همه انسان‌ها، حتی دو‌قلوهای همسان دارای اثر انگشت منحصر به فرد می‌باشند، به عبارت دیگر، هویت‌های افراد در سر انگشتان آنان رمز‌گذاری می‌شود.
این سیستم رمزگذاری ممکن است به سیستم بارکد که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد، نیز شبیه باشد.

به همین علت است که آثار انگشت به عنوان مدرک بسیار مهم تشخیص هویت و ویژه‌ی صاحبان آن‌ها، پذیرفته می‌شود و برای همین هدف، در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

هنگامی که در قرآن عنوان می‌شود که باز‌گرداندن انسان به زندگی پس از مرگ آسان است، آثار انگشت انسان‌ها به‌طور خاص مورد تأکید قرار می‌گیرد.

أ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ بَلى قادِرِینَ عَلى أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ (قیامت/ 3 -4)

«آیا آدمی پندارد که استخوان‌های (پوسیده) او را جمع نمی‌کنیم؟! بلی، ما قادریم که سر انگشتان او را هم درست گردانیم.»

اما آنچه مهم است، آن است که این خصوصیت آثار انگشت به تازگی در اواخر قرن نوزدهم کشف شد. پیش از این زمان، افراد آثار انگشت را به صورت منحنی‌هایی بدون اهمیت یا مفهوم ویژه‌ای در نظر می‌گرفتند.

با این وجود در قرآن، خداوند به اثر انگشت اشاره می‌کند که در آن زمان توجه مردم را جلب نکرده و امروزه توجه ما به اهمیت آن‌ها معطوف می‌شود. اهمیتی که سرانجام در این روزگار درک شد.

قرآن، علم، اعجاز صفحه 108