اگر شهادت حسین بن علی صرفا یک جریان حزن آور می بود اگر صرفا یک مصیبت می بود اگر صرفا این می بود که خونی بناحق ریخته شده است و به تعبیر دیگر صرفا نفله شدن یک شخصیت می بود ولو شخصیت بسیار بزرگی هرگز چنین آثاری را به دنبال خود نمی آورد ٬ شهادت حسین بن علی از آن جهت این آثار را به دنبال خود آورد که نهضت او یک حماسه بزرگ اسلامی و الهی بود از این جهت که این داستان و تاریخچه تنها یک مصیبت و یک جنایت و ستمگری از طرف عده ای جنایتگر و ستمگر نبود بلکه یک قهرمانی بسیار بسیار بزرگ از طرف همان کسی بود که جنایتها را بر او وارد کردند.

شهادت حسین بن علی حیات تازه ای در عالم اسلام دمید و همان طور که در گفتار اول گفتیم اثر و خاصیت یک سخن یا تاریخچه و یا شخصیت حماسی این است که در روح موج به وجود می آورد حمیت و غیرت به وجود می آورد شجاعت و صلابت به وجود می آورد در بدنها خونها را به حرکت و جوشش در می آورد و تن ها را از رخوت و سستی خارج میکند و چابک و چالاک می نماید.

بعد از شهادت امام حسین یک چنین حالتی به وجود آمد ٬یک رونقی در اسلام پیدا شد این اثر در اجتماع از آن جهت بود که امام حسین (ع)با حرکات قهرمانانه خود روح مردم مسلمان را زنده کرد احساسات بردگی و اسارتی را که از اواخر زمان عثمان و تمام دوره معاویه بر روح جامعه اسلامی حکمفرما بود تضعیف کرد و ترس را ریخت احساس عبودیت را زایل کرد و به عبارت دیگر به اجتماع اسلامی شخصیت داد او بر روی نقطه ای در اجتماع انگشت گذاشت که بعدا اجتماع در خودش احساس شخصیت کرد.

برگرفته از کتاب حماسه حسینی شهید بزرگوار مرتضی مطهری٬جلد ۱