امیرالمومنین علی علیه السلام:

در نامه ات نوشته اي كه نزد تو براي من و ياران من چيزي جز شمشير نيست!

در اوج گريه انسان را به خنده وامي داري!
فرزندان عبدالمطلب را در كجا ديدي كه پشت به دشمن كنند؟ و از شمشير بهراسند؟
پس (كمي صبر كن كه هماورد تو به ميدان آيد.) آن را كه مي جويي به زودي تو را پيدا خواهد كرد، و آنچه را كه از آن مي گريزي در نزديكي خود خواهي يافت و من در ميان سپاهي بزرگ، از مهاجران و انصار و تابعان، به سرعت به سوي تو خواهم آمد،
لشكرياني كه جمعشان به هم فشرده
و به هنگام حركت، غبار آسمان را تيره و تار مي كنند
كساني كه لباس شهادت بر تن
و ملاقات دوست داشتني آنان ملاقات با پروردگار است، همراه آنان فرزنداني از دلاوران بدر و شمشيرهاي هاشميان كه خوب مي داني لبه تيز آن بر پيكر برادر و دايي و جد و خاندانت چه كرد، مي آيند (و آن عذاب از ستمگران چندان دور نيست.)

نهج البلاغه، نامه ۲۸