّ خدا)

اَلسَّلامُ عَلَیْكِ یا بِنْتَ موُسَى بْنِ جَعْفَر (سلام بر تو اى دختر موسى بن جعفر)

اَلسَّلامُ عَلَیْك، عَرَّفَ اللهُ بَیْنَنا وَ بَیْنَكُمْ فِى الْجَنَّة (سلام بر تو، خداوند آشنایى برقرار كند میان ما و شما در بهشت..)

وَ حَشَرَنا فى زُمْرَتِكُمْ (و ما را در زمره شما محشور كند..)

   سالروز رحلت حضرت معصومه سلام الله عليها

       برعاشقان حضرتش تسلیت باد

     
‍  امام خامنه ای مدظله العالی :
بدون تردید نقش حضرت معصومه (سلام اللَّه علیها) در قم شدن قم و عظمت یافتن این شهر عریقِ مذهبیِ تاریخی، یک نقش ما لا کلام فیه است.
این بانوی بزرگوار با عبور از شهرهای مختلف و پاشیدن بذر معرفت و ولایت در طول مسیر در میان مردم و فرود آمدن در قم، موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد.

۱۳۸۹/۰۷/۲۹

مردى نصرانى كه به زنى مسلمان تجاوز كرده بود، نزد متوكل آوردند. متوكل بر آن شد تا بر او حد جارى كند، ولى او اسلام آورد و مسلمان شد.
حيى بن اكثم گفت : ايمان آوردنش ، شرك و عمل خلافش را از ميان برد.
بعضى ديگر گفتند: سه حد بر او واجب است .
ديگران نيز هر كدام چيزى گفتند كه بايد با او چنين و چنان كرد.

متوكل امر كرد تا نامه اى به امام ابوالحسن عسكرى عليه السلام نوشتند و مساءله را از ايشان پرسيدند.
وقتى امام نامه را خواند چنين نوشت : بايد آنقدر زده شود تا بميرد!
يحيى و فقهاى ديگر اين حكم را انار كرده ، گفتند: يا اميرالمؤمنين ! درباره اين حكم از او سوال كنيد؛ زيرا چنين حكمى در كتاب و سنت نيست !

ادامه »

عسگری به معنای عقیم و بی‌دانه است؛

همانطور که انگور عسگری به جهت بی دانه بودنش به این نام مشهور شده
لذا دشمنان از این شهرت برای اثبات عقیـم بودن امام و عدم وجود امام زمان استفاده میکرده و میکنند.
عسکر محله‌ای بوده در شهر سامرا که لشکرگاه و محل توقف سپاه خلفای عباسی در آنجا قرار داشت.
خلفای عباسی برای زیر نظر داشتن فعالیت‌های فرهنگی، علمی و سیاسی امام هادی(ع)، آن حضرت را در سال 236 ه.ق از مدینه به سامرا انتقال و در محله عسکر سکونت دادند.
چون امام حسن عسکری(ع) و پدر بزرگوارش امام هادی(ع) در محله عسکر قرارگاه سپاه در شهر سامرا زندگی می‌کردند و به عسکری لقب یافتند
و این لقب مشترک بین آن حضرت و پدرشان امام هادی(ع) است و آنها را عسکریین گفته‌اند.
اگر بنا بود این لفظ به (گاف) نوشته یا تلفظ شود، باید امام هادی نیز عقیم می‌بود و از نعمت فرزند محروم تلقی می‌شد.
از سوی دیگر عسکر لفظی عربی است و اصولا در زبان عربی حرف گاف وجود ندارد. پس آنچه صحیح است، عسکری (با کاف) است، نه عسگری (با گاف).
در به وجود آمدن شایعه عقیم بودن حضرت، عوامل مختلفی چون خلفای عباسی، جعفر کذاب و فردی به نام زبیری تاثیری به‌سزا داشتند.

امام حسن عسکری علیه السلام:
امير مؤمنان على عليه السلام به مردى نگريستند و در چهره او نشانه ترس ديدند.

به او فرمودند: در چه حالى؟

گفت: از خدا مى ترسم.

فرمودند: «اى بنده خدا! از گناهانت و از عدالت خدا درباره ظلم هايى كه به بندگان خدا كرده اى بترس و خدا رادر آنچه تو را موظّف نموده، پيروى كن و از او در آنچه صلاح تو درآن است، نافرمانى نكن. پس از آن، از خدا نترس؛ زيرا او به هيچ كس ظلم نمى كند و هرگز كسى را بيش ازاستحقاقش مجازات نمى كند. مگر اين كه نگران عاقبت بد باشى، به اين كه سرنوشت، دگرگون شود و تغيير يابد. پس اگر خواستى از عاقبت بد درامان باشى، بدان هر خيرى كه به تو مى رسد، از لطف خدا و توفيق اوست و هر شرّى به تو مى رسد، به جهت مهلت دادن خدا به تو و بردبارى اش درباره توست».

تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام، ص۲۶۵، ح۱۳۳

امام هادی(ع)：هرکس عبدالعظیم را در ری زیارت کند متنند کشی است که سیدالشهدا حسین(ع) را در کربلا زیارت کرده است.

میلاد با سعادت محدث العلیم سیدالکریم حضرت عبدالعظیم حسنی مبارک

روزی عده ای از شیعیان وارد مدینه شدند و پرسش هایی داشتند که می خواستند از محضر امام کاظم (ع) بپرسند.

امام کاظم (ع) در سفر بودند.

پرسش های خود را نوشته و به دودمان امامت تقدیم نمودند.
چون عزم سفر کردند، برای پاسخ پرسش های خود به منزل امام شرفیاب شدند.

امام کاظم (ع) مراجعت نفرموده بود و آنها امکان توقف نداشتند.

از این رو حضرت معصومه (س) پاسخ آن پرسش ها را نوشتند و به آنها تسلیم نمودند.
آنها با مسرت فراوان از مدینه منوره خارج شدند.

در بیرون از مدینه با امام کاظم (ع) روبرو شدند و داستان خود را برای آن حضرت شرح دادند.
هنگامی که امام پرسش های آنان و پاسخ های حضرت معصومه (س) را ملاحظه کردند، سه بار فرمودند: «فداها ابوها» یعنی «پدرش به قربانش باد».

ادامه »