طرفه خراب آبا ديست اين سياره زمين ،كه از آن دروازه هايي  به سوي نامتناهي گشوده اند.

اقما رمنظومه شمس ايما ن را ببين !

طرفه خراب آبا ديست اين سيا ره زمين … كه در طواف شمس به سفري آسما ني ميرود .هيچ از خود پرسيده اي كه مقصد اين سفر

آسما ني كجا ست ؟  زمين در طواف شمس است وشمس را نيز شمسي ديگر است كه بر گرد آن طواف مي كند و شمس

شمس را نيز شمس ديگر،وهمه در طواف شمس عشق ،مشكات نخستين ،ولي مطلق .

آه… دريا فتم ،مقصد اين سفر آسما ني تويي.

مقصد تويي وآنا ن تو را رها كرده اند وبرگرد ديوارها يي سنگي مي چرخند!

اي همسفر! اينجا حيرتكده عقل است ،بر گرده زمين ،درسفري آسما ني با كهكشا ن ها ،

در سفري آسما ني كه مقصدش با اوست،

سفري از ظاهر به با طن

از بيرون به درون .