آن كس كه در عیب خود بنگرد از عیب جویی دیگران باز ماند، و كسی كه به روزی خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود، اندوهگین نباشد، و كسی كه شمشیر ستم بركشد با آن كشته خواهد شد، و آن كس كه در كارها خود را به رنج انداخت خود را هلاك ساخت، و هركس خود را در گردابهای بلا افكند غرق خواهد شد، و هر كس كه به جاهای بدنام قدم گذاشت متهم گردید.

و كسی كه سخن زیاد می گوید زیاد هم اشتباه دارد، و هر كس كه بسیار اشتباه كرد، شرم و حیاء او اندك است، و آنكه شرم او اندك، پرهیزكاری او نیز اندك خواهد بود، و كسی كه پرهیزكاری او اندك است دلش مرده، و آنكه دلش مرده باشد در آتش جهنم سقوط خواهد كرد. و آن كس كه زشتیهای مردم را بنگرد، و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتیها را مرتكب شود، پس او احمق واقعی است. قناعت مالی است كه پایان نیابد، و آن كس كه فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندك چیزی خشنود است، و هركس بداند كه گفتار او نیز از اعمال او به حساب آید جز به ضرورت سخن نگوید.

  حکمت 349