امام علی علیه السلام:

سپاس خداوندي را كه سخنوران از ستودن او عاجزند و حسابگران از شمارش نعمت‏هاي او ناتوان و تلاشگران از اداي حق او درمانده ‏اند.

خدايي كه افكار ژرف انديش، ذات او را درك نمي‏كنند و دست غوّاصان درياي علوم به او نخواهد رسيد.

پروردگاري كه براي صفات او حدّ و مرزي وجود ندارد و تعريف كاملي نمي‏توان يافت و براي خدا وقتي معيّن و سر آمدي مشخّص نمي‏توان تعيين كرد.

مخلوقات را با قدرت خود آفريد و با رحمت خود بادها را به حركت در آورد و به وسيله كوه‏ها اضطراب و لرزش زمين را به آرامش تبديل كرد.

 نهج البلاغه، خطبه ۱