معناو تاریخچه عید
معناو تاریخچه عید
عید در لغت از ماده عود به معنای بازگشت است . از این رو به روز هایی که مشکلات از قوم و جمعیتی بر طرف می شود و به پیروزی ها و راحتی های نخستین بازگشت می کنند ، عید گفته می شود .
در اعیاد اسلامی ، به مناسبت این که در پرتو اطاعت ماه مبارک رمضان (عید فطر) یا انجام فریضه ی بزرگ حج (عید قربان) ، صفا و پاکی فطری نخستین به روح و جان باز می گردد و آلودگی ها که بر خلاف فطرت است ، از میان می رود ، عید گفته شده است .
از آن رو که روز نزول مائده ، روز بازگشت به پیروزی و پاکی ایمان به خدا بوده ، حضرت مسیح (ع) آن را عید نامید و همانطور که در روایات وارد شده ، نزول مائده در روز یک شنبه بود و شاید یکی از علل احترام روز یک شنبه در نظر مسیحیان نیز همین باشد .
در حدیثی از امیر المؤمنین علی (ع) در اشاره به همین موضوع نقل شده است : «هر روز که در آن معصیت خدا نشود ، عید است .» ؛ چرا که روز ترک گناه ، روز پیروزی و پاکی و باز گشت به فطرت نخستین است .
اگر در شرایطی رحمت عظیمی شامل حال امتی بشود ، می توان آن روز را عید رسمی اعلام کرد ؛ همچنان که حضرت مسیح (ع) روز نزول مائده را برای امت خود روز عید معرفی کرد تا پیروانش در هر سال آن روز را عید بگیرند . بنابر این ، روز ولادت پیامبر (ص) یا بعثت او یا هر روزی که آن مائده ی معنوی و عظیم به سوی امت فرود آمده باشد ، می توان روز عید باشد ؛ زیرا برکات این گونه روز ها به مراتب بالا تر از نزول مائده ی آسمانی برای حوّاریون بود .
نمونه ج5؛ص131
منشور_جاوید ج12ص391