کسانی می توانند به عهد و پیمان پایبند باشند که میان سخن و عمل هایشان دو گانگی نباشد و به آن چه که می گویند و وعده می دهند پایبند باشند. 

 امیر مومنان حضرت علی(ع) در این باره می فرمایند: «ایها الناس، انی و الله ما احثکم علی طاعه الا و اسبقکم الیها، و لا انها کم عن معصیه الا و اتناها قبلکم عنها». (1)

«ای مردم، به خدا سوگند من شما را به هیچ طاعتی وادار نمی کنم مگر این که پیش از شما خودم به آن عمل می کنم و شما را از معصیتی نهی نمی کنم مگر اینکه خودم پیش از شما از آن کناره گیری می نمایم». 

همچنین حضرت در عهدنامه مالک اشتر به او فرمود: 

«و ایاک… ان تعدهم فتتبع موعدک بخلفک… و الخلف یوجب المقت عند الله والناس». (2)

«از اینکه به مردم وعده دهی و سپس تخلف کنی پرهیز کن، زیرا خلف وعده موجب خشم خدا و خلق است». 

 گفتنی است: امیر مومنان حضرت علی(ع) از کارگزاران خود می خواست که در اداره امور هرگز وعده ای ندهند که خلاف آن عمل کنند.

منبع:
(1)- نهج البلاغه، خطبه 175.
(2)-همان، نامه ی 53.