انسانی که دچار تنبلی شد در ادای حق خود و دیگران دچار تعلل و کوتاهی می‌شود و کوتاهی در ادای حق دیگران، انسان را جزو ظالمین قرار می‌دهد. خاصیت تنبلی این است که به راحتی انسان را ظالم می‌کند.

به روایات زیر توجه کنید:

 امام صادق علیه السلام می‌فرماید:

از دو صفت بپرهیز؛ ملالت و تنبلى؛ اگر ملول باشى حق را تحمل نكنى و اگر تنبل باشى از اداى حق بازمانی.» [صدوق؛ امالی،  ص543]

 در یک استدلال ساده می‌توان گفت:
تنبلی موجب پایمال شدن حق می‌شود و حق‌خوری، حق‌کشی یا پایمال کردن حق، ظلم است، بنابراین تنبل‌ها ظالم هستند.

 امیرالمومنین علی علیه السلام می فرماید:
از تنبلی دوری کنید، زیرا هر كس تنبلی کند، نمی‌تواند حق خداوند را ادا کند.» [صدوق؛ خصال، ج2، ص620]

مبادا در كار دنيا سست و ملول شوى، چرا كه اگر سست شوى، كارى از پيش نخواهى برد و اگر ملول شوى از حق خود باز می‌مانی.» [الكافي، ط. الإسلامية، ج‏5، ص: 85]

 هر کس تنبل باشد، نمی‌تواند حقوق خود و دیگران را ادا کند. چه حق دنیایی و چه آخرتی. به همین دلیل انسان تنبل چون به نیازهای جسمی و روحی‌اش توجه نمی‌کند، مرتکب گناه می‌شود. به سلامتی‌اش رسیدگی نمی‌کند و در عبادات اراده جدی ندارد و از تکالیف شرعی اش شانه خالی می‌کند.

 گزیده‌ای از کتاب سوژه‌های سخن 10 (سبک زندگی مجاهدانه) استاد ماندگاری