مدرسه علمیه حضرت فاطمه(س) سقز روز دوشنبه مورخ 27/2/95 نشستی اخلاقی با موضوع : آداب و اخلاق طلبگی” با حضور طلاب، اساتید و کادر این مدرسه مبارکه برگزار نمود. در این جلسه اخلاقی مشاور مدرسه سرکار خانم محبوبه رحیمی با تبیین جایگاه حوزه های علوم دینی و کسب فضایل تحصیل و مدارج علمی و اخلاقی در این مکان ها خطاب به حاضرین ابراز داشت: متوجه باشید که کجا دعوت شده اید قدر این نعمت را بدانید و با بی اهمیتی نسبت به این مسئله برخورد نداشته باشید. اینکه از بین همه قشر انسان در جامعه افرادی برگزیده می شوند تا به مدارس دینی قدم بگذارند و به تحصیل علم و احکام الهی و تهذیب نفس بپردازند بسیار حائز اهمیت و در خور تأمل است. خود را ببینید که چگونه الک و غربال مورد استفاده قرار میگیرد شمانیز تقریبا همین سرنوشت برایتان رقم خورده شده است که از بقیه افراد جامعه از این صافی و الک عبور کنید و افرادی متمایز از سایرین تربیت شوید تا با تهذیب نفس و رسیدن به کمال اخلاقی و انسانی به عنوان ناجی و هادیان انسان های دنیای خود باشید.
وی همچنین افزود: درست است آموزش و فراگیری درس های حوزه از جایگاه بالایی برخوردار است اما این را در نظر داشته باشید که حوزه علمیه محصور و محدود به درس خواندن نشده است واینکه آموزش را پر رنگتر و برجسته تر جلوه دهند. همانگونه که ازطلبه توقع می رود که درس بخواند و به مدارج رتبه های بالای علمی و پژوهشی برسد بیشترین توقع در وحله اول انتظار و دید اقشار جامعه نسبت به بعد اخلاقی طلبه می باشد. از طلبه علاوه بر درس خواندن اخلاق و منش طلبگی می خواهند. طلبه ای که درس عالی و خوبی دارد اما اخلاق ندارد این علم او منهای اخلاق حسنه، ارزشی ندارد. طلبه که درس خوان باشد و در کنارش با ادب باشد همین امر او را در چشم دیگران قابل تحسین می کند.
خانم رحیمی در ادامه ضمن بیان سخنی از آیت الله حائری یزدی عنوان نمود: وی طلبه را به انگور تشبیه نموده اند. به این وصف که زمانی که انگور نیاز دارد تا خالص و پاک شود باید دو سوم آن تبخیر شود وگرنه نجس خواهد بود. طلبه نیز همینگونه وقتی وارد عرصه علوم دینی می شود باید در مسیر این جوشش و قلَیان طلبگی قرار بگیرد باید خالص شود. حوزه های علمیه مثل پالایشگاه می مانند. شاید فردی ضعیف باشد وارد حوزه شود ولی باید در حد توان خود تلاش کند تا بتواند خود را پالایش داده و به کمال برساند.
خانم رحیمی گفت: یادگیری و رعایت احکام الهی چون؛ حلال و حرام از واجبات و وظایف طلبگی است و این جزء دسته احکام شرعی برایش محسوب می شود اما احکام ارزشی طلبگی به معنای این است که تا چه حد رعایت حدود محرم و نامحرم را دارد. زرق و برق دنیایی چقدر او را وابسته خود کرده و دچار تجمل گرایی در زندگی شده است. و اما مواردی که می توان از احکام ارزشی طلبه برشمرد، آن دسته آدابی که جزء

علقیات زشت و خوب قرار میگیرد.از قبیل :
1- سر و وضع ظاهر طلبه( زی طلبگی): ما منکر این نیستیم که پوشش طلبه شاد و جدید نباشد بلکه معتقدیم لباسی که یک خانم طلبه به تن میکند لباس شهرت و عرف امروز جامعه بیرون نباشد. لباس مناسب و متنوع بپوشد ولی شأن طلبگی او را زیر

سئوال نبرد. بله طلبه نیز باید پیراسته باشد. لباس تمیز و سر و وضع مرتبی داشته باشد. اما هیچگاه فراموش نکند پوشش نباید برای جلب نگاه و دید افراد عام جامعه باشد. اگر زینتی استفاده می کند لباس روشنی می پوشد نباید در چشم نامحرم ظاهر کند نباید به این قصد متنوع پوش باشد که به همکلاسی و دوستان و اقوام خود جلوه نمایی کند و به چشم بیاید.
2- حضور طلبه در اماکن در جامعه : مثلا آیا در شأن یک خانم طلبه هست که به ساندویچ فروشی برود و در منظر عموم گاز به ساندویچ زده و نوشابه سر بکشد؟ یا در مجالس مختلط محرم و نامحرم، محافل عروسی های حرام و مختلط حضور پیدا کند؟
3- دارایی و زندگی طلبه: و اما دارایی به دو دسته مستهلک و باقی و غیراستهلاک تقسیم می شود. در زندگی نباید بر اساس چشم و همچشمی وسایل و اساسیه تجمل طلبی تهیه کند و بنابر همین همسر خود را در منگنه قرار دهد که به هر قیمتی شده وسایل پرزرق و برق و گرانقیمت ولو بدون مصرف و صرف تزیین منزل خریداری کند. زندگی یک طلبه باید بر اساس الگوی زندگانی ائمه اطهار باشد. ساده زیستی و قناعت زندگانی علما و حتی مقام معظم رهبری را در زندگی خود ملاک و معیار قرار دهد. طلبه باید در نحوه زندگی حد و مرزی با سایرین داشته باشد و اشرافی طلب نباشد.
4- رفتارهای ظاهری ، اعمال و حرکات طلبه: آداب معاشرت طلبه با مردم جامعه چگونه باشد، لفظی که در بیان و گفتار خود به کار می برد چگونه باشد، شیوه سخن گفتنش در برخورد با هم جنس و محرم و در مقایسه با نامحرم چگونه باشد، ادبیات کلامی طلبه باید با عرف و عوام فرق داشته باشد.
5- دقت در خرج کردن و هزینه زندگی: پرهیز از اسراف. طبق کلام وحی بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید. وقتی یک طلبه وسایل ضروری زندگی چه البسه، کیف و کفش و… دارد و هنوز کهنه و خراب نشده چه لزومی دارد دنبال مد برود و بدون نیاز صرفا جهت رقابت با دوستان یا ظاهرنمایی با هزینه کردن اضافی و بیهوده خرید جدیدی داشته باشد درصورتی که چند دست بدون استفاده در منزل دارد. و همه اینها جزء اسراف می باشد که در شآن اخلاق طلبگی نیست.