كفر بر چهار ستون پايدار است:
1. كنجكاوي دروغين
2. ستيزه جويي و جدل
3. انحراف از حق
4. و دشمني كردن
 پس آن كس كه دنبال وهم و كنجكاوي دروغين رفت به حق نرسيد.
و آن كس كه به ستيزه جويي و نزاع پرداخت از ديدن حق نابيناست
 و آن كس كه از راه حق منحرف گرديد، نيكويي را زشت و زشتي را نيكويي پندارد و سرمست گمراهي هاست
 و آن كس كه دشمني ورزيد پيمودن راه حق بر او دشوار و كارش سخت و نجات از مشكلات دشوار است
 و شك چهار بخش دارد:
1. جدال در گفتار
2.ترسيدن
3. دودل بودن
4. و تسليم حوادث روزگار شدن.
 پس آن كس كه جدال و نزاع را عادت خود قرار داد از تاريكي شبهات بيرون نخواهد آمد
 و آن كس كه از هر چيزي ترسيد همواره در حال عقب گرد است
 و آن كس كه در ترديد و دودلي باشد زير پاي شيطان كوبيده خواهد شد
 و آن كس كه تسليم حوادث شد و به تباهي دنيا و آخرت گردن نهاد هر دو جهان را از كف داد.

 حکمت 31 نهج البلاغه