در این دنیا تا انسان عبد و تسلیم خدا نشود، نجات ندارد.

عارف بالله مرحوم حاج اسماعیل دولابی :

خیر را جبراً به ما داده‎اند. جبر است، ولی جبر لطف؛ نه جبر قهر. خداوند آن‌قدر احسان می‎کند که چاره‎ای جز تن دادن به بندگی او نمی‎ماند. اَلاِنسانُ عَبیدُ الاِحسانِ: انسان بنده‎ی احسان است. نیمی ‎از امور انسان جبر است و در نیمه‎ی دیگر نیز اختیار ندارد. یعنی خدا آن‌قدر به او خوبی می‎کند که چاره‎ای جز تسلیم کردن خود به خدا برایش باقی نمی‎ماند.

در خانه وقتی زن و بچّه تسلیم پدرند، همسایه‎ها از عیب آن خانه خبر ندارند. وقتی دعوا شد و سر و صدا بلند شد، عیب‎ها برملا می‎شود. پس تا تسلیم بودیم، عیوب پوشیده بود. اسلام هم که آمد، عیب‎ها پوشیده شد. الاِسلامُ هُوَ التَّسلیمُ: اسلام همان تسلیم است. اگر صلح کنیم و با صلح و صفا با خدا رابطه برقرار کنیم که دیگر اصلاً عیبی باقی نمی‎ماند.

پدر خانواده که تسلیم حجّت خدا شد، بچّه‎ها هم مال امام می‎شوند. لذا خود بچّه‎ها در مورد پدرشان می‎گویند: او به ما کاری ندارد، ما هم به او کاری نداریم.

مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب