مفضل بن عمر می گوید:
از امام صادق علیه السلام پرسیدم:
چرا گاهی نوزاد بی‌دلیل می‌خندد یا بدون درد می‌گرید؟

 فرمودند:

ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با او نجوا می‌کند، پس گریه‌اش بخاطر رفتن امام از پیش اوست و خنده‌اش بخاطر آمدن امام نزد او،اما وقتی زبانِ طفل، به سخن باز شد ، این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مهر فراموشی زده می‌شود..

علل الشرایع؛شیخ صدوق(ره)