دراحادیث آمده که مردم چهار دسته اند: یڪ دسته مالشان حلال است. خمس مےدهند و در راه حلال هم مصرف مےکنند. اینها بهشتی هستند. سه دسته دیگر هم به جهنم مےروند. آن دسته ای کہ بهشتی هستند، مالشان حلال ِحلال است، از حلال پیدا مےکنند و در راه حلال هم مصرف مےکنند.

_دسته دوم مالشان را از حلال پیدا مےکنند، خمس هم مےدهند، اما در راه حرام خرج مےکنند. زمان طاغوت من دیدم شخصی کہ عرقچین داشت و پالتو مےپوشید، اما برای عروسی پسرش ، مطرب آورده بود، خودش هم دم در حیاط ایستاده بود و ذکر مےگفت. تو نمی رفت. مےگفت : «اشکال دارد!» صدای مطرب توی کوچه مۍآمد. من این صحنه را دیدم. آن شخص حاجی هم بود. او به جهنم مےرود. چون از حلال پیدا کرده ، اما به مطرب پول داده که بیاید بزند و بکوبد. این شخص جهنمی است.

_ دسته سوم برعکس هستند، مالشان را از حرام پیدا مےکنند، تو اداره رشوه مےدهند، ربا مےخورند، اما روضه خوانی هم مےکنند ، با همان پول ربا و رشوه ، عاشورا روضه مےخواند. این هم به جهنم مےرود.

_دسته چهارم آن کسی است که نشُسته پاک است. مالش را از حرام پیدا مےکند و در راه حرام هم خرج می کند. رشوه و ربا مےخورد و بعد هم مشروب و قمار و نااهلی و … لذا این دعا را بخوانید، همیشه بگویید: «اَللّٰهُمَ ارْزُقنیٖ رِزقاً حَلالاً طَیِّباً» خدایا ، روزی حلال نصیب من کن. اگر انسان یک لقمه حرام بخورد تا چهل روز اثر مےگذارد.

_ سی چهل سال پیش ، شخصی مرا یک جایی برد تا کار ارثی او را درست کنم، جوان بودم ، حالا دیگه حال اسن کارها رو ندارم . وقتی رفتم شام هم بهم داد. شب به منزل برگشتم ، خواب دیدم، غذا مےخورم و وسط غذا فضله دیدم. تا این خواب را دیدم فهمیدم که دیشب این غذا اشکال داشته که من خوردم.

_ اوایلی که آیت الله نجفی مرعشی رحمت الله علیه به قم آمده بودند، یک شب ایشان را مهمان مےکنند، امشب در خواب می بیند امام زمان علیه السلام بہ او مےفرمایند: «دستت را سر هر سفره ای دراز نکن!»
بعد تحقیق می ڪند و مےفهمد که دیشب، آنجایی که مهمان شده بود، مالشان شلوغ بوده …

_ انسان وسواس بشود خوب است، در نجاست و طهارت وسواس نشوید، در شکمتان وسواس بشوید. در حلال و حرام وسواس بشوید؛ البته نه خیلی زیاد که شب شام نخورید بخوابید.

به خانه می روید ، اگر پدری متدین دارید، دیگر نپرسید که گوشت از کجا خریدی؟ ذبح شرعی کرده اند یا نکرده اند؟ مقدسی را بگذار کنار و غذایی که جلویت گذاشته اند را بخور. جاهایی مه لاابالی هستند ، می‌گویم که وسواس شوید و نخورید.

 منبع: ڪتاب بدیع الحکمة حکمت ۲۶ از مواعظ آیت الله مجتهدے تهرانۍ(ره)