فتنه شناسی از دیدگاه نهج البلاغه
فتنه به معنای آشوب گری وبه هم ریختن نظم و آرامش در جامعه است.
درقرآن کریم آمده و ازآن به عنوان چیزی که بدتر و شدیدتراز آدم کشی است یاد شده و جامعه اسلامی به جنگ با عاملان فتنه فراخوانده شده است.
الفتنه اشد من القتل(سوره بقره-191)
فتنه سخت تر از کشتار است.
و قاتلوهم حتی لاتکون فتنه.(سوره بقره-193)
با آنان به جنگید تا فتنه ای باقی نماند.
امیرالمومنین (ع) در اشاره به این دو نوع فتنه که
یکی کار خداو دیگری کار آشوبگران است می فرماید:
هیچ یک از شما نگوید خداوندا به تو پناه
می برم از فتنه زیرا هیچ کس نیست که درفتنه ای نباشد.
آنکه می خواهد به خداپناه برد،از آزمایش های گمراه کننده پناه برد.
خدای سبحان می فرماید:
بدانیدکه اموال وفرزندان شمافتنه شمایند،تاآن
کس که ازروزی خود ناخشنودوآن که خرسند است،شناخته شود.گرچه خداونداز احوال شان
به خودشان آگاه تراست.
حکمت93نهج البلاغه