1- انسان در تلاوت سوره ى حمد با «بسم اللَّه» از غير خدا قطع اميد مى كند.

 2- با «ربّ العالمين» و «مالك يوم الدين» احساس مى كند كه مربوب و مملوك است و خودخواهى و غرور را كنار مى گذارد.

 3- با كلمه «عالمين» ميان خود و تمام هستى ارتباط برقرار مى كند.

 4- با «الرّحمن الرّحيم» خود را در سايه لطف او مى داند.

 5 - با «مالك يوم الدين» غفلتش از آينده زدوده مى شود.

 6- با گفتن «ايّاك نعبد» ريا و شهرت طلبى را زايل مى كند.

 7- با «ايّاك نستعين» از ابرقدرت ها نمى هراسد.
 8 - از «انعمت» مى فهمد كه نعمت ها به دست اوست.

 9- با «اهدنا» رهسپارى در راه حقّ و طريق مستقيم را درخواست مى كند.

 10- در «صراط الّذين انعمت عليهم» همبستگى خود را با پيروان حقّ اعلام مى كند.

 11- با «غير المغضوب عليهم» و «لا الضّالّين» بيزارى و برائت از باطل و اهل باطل را ابراز مى دارد.