یوگا به عنوان ورزش در کشورهای اسلامی نفوذ کرده تا به مرور زمان شاهد ترویج آموزه‌های بودا در این کشورها باشیم. نسل جوان با فراگیری آموزه‌های بودا در قالب عرفان بی‌شک در خطر تفکرات پوچ گرایی و التقاطی قرار می‌گیرند و نمی‌توان از این موضوع به سادگی عبور کرد.

عرفان‌های کاذب با توجه به پتانسیل انحرافی که دارند فقط پاسخ‌گوی بعضی از ابعاد وجودی انسان هستند و ساحت گسترده روح انسان را در یک عرصه خاص به اسم دین و عرفان محدود می‌کنند و از پاسخ به ساحت‌های دیگر روحی وا مانده‌اند و هیچ برنامه‌ای برای پرورش ابعاد مختلف روحی و روانی مریدان خود ندارند. به خاطر همین موضوع با گذشت زمان آموزه‌های خودساخته آن‌ها به مشکل برمی‌خورد و پیروان آن‌ها بعد از مدتی به پوچ‌گرایی روی می‌آورند.

 «بودا می‌گوید: نیازی به خدا نیست، زیرا خدا یک حمایت است. و بودا می‌گوید: خالقی نیست، زیرا نیازی برای خلق هیچ بودن نیست. این یکی‌از مشکل‌ترین مفاهیم است تا زمانی که آن را درک کنید.»

برای رمزگشایی از نفوذ آموزه‌های هند در ایران اسلامی در قالب ورزش، نظریات مختلفی بیان شده اما با توجه به کنار گذاشتن تعالیم دینی توسط انسان و محرومیت از آرامش الهی در عصر صنعت و ماشین، این فرضیه به اثبات می‌رسد که در چنین فضایی مرامی چون یوگا با اقبال این افراد روبرو می‌شود و تعالیم یوگی‌ها به سهولت جا باز می‌کند، در محیطی که پراکندگی ذهن و مشغولیت‌های فکری از طریق عرفان راستین و معنویت فطری درمان نشود، آتش تقاضای فنونی تسکین‌آور و راهکارهایی آرامش بخش شعله می‌کشد و بشر دلزده ماشینی، به نام عرفان در دامان یوگا می‌افتد تا شاهد هدایت انسان‌های خودباخته به پرتگاه انحراف باشیم.

بتول اصلی، در خیال آرامش، نقدی بر عرفان‌های نوظهور و شناخت عرفان حقیقی، ناشر نسیم رضوان، سال نشر 1395، ص134.