حياء عبارت است ازحالت نفسانى درانسان كه مانع ارتكاب اعمال زشت مى‌شود.

1.ارتكاب اعمالى كه موجب از بين رفتن حياء در ميان برادران دينى نسبت به يكديگر مى‌شود مكروه است. «١»

2. در انجام تكاليف شرعى حياء معنا ندارد و حياء عذر شرعى براى ترك واجب نيست. «٢»

3. حياء نمى‌تواند براى ماندن بر جهل به وظايف شرعى و ترك پرسش، عذر به شمار آيد.

4. به نيازمندى كه به جهت حياء از گرفتن زكات خوددارى مى‌كند، جايز بلكه مستحب است به ظاهر تحت عنوان هديه و در واقع به قصد زكات بدهند. «٣».

پی نوشت:
—————–

 (١) . فرهنگ فقه، ج ٣، ص ٣٨٧.
(٢) . اجوبة الاستفتائات، س ١٨١. 

(٣) . فرهنگ فقه، ج ٣، ص ٣٨٧؛ جواهر الكلام، ج ١٥، ص ٣٢٤