گذری کوتاه برزندگی آیت الله محمد علی شرعی
آیت‌الله حاج شیخ محمد علی شرعی، فرزند مرحوم آیت‌الله حاج شیخ غلامحسین شرعی شیرازی از علمای بزرگ و مبارز نواحی داراب، تولد 1314.
ایشان دروس سطح را نزد مرحوم آقا سید محمود یثربی، حاج شیخ احمد زرندی، حاج شیخ حسین مؤمن شیرازی، آقای ربانی خراسانی، حاج شیخ رحمة‌الله فشاركی، آیت‌الله ستوده و آیت‌الله شب زنده‌دار و بخشی از آن را نزد پدر خود فرا گرفت. وی چندی نیز آداب و فنون مناظره را به شیوه متكلمان در معیت آیت‌الله طاهری خرم آبادی و حجة‌الاسلام شهید حق دان و حجت‌الاسلام مرعشی از محضر آیت‌الله شب زنده‌دار آموخت و پس از فراگیری شرح تجرید از آیت‌الله شیخ ابوالحسن شیرازی، از درس آیت‌الله تقدیری برای آموختن شرح منظومه استفاده نمود. سپس قسمتی از رسائل و مكاسب را از محضر آیت‌الله مشكینی و بخشی از كفایه را نزد آیت‌الله منتظری و بیشتر آن را از آیت‌الله سلطانی و آیت‌الله حرم پناهی آموخت. با اتمام این دوره در درس خارج حضرت امام خمینی (قدس سره) حضور یافت و مسائل مستحدثه را از محضر ایشان فرا گرفت و همزمان در درس آیات عظام گلپایگانی و شریعتمداری و حاج شیخ كاظم فاروبی شركت می‌نمود.
وی تدریس علوم حوزوی را از اولین سالهای طلبگی خود آغاز نمود و در این راه از تدریس هیچ درسی استنكاف نورزید. سیوطی، مغنی، حاشیه ملاعبدالله، لمعه، معالم الاصول و اصول مظفر و… را به شیوة علمای سلف صالح تدریس نمود و برای تربیت شاگردان و طلبه‌های فاضل، مبارز، با اخلاق ازانجام هیچ تلاشی رویگردان نبود. وی پس از بازسازی مدرسة رضویه با پیشنهاد شهید آیت‌الله قدوسی به اداره آن همت گماشت تا گوشه‌ای از نابسامانی‌های آموزشی و درسی طلاب را سامان دهد. آیت‌الله شرعی پس از آشنایی با مرحوم شهید مطهری در زندان ساواك به همراه تنی چند از فضلای حوزه توانست مقدمات حضور و تدریس ایشان را در قم و در مدرسه رضویه فراهم آورد. این درسها كه با استقبال كم نظیر طلاب قم مواجه می‌شد پاورقی‌های جلد چهارم و پنجم كتاب «روش رئالیسم» را تشكیل می‌دهد.
آیت‌الله حاج شیخ محمد علی شرعی را می‌توان یكی از چهره‌های سیاسی و فرهنگی معاصر دانست. مبارزه مداوم وی بر علیه نظام طاغوت، چاپ و تكثیر سخنرانیهای مرحوم امام (قدس سره) - كه یكی از شاخص‌ترین این موارد چاپ و نشر سخنرانی مشهور حضرت امام (قدس سره) در برار کاپیتالاسیون در پانزدهم خرداد سال 42 می‌باشد- از جمله مبارزات سیاسی ایشان می باشد.
آیت‌الله شرعی در ایام هجرت حضرت امام (قدس سره) به نجف اشرف به سوریه رفت تا از آنجا به عراق برود و به دیدار امام (قدس سره) نائل شود. هدف وی از این سفر پرسش از امام (قدس سره) در باره شركت در انتخابات و چگونگی برخورد با این موضوع در ایران بود. وی كه نتوانسته بود ویزای عراق را تحصیل نماید پرسش‌های خود را در سوریه در یك نوار ضبط نموده و آن را به همراه نامه‌ای كه با همفكری آیت‌الله سیدمنیرالدین حسینی در قم تهیه و برای انتقال به سوریه در یك دستگاه رادیو جاسازی شده بود توسط آقای علی جنتی فرزند آیت‌الله جنتی به دست امام (قدس سره) در عراق رسانید و پس از مدتی كوتاه پاسخ امام (قدس سره) را مبنی بر تحریم انتخابات دریافت نمود. آیت‌الله شرعی با شروع سلسله دروس ولایت فقیه توسط مرحوم امام (قدس سره) در نجف، مجموعة نوارهای این دروس را پس از انتقال به قم با جمعی از دوستان مورد مطالعه و مباحثه قرار داده آن را منتشر ساختند.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران تمام تلاش آیت‌الله شرعی این مبارز خستگی‌ناپذیر به حفظ و گسترش دستاوردهای انقلاب اسلامی معطوف گردید و در مسؤولیت‌های گوناگون تصویر روشنی از فراست و شهامت و تلاش خداجویانه روحانیت حق طلب شیعی را به منصه ظهور رساند كه در پی به برخی از آن خدمات اشاره می‌شود:
ریاست ستاد انقلاب اسلامی در قم،
عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم،
نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی
عضویت در هیأت امنای ستاد اقامه نماز جمعه قم
حضرت آیت‌الله شرعی با توجه به توانایی و استعداد زنان در كسب علوم حوزوی و لزوم آموزش علمی و دینی برای آنان و نیز ارائه الگوی عینی در این امر، در قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به تأسیس مدرسه‌ای جهت آموزش حوزوی دختران دست یازیدند كه این تلاش به رغم كارشكنی‌های رژیم طاغوت و بی اعتنایی برخی از علمای آن عصر با مساعدت و همكاری شهید آیت‌الله قدوسی به نتایج موفقیت‌آمیز رسید. با پیروزی انقلاب اسلامی ایران حضرت امام (قدس سره) هیأت موسسی را برای تشكیل حوزة علمیه خواهران تعیین فرمودند كه حضرات آیات و حجج اسلام مشكینی ، فاضل، موسوی اردبیلی، جنتی، شرعی ، توسلی و شیخ حسن صانعی از زمرة اعضای آن هیأت بودند. در این دوره تلاش آیت‌الله شرعی با پشتوانة تجارب قبل از پیروی انقلاب و همفكری دیگر اعضای هیأت موسس به ایجاد جامعة‌الزهرا(س) انجامید. همچنانكه كوشش پیگیر وی موجب ایجاد وحدت رویه و نظارت كامل شورای عالی حوزه علمیه بر حوزه‌های علمیه خواهران شد.
