اگر راهى براى زندگى جاودانه وجود مى‏ داشت، يا از مرگ گريزى بود، حتما سليمان بن داوود (ع) چنين مى‏ كرد:
او كه خداوند حكومت بر جنّ و انس را همراه با نبوّت و مقام بلند قرب و منزلت، در اختيارش قرار داد!
امّا آنگاه كه پيمانه عمرش لبريز و روزى او تمام شد:
تيرهاى مرگ از كمان‏ هاى نيستى بر او باريدن گرفت، و خانه و ديار از او خالى گشت، خانه‏ هاى او بى صاحب ماند، و ديگران آنها را به ارث بردند!

مردم! براى شما در تاريخ گذشته درس‏ هاى عبرت فراوان وجود دارد:
كجايند عمالقه و فرزندانشان < پادشاهان عرب در يمن و حجاز>?!
كجايند فرعون‏ ها و فرزندانشان؟!
كجايند مردم شهر رس < درخت پرستانى كه طولانى حكومت كردند >؟!
كجايند آنها كه با لشكرهاى انبوه حركت كردند و هزاران تن را شكست دادند، سپاهيان فراوانى گرد آوردند، و شهرها ساختند؟!

 ترجمه خطبه 182