اگر کسی در مسائل معنوی سبقت گرفت در همین دنیا جهنم و بهشت را می بیند نه بعد از مرگ!

 ️چرا که بعد از مرگ همه،حتی کفّار هم همه چیز را می بینند و می شنوند.

اگر کسی روی خودش کار بکند از محرمات پرهیز کند و واجبات را انجام دهد.
و مدام مراقب نفس سرکش باشد که به بیراهه نرود به جایی می رسد که چشم دلش باز می شود…

 او چیزهایی خواهد دید و شنید که دیگران قادر نیستند، به جایی می رسد که صدای سگان جهنم را خواهند شنید و این صداهای وحشتناک خود بخود مانع از انجام گناه می شود.

این شخص می داند که غیبت خوراک سگ های جهنم است ، وقتی روحش را تلطیف کرده و این صداها را شنید از هر غیبت و هر گناهی پرهیز میکند .

کسانی که دنیا تنها هم وغم آن ها نیست ، و به روزگار پس از دنیا هم فکر می کنند، این ها مومنان واقعی هستند.

آیت الله بهجت رضوان الله علیه می فرمودند:
عاقبت ذکر، عجایب است. این عجایب همان است که گفته شد یعنی چیزهایی می بیند و می شنود که دیگران نمی بینند و نمی شنوند.

 اگر کسی به این مقامات دست پیدا کند به جایی می رسد که در همین جهان عذاب ها و نعمت های برزخ برای آن ها نمایان می شود…
 
 عمر دنیا کوتاه است و هنگامى که انسان در آستانه مرگ قرار گرفت آن موقع تازه چشم برزخى پیدا مى کند.

همه پرده هاى غفلت کنار مى رود و هر انسانى نتایج اعمالش را با چشم خود مى بیند
و آنجا دیگر امیدی برای بازگشت نیست…

خوشا به حال مومنان که در همین دنیا ،خودشان حساب کارشان را کردند و از وحشت روز حسرت ها و آه های بی ثمر گریختند..

 
سایت آیت الله جوادی آملی (موسسه اسراء)