گاهی مرد با بداخلاقی، با تحمیل کارهای سخت بر زن، با توقعات زیادی، با تحقیر، این منبع انرژی را از دست خودشان خارج میکنند.
 دیگر زن آن مظهری که می توانست به انسان از لحاظ معنوی آرامش بدهد، سکن بدهد، دیگر نیست، از آن حال خارج می شود، گاهی می شود یک مدعی.
زن هم عین همین اشتباه را در مورد مرد گاهی می کند، به جای اینکه به مرد به چشم یک استوانه‌ای که می شود به او اتکا کرد، به او تکیه داد، از استقامت او، از رزانت (وقار و سنگینی) او، بهره برد؛ گاهی به چشم یک خدمتکار، گاهی به چشم یک دلقک - مختلفند دیگر زن ها- نگاه می کند.
 به جای اینکه از این منبع نیرو و انرژی استفاده بکند، آن را تبدیلش می کند به یک موجود ضد.
اختلافات این جوری پیدا می شود، نباید بگذارند.
 اسلام این جوری میگوید: مرد را قوام میداند، زن را ریحان میداند؛ نه جسارت به زن است، نه جسارت به مرد.

 ۷۸/۱۲/۲۲