امام رضا علیه السلام فرمودند؛

 إِنَّ مِمَّنْ یَنْتَحِلُ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ، مَنْ هُوَ أَشَدُّ فِتْنَةً عَلَى شِیعَتِنَا مِنَ الدَّجَّال. فَقُلْتُ بِمَا ذَا؟ قَالَ بِمُوَالاةِ أَعْدَائِنَا وَمُعَادَاةِ أَوْلِیَائِنَا. إِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ اخْتَلَطَ الْحَقُّ بِالْبَاطِلِ و َاشْتَبَهَ الْأَمْرُ فَلَمْ یُعْرَفْ مُؤْمِنٌ مِنْ مُنَافِق.

(در آخر الزمان) بعضی از افراد که محبت، ما اهل البیت (ع)، را دستآویز کرده‌اند (خطرشان) از دجّال برای شیعیان بیشتر ست.

 (از دجّال بدترند) چون به دوستى (و برادری) با دشمنان ما و دشمنى با دوسـتان ما اقدام نمایـد.

 در این مقطع، حق و باطل آمیخته شود و حقیقتِ امر، مشـتبه گردد تا حدی که مؤمن و منافق شناخـته نشود.

بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۳۹۱.
كتاب امالى صدوق، ص ۳۲۶.
وسائل الشیعة، ج ۱۶، ص ۱۷۹.

صفات الشیعة، شیخ صدوق، ص ۸.