کاه و گندم دنیا
آیت الله حائری شیرازی :
کشاورزان بعد از درو، گندم‌ها را به‌صورت خرمن جمع کرده و کاملاً می‌کوبند. بعد از کوبیدن؛ هنوز گندم‌ها با هم مخلوطند و جدا کردن این‌ها با دست ناممکن است، لذا منتظر باد می‌مانند تا هنگام وزیدن باد، آن‌ها را بر باد دهند. گندم‌ها به علت سنگینی سرِجای قبلی خود برمی‌گردند و کاه‌ها به علت سبکی نصیب باد می‌شوند.
«انسان‌ها»؛ محصول کشتزار خلقت هستند که درو شده‌اند و در خرمن جوامع، جمع‌آوری گردیده‌اند. پس ابتدا باید کوبیده شوند و این کوبیدن توسط مشکلات و مصائب محقق خواهد شد و سپس بر باد داده می‌شوند تا سنگین‌ها بمانند و سبک‌ها را باد ببرد. سنگینی همان با حق بودن است، «اهل حق» گرچه کوبیده می‌شوند و در مسیر بادهای شهوات و غضب‌ها قرار می‌گیرند ولی چون سنگین هستند در موضع خود باقی می‌مانند. «اهل باطل» که سبک و پوچند؛ باد آن‌ها را می‌برد و آن‌ها در دست باد شیطان و شهوات اسیر می‌گردند.
