ابوهاشم جعفری حکایت کند:

روزی در محضر شریف امام هادی علیه ‏السلام شرفیاب شدم، کودکی وارد شد و شاخه ‏ی گلی را تقدیم آن حضرت کرد. 
امام علیه ‏السلام آن شاخه ‏ی گل را گرفت و بوئید و بر چشم خود نهاد و بوسید؛ و سپس آن را به من اهداء نمود و اظهار داشت:

هر که شاخه‏ ی گلی را ببوید و بر چشم خویش بگذارد و ببوسد و سپس صلوات بر محمد و آلش فرستد، خداوند متعال حسنات بی‏شماری را در نامه‏ ی اعمالش ثبت می نماید؛ و نیز بسیاری از خطاها و لغزش هایش را مورد عفو قرار می‏دهد

کافی، ج 6، ص 525، ح 5