مفضل بن عمر می گوید : از  امام صادق علیه السلام درباره طفل پرسیدم که بدون تعجب می خندد و بدون درد می گرید ؟!؟

 حضرت فرمودند : ای مفضل ، هیچ طفلی نیست مگر آنکه  امام را می بیند و با او راز می گوید .

بنابراین گریه اش بخاطر غیبت شخص امام از اوست و  خنده اش گاهی است که  امام به او روی می آورد .

هنگامی که زبانش باز شود ؛ این در به روی او بسته می گردد و بر دلش پرده فراموشی می اُفتد .

 علل الشرایع , ج٢ ، ص۵٨۴