شخصی به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد: چرا من مرگ را دوست ندارم؟

حضرت فرمودند: آیا از مال دنیا بهره مند هستی؟ عرض کرد: بلی. فرمودند: آیا آن را پیش از خود فرستاده ای (در راه خدا انفاق کرده ای ) عرض کرد: نه! فرمودند: به همین دلیل مرگ را دوست نمی داری (زیرا دوست نداری تو را از مال و ثروت جدا سازند)(1)

شخصی امام حسن (علیه السلام) پرسید: چرا ما از مرگ بدمان می آید؟
فرمودند: زیرا شما دنیای تان را آباد و آخرت تان را ویران ساخته اید؛ از این رو دل تان نمی خواهد از جای آباد به ویرانه منتقل شوید(2)

از امام محمد جواد (علیه السلام) پرسیدند: چرا مسلمان ها مرگ را اکراه دارند؟
حضرت فرمودند: زیرا مرگ را نمی شناسند. اگر آنها از دوستان خدا بودند، مرگ را دوست می داشتند و می دانستند که سرای آخرت برای آنها بهتر از دنیا است، سپس فرمودند: آنها مانند کودکی هستند که مریض است؛ ولی دارویی که به سود او است نمی خورد و از دارو بدش می آید؛ ولی شخص عاقل و دانا آن را با کمال میل می خورد؛ زیرا از نفع و سود آن اطلاع دارد.
سوگند به کسی که محمد را به رسالت برگزید! هرکس خود را برای مردن آماده سازد برای او سود مردن از نفع آن دوا بهتر و بیشتر است اگر آنها مرگ را شناخته بودند و این که آنها را به سوی نعمت ابدی و سعادت همیشگی می کشاند، آن را دوست می داشتند و در انتظارش می نشستند(3)

همچنین در مورد حقیقت مرگ از حضرت سوال شد حضرت فرمودند: مرگ، همان خوابی است که هر شب به سراغ تان می آید، تنها کمی طولانی تر است و قیامت از آن خواب بیدار می شوید. همان گونه که در خواب انواع خوشحالی و ناراحتی ها را ملاحظه می کنید، مرگ نیز همان گونه است، پس خود را برای مرگ آماده کنید.(4)

منابع
1) خصال، ج 1، ص 10
2) بحار، ج 6، ص 129
3) معانی الاخبار، ص 290
5) همان، ص 289