عالم برزخ
در آیات 61 و 62 سوره مریم چنین آمده است:
جنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ و كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا * لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا…
بهشت‌های عَدْنی هستند كه خداوند به بندگان خود وعدۀ غيبی داده است، و البتّه وعدۀ خدا آمدنی است. در آن بهشت‌ها أبداً كلام لغو و بيهوده‌ای نمیشنوند مگر سلام و سلامتی كه از ناحيۀ خدا به آنها ميرسد، و از برای آنان روزی آنان در هر صبح و شب خواهد بود.
در تفسير عليّ بن إبراهيم قمّيّ آمده است كه:
جنّات عدن بهشت‌هائی در دنياست، قبل از قيام قيامت.
دليل آن اينكه: در اين آيه لفظ بكره و عشيّ ـ كه صبح و شب است ـ بكار برده شده و صبح و شب در بهشت آخرتی نيست. بلكه صبح و شب متعلّق به بهشت‌های دنيوی است كه ارواح مؤمنان بدانجا انتقال میيابد و در آنجا طلوع خورشيد و ماه می‌باشد.
تفسير عليّ بن إبراهيم طبع سنگی، ص 412
