آبی بر سر قبر حضرت رقیه بریزید و شمعی بر سر مزار غریب سه ساله حسین روشن کنید..

روایت شده است: 

هنگام بازگشت اُسرا به مدینه زنان شام ازدحام کردند و درحالیکه سیاه‌پوش شده بودند برای بدرقه اهل بیت علیهم ‏السلام از خانه‌ها بیرون آمدند. صدای ناله و گریه آنها از هر سو شنیده می‌شد و با کمال شرمندگی با اهل بیت علیهم ‏السلام وداع نمودند،‌ و تا کاروان اهل بیت علیهم ‏السلام پیدا بود، مردم شام گریه می‌کردند. زینب کبری سلام الله علیها از این فرصت استفاده‌های بسیار کرد. از جمله اینکه هنگام وداع، ناگاه سر از هودج بیرون آورد وخطاب به مردم شام فرمود:
〰ای اهل شام از ما دراین خرابه امانتی مانده است؛ جان شما و جان این امانت.گاه کنار قبرش بروید او در این دیار غریب است آبی بر سر مزارش بپاشید و چراغی در کنار قبرش روشن کنید.

رفتیــم  و ماند  نزد  شمـــــا  یادگار ما
جان شــما  و  دختــــرک  گلعـــــذار ما 
رفتیم و ماند خاطره‌ای سخت جانگداز
زیـن شهــــــر پربلا، ‌به  دل داغــدار ما
ما با رقـــــیه آمده اکنون که می‌رویــم
دیــــگر رقیـــه‌ای  نبـــود در کنــــــار ما

منابع:
الوقایع والحوادث،‌ج ۵ ،‌ ص۸۱
الخصـائص الزینــبیه، ص ۲۹۶٫