هوای نفس، هر علاقه‌ای است که آدم را ساقط می‌کند. و ما از خدا می‌خواهیم که قدرت تشخیص آن را به ما بدهد. ما در‌باره مبارزه با هوای نفس 70-80 جلسه تحت عنوان «تنها مسیر» در سال‌های اخیر صحبت کرده‌ایم. در آن جلسات توضیح داده‌ایم که چرا فلسفه حیات بشر مبارزه با هوای نفس است و ما اصلاً برای مبارزه با هوای نفس آفریده شده‌ایم.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «نِظَامُ الدِّینِ مُخَالَفَةُ الْهَوَى‏،(غررالحکم/9981)  یعنی نخ تسبیح دین، مخالفت با هوای نفس است.

بعضی‌ها می‌گویند: «اگر این یک مشکل نبود، من آدمِ خوبی بودم!» در حالی که اتفاقاً خداوند سرِ همین مشکل، او را گیر انداخته است تا مبارزه با نفس کند، و نتواند با زرنگ‌بازی از زیر بار مبارزه با نفس فرار کند. چون معمولاً ما دوست داریم کارهای خوبی را که خودمان دوست داریم، انجام دهیم ولی خداوند-به تعبیر ما- می‌گوید: «زرنگ‌بازی در نیاور! این کارهای خوب را که خودت دوست داشتی و انجام دادی! حالا بیا و این یک کار خوبی که خودت دوست نداری را انجام بده، تا ببینم واقعاً آدم شده‌ای یا نه؟»

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «فَاتْرُکُوا الْهَوَى لِیَطِیبَ عَیْشُکُم»(جامع‌الاخبار/124) با هوای نفس‌تان مخالفت کنید تا زندگی‌تان خرم شود.

کسی که بنا نداشته باشد با خودش مخالفت کند، به زندگی خوب نمی‌رسد. لذا همیشه باید برای مخالفت با نفس آماده باشید. مبارزه با هوای نفس، همان جهاد اکبر است.

آنهایی که می‌خواهند خوب باشند اما مخالفت با هوای نفس نکنند، در واقع می‌خواهند زرنگ‌بازی کنند! و البته تعداد این آدم‌های زرنگ هم زیاد است.

حجت السلام پناهیان، 94/5/5