اگر دو نفر مدتى با هم نشستند و باهم مأنوس بودند، لهجه و نشست و برخاست آنها در همديگر تأثير مى ‏كند. نفس انسان خيلى زود خو مى ‏پذيرد و با هر كس همنشين شده به خوى وى در مى‏ آيد. چند صباحى همنشين آن سو شويم مراقبت كنيم و مواظب باشيم، كشيك نفس بكشيم و حرم دل را بپاييم آن گاه اگر نورانى و روحانى بوديم نورانى ‏تر و روحانى ‏تر مى ‏شويم.
چون اويس از خويش فانى گشته بودآن زمينى آسمانى گشته بود.

علامه حسن زاده آملی-شرح فارسی اسفار صفحه 667