پاسخي بر يك شبهه:

عده ای می گويند كه گريه زياد در روضه‌ها موجب خستگی مردم می‌شود و بعضی از روزنامه ها هم می‌نويسند كه گريه (منظورشان، گريه بر عزای اهل البیت است) افسردگی می‌آورد!

جواب اين است كه اين مدّعيان يقيناً در طول عمرشان حتی يكبار خالصانه و عاشقانه بر مصائب اهل البیت بالاخص حضرت اباعبدالله الحسين(ع) گريه نكرده‌اند تا از نزديك حس كنند گريه بر مصائب آن بزرگواران تا چه اندازه اعتماد به نفس، آرامش روح، احساس توكل و نشاط روحی و معنوی ايجاد می‌كند.

شيعه عاشق امام حسين(ع) است و روضه برای عاشقان امام حسين(ع) طراوت می‌آورد ولی برای آن كسانی كه می گويند روضه زياد نخوانيد، حتماً قساوت می‌آورد. زيرا آنان درد دين ندارند و شكنجه و شهادت اهل البيت در نظر ايشان موضوعی است كه تاريخ آن گذشته است!

شيعه تا وقتي امام زمانش نيايد شادی ندارد. ما تا وقتی كه انديشه و فرهنگ اهل بيت را در عالم عرضه نكنيم، شادی نداريم.

حتی در ميلاد امام رضا(ع) زيارت وارده را زيارت عاشورا قرار داده‌اند. در ميلاد امام زمان ارواحنا فداه، زيارت وارده را زيارت عاشورا قرار داده‌اند. در بسياري از اعياد اسلامی دستور تلاوت زيارت عاشورا داريم. اين همه سفارش به تلاوت زيارت عاشورا برای اين است كه اشكهايتان خشك نشود و قلبتان آرام نگيرد. اين اسرار است كه شيعه را زنده نگه داشته است.

 شیعه با گریه نشاط پیدا میکند جوانان شيعه از شدّت نشاط معنوی به هيجان می آيند، آنچنان كه برای هرگونه ايثار و تلاش و خدمت به اسلام آماده می‌شوند.

بيش از هزار سال است كه شيعه در ايام محرم و صفر به گريه و زاری مشغول است. چه كسی شنيده است، كه عزاداری در ايّام محرم و صفر موجب ايجاد افسردگی شده باشد؟

مكتب گريه نجات بخش است. اين گريه بايد با كسب معارف و حقايق باشد و كسی كه گريه می كند، بايد تلاش كند كه بتواند معارف اسلام و قرآن را پيدا كند و آنها را گسترش دهد.

آن گريه‌ای افسردگی می‌آورد كه به خاطر شكستهای مادی و دنيايی باشد…

برگرفته از كتاب شرح زيارت عاشورا، تاليف استاد زاهدی