آنها هم گمشده ای دارند و برای بدست به آن در حرکت و جستجو و برای نیل به آن در تکاپو و تلاشند لیکن راه را گم کرده‌اند. راه، راه آب باید باشد نه راه سراب . مؤمن بدنبال آب می رود و از راه آب به چشمهٔ زلال و گوارای حقیقت دست می‌یابد و سیراب می‌شود؛

کافر برای رفع تشنگی و رسیدن به آب راه آب را بدست نسیان سپرده، راه سراب در پیش می‌گیرد، و برای زیاد کردن اعتباریات دنیا از جاه و مال و زن و فرزند و ریاست و حکومت هر چه بیشتر میکوشد،

 و هر چه بیشتر بکوشد از راه حقیقت دورتر شده و به سراب نزدیکتر، حرارت آفتاب و سوزندگی بیابان خشکی جگر او را تشنه ، عمر سپری، راه برگشت باقی نمانده،

با نکبت و وبال در آرزوهای خود مدفون می‌گردد و خیالات و افکار باطل مقبرهٔ او می‌شود.

 معادشناسی، ج۱، ص۲۴