عقيص روايت مي‌كند كه :

ما با علی عليه السلام در حركت به سوي شام بوديم تا وقتي از نخلستانها به پشت كوفه رسيديم.
مردم تشنه و محتاج آب شدند. علی عليه السلام ما را آورد تا به سنگي كه از زمين دندانه زده بود ، رسيديم .

امام دستور داد آن را از بن كنديم.

آنگاه آبی از آن بيرون زد كه همه از آن نوشيده ، سيراب شدند.
سپس حركت كرديم و از محل دور شديم .

پس از مدت حضرت فرمود : آيا بين شما كسی_هست كه محل آن چشمه آب را كه از آن نوشيديد ، بداند؟
گروهي گفتند : ما مي‌دانيم و آنها عازم آن محل شدند.

اما هر چه جستجو كردند، چشمه آبي را نيافتند . آنها به ديري كه در آن نزديكي بود رفتند و پرسيدند كه آبي كه در نزد شماست كجاست؟

 آن راهبان گفتند :

در اين نزديكي آبی وجود ندارد . بلكه اين دير را بر اين اميد در اين مكان ساخته ايم كه شنيده ايم كه از اين نزديكي چشمه اي وجود دارد ولي كسي جز پيامبر يا وصی آن را استخراج نمي كنند و ما منتظر آن هستيم .

 الغدير علامه امینی ره ، ج ۶ ، ص ۲۸۱.

اللهم صل علی امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب علیه السلام