مرحوم شيخ رجبعلى خياط شاگردى داشت كه خيلى امام حسينى بود و در بازار تهران تشكيلاتى به هم زده بود و خودش براى امام‏ حسين مجلس مى ‏گرفت.

اين شخص (در باطن) به حرام و حلال اموالش اعتنايى نداشت. حتى پول هم نزول مى ‏داد.

زمانى كه فوت كرد، تشييع جنازه عجيبى براى او برگزار شد، به گونه ‏اى كه بيشتر بازارى‏ ها مغازه ‏ها را به احترام او تعطيل كردند. ما هم در تشييع جنازه او شركت داشتيم.

در ميان راه شيخ به من گفت: ((داش احمد، در اين فكر بودم كه مردى كه اين چنين اهل گريه و روضه است، حتماً بايد مورد توجه امام ‏حسين ‏عليه السلام قرار بگيرد.

به محض آن‏كه اين فكر از ذهنم گذشت، يك دفعه پرده‏ ها كنار رفت و امام‏ حسين‏ عليه السلام را ديدم (به مكاشفه) فرمود: تو چه خيال مى ‏كنى؟ مگر من رئيس دزدها هستم؟!

سپس فرمود: ما اهل‏بيت اعمال را تنها از انسان‏هاى متّقى قبول مى‏ كنيم.

کشکول کشمیری ؛ حضرت استاد سید علی اکبر صداقت حفظه الله