این مسئله را -که چرا این همه قرآن روی منافقین تکیه کرده است- مفسرین طرح کرده ‏اند و معمولًا چنین پاسخ داده‏ اند: با وجود اینکه منافق یکی از اقسام کافر است در عین حال چنان‏که از قرآن در بعضی موارد استفاده می‏شود منافق خطرش برای اسلام از کافر بیشتر است، زیرا کافر -یعنی کسی که قرآن اصطلاحاً او را کافر می‏خواند- کسی است که خدا و پیغمبر را قبول ندارد ولی صداقت دارد، یعنی علناً اظهار می‏کند و تکلیف مردم با او روشن است. ولی آن کس که بر روی عقیده قلبی خود روپوش نهاده و به زبان طوری سخن می‏گوید و در دل طور دیگر است، خطرش بسیار زیاد است زیرا مردم مسلمان را گول می‏زند، و هیچ گاه مردم از کفار گول نمی‏خورند. و لذا می‏فرماید: انَّ الْمُنافِقینَ فِی الدَّرْکِ الْاسْفَلِ مِنَ النّارِ « نساء / ۱۴۵ ».
اینکه در تاریخ می‏بینیم پیامبر جنگید و پیروز شد ولی علی علیه السلام نتوانست مانند رسول اللّه صلی الله علیه و آله پیش ببرد، جهتش همین است که پیامبر با کفار جنگید و علی عليه‌السلام با منافقین؛ یعنی رسول اللّه با مردمی جنگید که در مسلک و مرام خودشان صادق و صریح بودند و وقتی می‏گفت بگویید لا اله الّا اللَّه‏ می‏گفتند ما قبول نداریم.

 شهید مطهری ؛آشنایی با قرآن جلد۲