قبولی اَعمال انسان مـَراتبی دارد:

قبول عـادّی؛ خداوند فقط از اَهل تـقـوا می پذیرد«اِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّٰهُ مِنَ الْمُتَّقیٖنَ»مائده۲۷

قبول نـیکو؛ خداوند، مریم«س»را به خوبی پذیرفت«فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ»آل عمران۳۷

قبول اَحـسن؛ بهترین آنچه را انجام داده اند، از آنان می پذیریم«نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا»(احقاف۱۶)چنانکه در دعا می خوانیم: خدایا به بهترین نوع از ما قبول کن«فَنَقْبَله مِنّا بِأَحْسَنِ قَبُولِک»کافی،ج۴،ص۱۶۵

اگر کارهای انسان مورد قبول پروردگار واقع نشود، حتّی ساختن خانه خدا(کعبه)هم بی فایده است. هنگامی که حضرت ابراهیم پایه های کعبه را بالا می برد، به خود و کار خود مباهات نکرد، بلکه گفت: پروردگارا از ما بپذیر«رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنّا»بقره۱۲۷