در تفسیر شریف منهج الصادقین، در انتهای بحث مربوط به آیة الکرسی از عبدالله بن عوف آورده شده است که:

شبی در خواب دیدم که قیامت ظاهر شده و رستاخیز به پا شده و هول قیامت بر دلها نشسته و خلایق در صف ایستاده‌اند.
مرا آوردند و حساب من را کردند و آنگاه مرا به بهشت بردند، چون به بهشت در آمدم و قصرهایی بلند به من عرضه کردند که از زیبایی و نیکویی آن متعجب ماندم؛
به من گفتند: درهای این كاخ را بشمار؛ من هم شمردم 50 درب داشت.
گفتند: خانه هایش را بشمار! چون شمردم، صد و هفتاد و پنج خانه بود.
آنگاه به من گفتند: همه این خانه‌ها از آن توست.
از شدت شادی از خواب پریدم و خدای را شکر گفتم.
چون صبح شد، نزد محمد بن سیرین رفتم و خواب را برایش تعریف کردم.

گفت: چنان مینماید که تو ایة الکرسی را بسیار می خوانی؟
گفتم: بلی، و لیکن تو این تعبیر را از کجا گفتی؟
گفت: از اینجا که ایة الکرسی پنجاه کلمه است و صد و هفتاد و پنج حرف،

منهج الصادقین، ج2، ص98