«به عارفی گفتند:

ای شیخ! دل های ما خفته است که سخن تو در آن اثر نمی کند چه کنیم ؟

گفت: کاش خفته بودی که هرگاه خفته را بجنبانی ، بیدار می شود؛

حال آنکه دل های شما مرده است که هر چند بجنبانی ، بیدار نمی شود.»

عارفان، ص 48.