کاغذ از جانب رومیان به مملکت اسلامی وارد می شد، بر حاشیه کاغذهایشان با خط رومی کلمات: (پدر، پسر و روح القدس) نقش بسته بود. که مورد قبول مسلمین نبود و لذا این عبارات حذف شد. کاغذها با حاشیه های جدید با گذشت زمان رواج یافت و به سرزمین روم رسید.

پادشاه روم از این برنامه ناخشنود شد و تهدید کرد که اگر حاشیه ها به صورت نخست باز نگردد، بر روی سکه ها، دشنام به پیامبر اسلام را نقش خواهد زد.

در این عصر، سکه های رایج میان مسلمانان، سکه های رومی بود. اگر پادشاه روم تهدید خود را عملی می ساخت، ضربه ای سیاسی بر حکومت اسلامی وارد می شد.

عبد الملک از والی خود در مدینه خواست امام باقر علیه السلام رهسپار شام گردد. سپس به استقبال آن حضرت رفت و مشکل سیاسی خود را مطرح ساخت و کمک طلبید. امام فرمودند: کار را دشوار نگیر. از اهل فن بخواه تا برایت سکه، درهم و دینارهای فراوانی بسازند که بر یک طرف آن شعار توحید و بر طرف دیگر محمد رسول الله نقش زنند و در مدار آن نام شهری که سکه در آن زده شده و تاریخ ساخت آن نوشته شود.

سپس به عبد الملک فرمودند: از مردم بخواه تا از این پس با این سکه ها معاملات خود را انجام دهند و مبادلات اقتصادی را با سکه های رومی ممنوع و دارای مجازات اعلام کن. ظرف چند ماه، رهنمودهای امام باقر علیه السلام بخوبی عملی گردید و سکه های اسلام در روابط اقتصادی به کار گرفته شد. آن گاه عبد الملک به پادشاه روم نوشت، اگر می خواهی تهدیدهایت را عملی کن!

پادشاه روم که از رواج سکه های اسلامی مطلع شده بود، عملی ساختن تهدیدهای خود را بی ثمر یافت و از آن صرف نظر کرد.

منبع:
کمال الدین دمیری ؛ حیاة الحیوان ؛مقریزی ؛ شذرات العقود 
ر ک: سیرة الائمة الاثنی عشر 2/223 .